وعدۀ خوش و بزرگ قالیباف: زندگی ایرانیان را "مین روبی" می کنم!

Wheat Field with Cypresses

1- دوست شیرینی کامنت فرستاده که یکباره پست بعدی (منظور همین نوشته است) را تیتر بزن "ریاست جمهوری قالیباف مساوی است با بازگشت به دوران شاه خدا بیامرز" و تیر خلاص را بزن. چون هشدار خوب و سؤال مقایسه ای خوبی بود. تصمیم گرفتم در اینجا پاسخش را بدهم به جد تا مشخص شود که قالیباف چه کار بنیادی بزرگی خواهد کرد اگربکذارند انتخاب طبیعی مردم اتفاق بیفتد و او رییس جمهور بشود. این قول اصلی قالیباف چنان مهم و چنان راهگشا ست که حتی اگر 50 - 80 درصد آن هم اجرایی شود یکی از عجیب ترین مشکلات مردم حل خواهد شد و چرخ توسعه راه خواهد افتاد. البته حل این مشکل بقدری سخت و طاقت فرساست که در برخی حوزه ها مثل فرهنگ و اجتماع نشدنی جلوه کرده تا کنون و در حوزۀ اقتصاد سخت و در حوزۀ سیاست سخت تر است.

2- این مثال را خیلی شنیده و دیده اید. زیرا خیلی از بزرگان در مورد توصیف ایران بعد از انقلاب بکار برده اند. من هم در چندین نوبت از این مثال استفاده کرده ام. مثال این است: "ایران بعد از انقلاب به منطقه ای مین گذاری شده شبیه است که نه تنها مین گذاری شده است بلکه مین های کاشته شده در آن از هیچ نقشه و طرح میادین مین کلاسیک هم پیروی نکرده است. و مین ها بصورت فله ای و تصادفی در کل ایران و در همۀ حوزه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... کار گذاشته شده و از دید پنهان شده اند." بنابراین هرگونه تحرکی در داخل این منطقه بنام ایران را از بیخ و بن متوقف کرده است این مین گذاری بذر افشانی. زیرا اگر این مین های - حتی بگو بیشمار - مثل همۀ سیستم های استبدادی مدرن - از جمله زمان شاه - با نقشه های مشخص و روشن کار گذاشته شده بودند یقین بود که اگر حرکت برای همه  هم ممکن نبود ولی حداقل کسانیکه قادر یا حاضر بودند که با رعایت مین های مطابق نقشه های در دست شان کار و فعالیت و تحرک داشته باشند از ترکیدن ناگهانی مین های ناشناس در امان بودند و نمی رفتند روی هوا. در حالیکه در ایران بعد از انقلاب معلوم نبود و نیست که تو در همان قدم اول خواهی رفت رو هوا یا قدم دوم و یا هیچ وقت اگر شانس بیاوری! (بخوان رانت خودی داشته باشی. البته آن هم معلوم نیست تا کی)

3- بزرگترین و سنگین ترین وعدۀ قالیباف این است که می گوید ایران را مین روبی می کنم. بعدش همۀ مین های لازم و ضروری را طبق نقشه می کارم و نقشه اش را می دهم به هر ایرانی که بخواهد کار و فعالیت بکند. تا یکی ناغافل نرود روی مین و لت و پار شود و دیگری تصادفی یا رانتی نه تنها آسیبی نبیند بلکه هر روز هم بیشتر از روز پیش چاق و چله تر شود.

4- ترجمه به ادبیات سیاسی آن مثال بطور خلاصه این است که در ایران بعد از انقلاب هیچ خط قرمز ایدئولوژیک یا سیاسی ثابتی در هیچ یک از حوزه های مبتلابه جامعه وجود نداشته است. نه در حوزۀ اقتصاد کسی می داند که حد تلاشش تا کجا می تواند باشد و با کدام مقررات و قوانین. نه در حوزۀ آزادی های مدنی معلوم بوده که کدام خط قرمز مشخص باید رعایت شود. و نه در حوزۀ فرهنگی باید و نبایدها سامانمند و قانونمند است. و نه در حوزۀ اجتماع کسی می داند که چه چیز ممنوع و کدام رفتار آزاد است. خلاصه وضع شیر تو شیری که همیشه تشبیه کرده ایم به حالت شترگاوپلنگی و عدم امنیت روانی و سلیقه بجای قانون.

5- حالا قالیباف مدعی است که این وضعیت را اصلاح خواهد کرد و در همۀ حوزه ها خط قرمزها را تعریف و شفافیت قانونی و اطلاعاتی بوجود خواهد آورد. تا هر کسی که می خواهد فعالیتی بکند حد و حدودش را بشناسد و هم کسانی پیدا نشوند و از رانت های اطلاعاتی و غیره برای عقب گذاشتن دیگران استفاده کنند. شرح ماجرا کتاب ها درد و صفحه ها خون می طلبد و خود شما بهتر از من می دانید عمق فاجعه را. که قطعاً نود در صد بدبختی کشور ما از همین هرکی هرکی و هرج و مرج نشأت گرفته است.

6- با یقین می گویم که قالیباف موفق به انجام صد در صدی این کار نخواهد شد زیرا در بهترین کشورهای دموکراتیک نیز این شفافیت عملی نبوده و نیست. اما اگر قالیباف حتی بتواند 50 درصد شفافیت  مورد نظرش را اعمال کند؛ انقلابی اتفاق خواهد افتاد بالاتر از خود انقلاب. و این بار بنفع حکومت شدن جمهوری اسلامی. زیرا قالیباف با موانع سیاسی و ایدئولوژیک بسیار زیاد و کهنه ای باید در بیفتد. در حوزۀ اقتصاد هم مشکل ایدئولوژیک هست جهت شفافیت و هم مشکل سیاسی و اقتصادی رانت خواران و زالو صفتان و بقول شما براداران قاچاقچی. در حوزۀ اجتماع که موانع ایدئولوژیک از سویی و گروه های فشار حزب اللهی از جانب دیگر امکان تحرک را خواهد گرفت. در حوزۀ فرهنگ و هنر که دیگر قربانش بروم. چون در این حوزۀ کاملاً مدرن حتی یک آیه و یک فتوا هم موجود نیست که بتوان برمبنای آن قانون ممیزی سینما یا کتاب و غیره نوشت. تا کنون هم خیلی ها راجع به این قاونمند کردن خط قرمز ها تلاش کرده اند از جمله دولت اول محمد خاتمی اما کمترین توفیقی نداشته اند.

7- لذا جسارت قالیباف را در دادن این وعده تحسین می کنم. و امیدوارم که بطور نسبی هم شده موفق بشود. و از کامیابی اش نا امید نیستم به سه دلیل مشخص و دلایل فرعی دیگر:

الف- بخاطر صداقت و خوش قولی و اینکه هیچگاه تا کنون وعدۀ سر خرمن نداده است در مسئولیت هایش.

ب- نزدیکی اش بروحانیت سالم و کمتر سیاسی و همچنین قدرت تعاملش با الیگارشی سیاسی که تا کنون موفق بوده است.

پ- خستگی و فرسودگی سیستم از بلاتکلیفی و روزمرگی منجر به نارضایی مردم که اینک بدنۀ هواداران اصلی را هم چنان آزرده که بعید نیست تصمیم بعدیِ بخش مهمی از آنان عدول از حکومت دینی باشد. - تذکر: نارضایی فرضی این بخش از بدنه هم به سقوط رژیم منجر نخواهد شد! این را گفتم بخاطر ترس از خوانندگانی که ممکن است  بُل بگیرند که پس قالیباف فقط سقوط رژیم را به تأخیر می اندازد. نه چنین خبری نیست هول نشویم -

8- و بالاخره می رسم به پاسخ آن خوانندۀ طناز و می گویم که قالیباف ایران را بزمان شاه برنمی گرداند - بد یا خوب -. اما او از رژیم جمهوری اسلامی یک حکومت قابل تحمل برای مدرن ها و قابل قبول و افتخار برای سنتی های مؤمن و صادق می تواند درست کند. یا...هو

بعد از تحریر: می خواستم در همین پست توضیح بدهم که همۀ علل زوم کردنم روی قالیباف کدام هاست که طولانی شد و تا فردا در یک پست داخلی و اختصاصی برای سروران مشتری سیرک خواهم نوشت.