فوتبال ملی جنس کلید حسن روحانی را درست انتخاب کرد: از جنس معجزۀ شادی!

1- آقا باور می کنی. سر ایکی ثانیه از پایان بازی آیت الله خامنه ای پیام تبریک فرستاد برای بچه ها. آن دیگران که دیگر جای خود دارند از رییس جمهور قدیم گرفته تا جدید و لاریجانی و هاشمی و حتی عارف که اگر چه بریاست جمهوری انتخاب نشد ولی کم از رییس جمهور هم مهم و مشهور نشده این روزها. آیت الله خامنه ای که عاشق حسین رضا زاده است و آن یا ابوالفضل های روی تختۀ وزنه برداری؛ . کمتر دیده شده که به ورزشی عنایت ویژه داشته باشد بجز تبریک به تیم وزنه برداری. آن هم فقط از زمانی که این ورزش قدرتی و جدال با آهن سرد بنام رضا زاده سکه خورده در ایران یا در روی تخته و در هیبت سنگین وزن جهان یا در کنار تخته و در نقش مربی یا رییس فدراسیون. اما حالا خامنه ای به مدرن ترین ورزش روی زمین در کمتر از کسری از ثانیه گذشته از صعود پر افتخارشان به برزیل جام جهانی تبریک و تشکر فرستاده.

2- قبلاً زیادتر می نوشتم از فوتبال و سینما و هنر تا اینکه سیاست کثیف چون یک زامبی وحشتناک تمام خون سرخ نوشته هایم را مکید و خودش تنها ماند به روی صفحه: سیاه و کدر و چرک. زیاد باید خوانده باشید که بارها نوشته بودم از سیاست و مدرنیته و ارتباطش با فوتبال که عین زندگی است. و همیشه با این جمله آغاز می کردم که: من توی کتم نمی رود که جامعه ای مدرن نباشد و زندگی طبیعی نداشته باشد و بگویند فوتبالش موفق و برنده است. گفته بودم که تصادف را قبول دارم در استثناء که تیمی مثل کرۀ شمالی می تواند آن شگفتی تاریخی جام جهانی لندن 1966 را بوجود بیاورد با غلبه بر ایتالیا و پرتغال. اما این را هم گفته بودم و تکرار می نم که این پیروزی های تصادفی اگر هم چندین بار تکرار شود همه اش در همان ورژن استثناست و برای قاعده شدن پیروزی و پیشرفت در فوتبال راهی جز جامعۀ باز و طبیعی و مدرن و شاد نسخه ای دوم نپیجیده است امروزه در جهان.

3- حالا هم اگر دولنگه پا بروی روی قرآن که اگر هم جامعۀ ایران شروع به پوست اندازی سیاسی نکرده بود در این یک ماه اخیر بازهم تیم ملی فوتبال می توانست اینقدر با روحیه و حتی خوش شانس - شانس هم مال آدم موفق و شاد است - باشد و مقتدرانه صعود کند به جام جهانی. من هم سوگند به راستی و حقیقت شادی می خوردم که چنین چیزی محال ممکن بود در یک وضعیت غیر استثنای فوتبالی. معجون کامیابی انسان روحیه است. بنیاد روحیۀ انسان هم ازطراوت و شادابی است. و اساس شادی انسان مدرن هم همان مدرنیته و طبیعی بودن در زمان و مکان است. اینجاست که اگر می بینیم که شادی های سیاسی چند روز اخیر جنس فوتبالی هم داشت؛ و شادی های ناب و مدرن فوتبالی امشب جنس سیاسی؛ زیاد بی ربط نیست و باید هم همینطور باشد و بود.

4- اصلاً چرا راه دور برویم و اول خدا را شکر بکنیم که آن بازی معروفمان در سال 76 را با استرالیا جور کرد و این بازی کمی هم شبیه همان را در سال 92 با کرۀ جنوبی. زیرا ما با کشورهای توسعه یافته و پیشرفته ای مثل استرالیا و کرۀ جنوبی هیچکاه مشکلاتی را که با کشورهای کوچک و کم اهمیت تر عربی داشتیم نداریم. علت یک چیز است و آن این که ایران کشورهای پیشرفته را در شأن بالقوۀ خودش می داند که بدبختانه در ایران آن شأن بالفعل نشد؛ بخاطر ایلغار حکومت آخوندی در نیمه راه بسوی مدرنیته و توسعه. لذا ایرانیان از نظر ذهنی شأن خودشان را خیلی بالاتر از کشورهای دور و اطراف عربی می دانند و هرچه هم زور بزنند که آنان را مهم بشمارند در عمل ممکن نمی شود، و آن روحیۀ جنگ با یک هم شأن در مغزشان شکل نمی گیرد و سهل انگاری می کنند و می بازند. 

5-  البته که چاکر مدیریت خوب کی روش پرتغالی هستیم و ثنا گوی و دست بوس تلاش ایرانی همۀ بچه ها بویژه رحمان در دروازۀ خودی و رضا در دروازۀ حریف. و بقیه که جانانه دفاع کردند از یک کرۀ جنوبی آشفته. و البته که سهم فن و تکنیک و قدرت بدنی و تدارکات و همه و همۀ فاکتورهای مؤثر در یک فوتبال و پیروزی در مسابقه را هم می دانم و هم تأیید می کنم. اما بازهم تأکید می کنم که ملات پیروزی ساز بویژه در فوتبال ایرانی همان اصل و اساس روحیه و امید و شادی و غرور است و بس. و این معجون جز در زمین مدرنیته نمی روید و رشد نمی کند. زیرا دنیا بیشتر از 500 سال است که مدرن شده ولی فقط نزدیک دویست سال است که فوتبال بازی می کند.

6- حالا بازهم لج کن و آیه بیار که گوز چه ربطی دارد به شقیقه. اما من از رو نمی روم تا بگویم که واکنش سریع و جزو معدود واکنش های از این دست آیت الله و تبریک گفتن به کسانی که این شادی را آفریده اند؛ خودش هم ریشه در شادی و راحتی خیال دارد که آن هم امری سیاسی است. آیت الله رهبر مغزش گره خورد در نماز جمعۀ 29 خرداد 88 و دیگر باز نشد هیچگاه از سیاست و اختلاف و فکر وذکر میرحسین و محمود احمدی نژاد؛ و این دو سال اخیر بدتر هم شد با کابوس تمرد پسر از پدر. تا همین 24 خرداد که مردم به خیابان ها ریختند و آیت الله خامنه ای توانست یک شب آرام بخوابد بعد از چهار سال دلهره. اینکه بعداً چه خواهد پیش آمد و رقبای چیره چه بر سر سلطنتش خواهند آورد فرع قضیه است و مربوط به آینده. مهم آن وضع طبیعی جامعه بود در لحظه که با خودش شادی آورد و کدورت مغز همه را از جمله و در رأس همه مغز آیت الله را از سیاست گندزادیی کرد. حتی چرا نه خود من هم گیر همین کثافت بودم که دستم برای نوشتن از شادی و فوتبال و هنر و نقاشی و موسیقی نمی رفت طبیعتاً. و حالا من هم نوشتم از فوتبالی که طبیعی ترین و شبیه ترین در بین تمام پدیده های مدرن است به خود زندگی طبیعی. مسلم است که جنس کلید حسن روحانی فقط می تواند از معجون شادی باشد اگر قصد بازکردن همۀ قفل ها را داشته باشد. و این است پیغام لحظه به لحظۀ جوانان ایرانی در خیابان های فریاد گرفته از "ما شادیم" پس پیروزیم و آماده برای پرواز بسوی آسمان توسعه. بچه ها متشکریم. یا...هو

این مطلب را در بالاترین به اشتراک بگذارید.