ترکیب سرداران قالیباف و سلیمانی ایران را بکدام سمت خواهد برد!

1- در ویکتوریا قلب لندن ساکن هستم و تقریباً به همۀ امهات لندن پیاده دسترسی دارم. از رودخانۀ تیمز گرفته تا کاخ باکینگهام و از هاید پارک معروف گرفته تا مجموعه ای از موزه ها و جاذبه های توریستی اصلی لندن. همه روزه نصفه نیمه هم شده یک گشتی می زنم برای جلوگیری از انجماد خونم. اما دیروز به یک دلیل ویژه هم تور لندن گردی گذاشتم برای خودم. این تورهای ویژه اما مخصوص مواقعی است که وحشت می کنم از گیر افتادن در خودم و دچار مالیخولیای تحلیلی شدن. به این معنا که هرگاه واکنش شما نسبت به نوشته هایم بیش از حد مجاز اعتراضی باشد این وحشت بمن دست می دهد و برای بیرون آمدن از خودم مجبور می شوم بروم پیاده روی و گردش طولانی؛ تا خودم را از بیرون هم تماشا کنم، و اگر در خودم گیرافتاده ام بتوانم از دست خودم خلاص بشوم و برگردم بر مدار شما خواسته و منطق و تشخیصی که دارید. هم فال است و هم تماشا. هم گردش است و دیدن شهر و آدم های از هفتاد و دو ملت لندن و هم سر زدن به برخی از موزه ها که محبوب ترینم موزۀ هنر مدرن لندن است در چند قدمی. و البته مروری بر اوضاع جهان و ایران و مرور راه رفته و راه در پیش.

2- دیروز هم برنامه همین بود در یک روز خوب دلپذیر و آفتابی لندن. و از همۀ اخبار روز جهان غیر از جنگ و خونریزی وحشتناک سوریه که هم می ترساند و هم عادی شده متأسفانه؛ این ترکیه بود که مرتب می رفت روی نِروم و می گفت مرا هم نگاه کن. اما هر چه به صحنۀ ترکیه خیره می شدم غیر از این تشخیص نمی دادم که شورش های ترکی هم همان جنس شورش های زمان شاه خودمان را دارد و شورش های از تونس و مصر و لیبی و آتن و رم و مادرید و لندن و پاریس و قبرس. که همه از جنس خرابی اقتصاد جهانی ریشه می گرفتند و می گیرند. حالا جرقۀ شروع چه آتش سوزی بوعزیزی تونسی باشد یا قتل سیاه پوست انگلیسی یا بهانۀ پارک میدان تقسیم ترکی؛ یا هر آنچه بعد از شروع شورش بر آن سوار شود یا شده مثل انقلاب ها روی شورش های بهار عربی یا انسداد های اجتماعی در کشورهای اروپایی یا اعتصاب های مرد افکن یونانی یا آزادیهای اجتماعی ارزش های سکولار ترکی؛ در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی کند و نکرده است که: "

"هنگامی که جوامع توسعه می یابند و با تولید ثروت طبقۀ متوسط شهری را گسترش داده و آنان را از رفاه نسبی برخوردار می کنند؛ اگر بهر دلیلی اقتصاد دچار رکود شود و از رفاه تولید شده برای طبقۀ متوسط کمی هم کم شود، طبقۀ متوسط آمادۀ شورش است و هر بهانه ای بعنوان جرقه می تواند این شورش بالقوه را بالفعل کند."

3- فقط بعد از این مرحله است که خواسته های دیگر و گروه های اجتماعی دیگر به این شورش اولیه سوار می شوند یا نمی شوند؛ و این شورش های اولیه را تا اعلای انقلاب - مثل آنچه که در بهار عربی رخ داد در جهان توسعه نیافته - یا در حد سفلای خواسته های مدنی مقطعی و محدود - مثل همۀ اتفاقات دو سال گذشته در کشورهای غربی - ارتقاء می دهند یا فرو می کاهند. البته شورش های ترکی بنظرم حد واسط این دو نوع شورش است و همانطور که دیرتر از همه جا شروع شده بدلیل دیر رسیدن رکود نسبی به اقتصاد ترکیه؛ کمی دیرتر از اروپا حل خواهد شد و افتخار زمامداری اردوغان هم بر پیشانی اش خواهد خورد بعنوان نشانه ای از عبور ترکیه از جهان سوم به جهان اول.

4- از همین جا بود که برگشتم به ایران عزیز و بخت برگشته ام. و مطمئن شدم که تا طبقۀ متوسط ایرانی هم بسطح رفاهی قابل کاسته شدن در یک بحران اقتصادی نرسد مثل زمان شاه؛ نباید منتظر هیچ نوع اعتراضی از نوع کم یا زیاد در ایران بود. با این افزوده که طبقۀ متوسط ایران نه تنها برفاهی نرسیده که منتظر کاسته شدنش باشد، بلکه حتی موجودیتش هم جای سؤال است امروزه. و من هر چه کنکاش کردم نامی از کشور فقیری پیدا نکردم در تاریخ که از شدت فقر و ناداری - معروف به شورش گرسنگان - کاری کرده باشد در حد شورش های اجتماعی و نتیجه ای گرفته باشد. و شوربختانه از دید شما در نهایت نامی بجای قالیباف نتوانست امیدوارم کند برای ارتقاء طبقۀ متوسط ایران به انسجامی اولاً و رفاهی نسبی ثانیاً. تا بعد از آن امیدوار به حرکتی بشویم برای تغییر مناسبات حکومتی.

5- اما تا نام قالیباف دوباره غلبه کرد به ذهنم. با خشونت بیرونش کردم که اصلاً برای بیرون کردن او رفته بودم لندن گردی. و این بار یک سردار معروف تر و مؤثرتری جای خالی قالیباف را گرفت. و او کسی نبود جز ژنرال قاسم سلیمانی و سپاه قدس همه کاره به تعریف و تشخیص غربی ها. دردسرتان ندهم خلاصۀ این همه سگ دو زدن های دیروزم جز به اینجا ختم نشد که:

6- در این برهوت مسخره بازی های بی پایان انتخاباتی و مناظره ها و بگو بخند های تلخ و اجباری و نا امیدی و بی هیجانی و سردی که خوشبختانه همه را راضی خواهد کرد از تحریمی - بخاطر سطح کمتر مشارکت - تا مردم - بخاطر نپرداختن هزینه های بگیر و ببند وزندان ومهاجرت و تبعید بعد از شوهای هیجانی - و تا آیت الله خامنه ای و نیروهای امنیتی اش - بخاطر انتخابات بدون دردسر و حماسی (اعلان حماسه دست تبلیغات خود آیت الله است) -؛ من دلگرمی ام و مژده ام همان ترکیب لو رفتۀ قاسم سلیمانی و محمد باقر قایباف خواهد بود بی برو برگرد. زیرا:

7- اگر قاسم سلیمانی همان غولی باشد که غرب می شناسد از سویی. و اگر همان رفیقی باشد که قالیباف می گوید و می شناسد و نشان می دهد - قالیباف وقتی از چوب زن بودن خودش تعریف می کند برای بسیج فقط یک نام دیگر همراه خود را نام می برد بنام سردار سلیمانی - ترکیب این دو می تواند برای ایران سعادت یا شقاوت تولید کند. زیرا معلوم است که سلیمانی بسیار نزدیک است به آیت الله خامنه ای. به این دلیل بدیهی و عیان هم که او تنها سرداری است که بغیر از فرماندهان کل نیروهای مسلح (سپاه و ارتش) به در جۀ سرلشکری نایل شده از دست خامنه ای.

8- محل نزاعمان با شما هم مشخص شد. و آن اینست که شما چپ می زنید و با نگاه به خامنه ای می فرمائید این ترکیب سرداران "شقاوت" تولید خواهد کرد و کرۀ شمالی. و من راست می زنم و خیره به قالیباف و در بغلش سلیمانی هستم و عملکرد گذشتۀ قالیباف و حامیان بی حمایتش در جناح راست و حزب الله خطرناک سعید جلیلی ، و می گویم "سعادت" تولید خواهد کرد این ترکیب. اگر نه بسمت ژاپن اسلامی حداقل در حوالی چین کمونیست. اما نه شما و نه من یادمان نرود که مجبور از انتخاب هستیم اولاً و چاره ای جز بسامان رساندن نسبی طبقۀ متوسط نداریم ثانیاً. راه سومی پیش رویمان گشوده نیست. زیاده عرضی ندارم. یا...هو