بالاخره سیاست خاتمی از نجابت عارف عبور کرد. اما نه بنفع روحانی!

ائتلاف اصلاح طلبان تنها ائتلاف قابل پیش بینی و انجام بود. اما این ائتلاف هم یک جادۀ یکطرفه بود بنفع روحانی و به ضرر عارف. به این معنا که از ابتدا نه از کنار رفتن روحانی صحبتی بود و نه اگر هم کسی جرأت طرحش را داشت روحانی کسی بود که قبول کند. زیرا روحانی آدم سیاستمداری است و وقتی وارد بازی قدرت می شود که مجبور از عقب نشینی نشود. او که با نظر هاشمی زمانی نامزد شد که هاشمی مطلقاً قصد نامزدی نداشت؛ فقط یک لحظه بخطر افتاد. و آن هنگامی بود که پدرسالار خود عزم آمدن کرد. اما هنگامی که جنتی بر هاشمی چیره شد مانع موقت هم برطرف شد و حسن روحانی جایگاه دن کورلئونه را گرفت. و شما می دانید که در دستگاه پدر سالار چه مقررات خونریزی حاکم است در بین سلسله مراتب جایگزین شدن پسران بجای پدران. خاتمی از جهت تشکیلاتی پاسخ اعتراض جبهۀ چهل تکۀ خودش را نداشت که مهمترین حرفشان این بود که عارف نمایندۀ ماست و هموست که نام می برد از اصلاحات و رفقای چه در حصر و چه در حبس. وبدون او یعنی اصلاح طلبان حذف شده اند و چرا باید به دیگری رأی بدهند. خاتمی می توانست این معترضان را اگر شده با وتو نیز ساکت کند. اما گفتن نه مستقیم توسط خود خاتمی به عارف محال ممکن بود. زیرا مثل روحانی برای هاشمی عارف هم از خود خاتمی رخصت خواسته و ثبت نام کرده بود. و ما می دانیم که خاتمی یک خوبی دارد بجای همۀ بدی سیاست؛ که آن هم اخلاق و فتوت و خوش عهدی است.

2- پاراگراف طولانی بالا را از پست قبلی آوردم و زمانی نوشته بودم که هنوز حذف عارف نهایی نشده بود بخاطر شرم خاتمی از ابلاغ موضوع "برو کنار" به عارف. اما بالاخره سیاست پلشت اخلاق پاک خاتمی را هم خورد و او حاضر شد بخاطر پیروزی روحانی عارف را ذبح کند. عارف اما که مطلقاً انتظار تسلیم شدن شرافت در مقابل سیاست را نداشت؛ شریف و نجیب تصمیم مرشدش خاتمی را گردن گذاشت و طی صدور بیانیه در وبگاه شخصی خود از نامزدی انتخابات انصراف داد. او که بشدت از نحوۀ زمینه سازی روانی روحانی و ستادش برای تحت فشار قرار دادن او و اصلاح طلبان و خاتمی و حذف خودش دلچرکین بود و است؛ تکلیف آرای متعصب دانشگاهی خودش را مشخص نکرد. به این معنا که:

3- عارف را به این دلیل کنار گذاشتند که آرایش را به سبد روحانی اضافه کند. در حالیکه عارف در بیانیۀ انصراف خودش حتی اشاره ای هم به روحانی نکرده و حمایت خودش را اعلام نکرده است. به این ترتیب معلوم می شود که ترفند برنامه ریزی شدۀ فشار روحانی برای حذف عارف نه تنها قاتق نانی نشده است بلکه ممکن است قاتل جان هم بشود. زیرا اینک به تحریم کنندگان انتخابات علاوه بر معترضان قبلی اصلاحات؛ هواداران عارف نیز اضافه خواهند شد. بعلاوۀ گروه سومی که حذف عارف از سوی خاتمی را بی اخلاقی و ناجوانمردانه می دانند. و شما می دانید که در ایران مطلومان - در اینجا عارف - چقدر مورد حمایت عاطفی قرار می گیرند.

4- البته اگر روحانی از ابتدا اصراری بر حذف "فقط عارف" نداشت و مثل یک شریک مساوی با خود عارف مذاکره می کرد نتیجه همین می شد؛ بعلاوۀ کنار رفتن با رضایت شخصی عارف و انتقال آرایش به پشت روحانی هم اتفاق می افتاد. و معلوم است که خاتمی نه توانسته زیاده خواهی روحانی را مهار کند و نه قدرت اقناع عارف را داشته است. تا نهایتاً کار به کودتای نظامی بکشد علیه عارف. من اما می گویم این راه به سرانجام نخواهد رسید حتی اگر روحانی برنده شود. زیرا ریاست بر پاره های شکستۀ یک دل نجیب (عارف) هر نتیجه ای که داشته باشد سعادت جزوش نخواهد بود.

5- و حالا می توانید خاک روی شصتم بریزید که گفتم روحانی قدرت طلب و بی فتوت است در جریان اتهام دروغ به قالیباف در مناظره. اتفاقاً در فیلم دومش هم واکنش نشان داد به انتقاد من و با تکرار صحنۀ معروف "من سرهنگ نیستم من یک حقوقدانم" خواست فرار بجلو بکند تا جائیکه موضوع را تا گفتگوی داخل اتوموبیل هم کش داد تا ناجوانمردی خود در مقابل قالیباف را فتوت و جوانمردی خودش قالب کند به جوانان کم دان و احساساتی و عاشق هوار هوار. اما حداقل خودش شرمنده بود و است نزد وجدان غیرسیاسی اش که نردبان قدرت بنا شده بر چنین اخلاق بی اخلاقی خیلی بلند نخواهد رفت. لذا امیدوارم که ایران دوباره اسیر دست سیاستمداران بد اخلاق و پدر سالار نشود و تنها نامزد زلال در صحنه دکتر قالیباف برندۀ پیشرفت سریع و هماهنگ ایرانیان شود و نه دعوای جدید بلوک های قدرت! یا...هو