شو انتخاباتی: غروب کامل یک خبرنگار؛ طلوع مبارک یک سردار!

The Stages of Life

1- شو انتخاباتی سیمای جمهوری اسلامی را که بغلط نام مناظره به آن داده بودند را دیدم. و چقدر خندیدم به ظرافت نامگذاری بلافاصلۀ آن در مقایسه با مسابقۀ هفتۀ مرحوم منوچهر نوذری. اما من برخلاف اکثر ناظران و هم میهنان دلسوز مطلقاً متعجب نشدم. تعجب من هنگامی بود که آن مناظره های فراتر از کلاسیک مدرن (پست کلاسیک) سال 88 را می دیدم. زیرا بارها گفته ام که انتظار رفتار حکوت مدرن و تمام - بدون توجه به نوع صورت بندی آن - از رژیم سیال و انقلابی و نیمه حکومت آیت الله خامنه ای مصداق انتظار و نگاه کلاسیک به امر غیر کلاسیک است و علت تامۀ عدم توفیق روشنفکران و اپوزیسیون ایران هم در جهت مبارزه با جمهوری اسلامی بهمین اشتباه و عدم شناخت مربوط است. زیرا وقتی صورت مسئله را غلط فهمیدی؛ طبیعی است که راه حل آن را هم غلط خواهی فهمید. خلاصه اینکه مناظرۀ دیشب کاملاً با استاندارد حکومت فعلی ایران منطبق بود حتی می توانم بگویم که باز هم جا دارد مسخره تر از این بشود. اما این شو یا مسابقه یک تأسف و یک خوشحالی هم برای من داشت.

2- تأسفم برای قطعی شدن غروب مرتضی حیدری خبرنگار مستعد و توانای سال های نه چندان دور تلویزیون بود که گمان می کردم انشاء الله با پایان یافتن کابوس احمدی نژاد و آن مصاحبه های تکلیفی حیدری هم بتواند خودش را بازسازی کند و مجدداً برگردد بمدار روزنامه نگاران شریف. اما امیدم نا امید شد به این دلیل که از نوع اجرا گذشته نوع دفاع حیدری از نحوۀ طراحی مناظره نیز نشان می داد که خود حیدری طراح و ایده پرداز اصلی این مناظره بوده است. بهمین خاطر باید بحالش تأسف خورد و اورا تمام شده دانست و به جامعۀ روزنامه نگاری ایران تسلیت گفت.

3- در سویۀ خوشحام اما از طلوع مجدد قالیباف لذت بردم و امید هایم باز هم پررنگ تر شد؛ زمانی که دیدم در همین شو مسخره واقعاً یک سر و گردن از هر 7 نفر دیکر سرتر بود که هیچ بلکه استانداردهای سیاست مدار مدرن شش دانگ را هم داشت. همین پاسخ های جویده جویده و ناقص و تک کلمه ای و تستی و عکسی هم نشان داد که چه مهارتی دارد در فشرده گویی و منظورش را می تواند با مخاطب به اشتراک بگذارد. به دو نمونه از برجسته ترین پاسخ هایش اشاره می کنم و بقیه اش هم به همین شفافی و قابل دریافت بود.

الف- یکی آنجایی که عکس کشتی را نشان دادند و او تنها نامزدی بود که به ترجیع بند بسیار خطرناک از منظر خامنه ای و رفقا اشاره کرد و در حالیکه آن دیگران داستان می بافتند و یا مثل عارف و حداد می گفتند که اگر کشتی حامل صادرات باشد و بطرف خارج خوشحال می شویم و اگر بسمت داخل باشد و در حال حمل وارات ما ناراحت می شویم. قالیباف گفت که این کشتی اگر اجناس داخلش در راستای چرخۀ پیشرفت و توسعه باشد و پازل برنامۀ من چه واردات باشد و چه صادرات عزیز است فقط قاچاق نباشد. و شما می دانید که چه وحشتی دارد خامنه ای ازواژه های پیشرف و توسعه. تا جایی که حتی بکار بردن واژۀ توسعه را ممنوع کرده است و یکی از چالش های قالیباف با حزب اللهی ها بودن کلمۀ توسعه در یکی از مقالات سال 86 اش است.

ب- مورد دوم هم باز مربوط به عکس آلودگی هوا و ترافیک بود که بحث سیاسی شد و در انتقاد از عدم اقدام شهرداری و مسئولان نیشی به قالیباف زده شد. قالیباف هم عارف را بعنوان معاون اول خاتمی شاهد گرفت که 18 ماه در دولت خاتمی پشت دفتر عارف رفته است در زمان فرمانده پلیس بودنش و بالاخره موفق نشده است که مشکل متولی آلودگی هوا را پاسخ بگیرد و حل کند. دکتر عارف هم پاسخ داد که آن زمان احمدی نژاد شهردار بود و قالیباف رییس پلیس هیچ کدام زیر بار نمی رفتند. بعد هم که احمدی نژاد رییس جمهور شد و قالیباف شهردار اما بازهم مشکل حل نشد. 

پ- منظورم اینجا به پاسخ قالیباف مربوط است و نکتۀ بسیار مهم مدیریتی که یکی از بزرگترین اشکالات دولت خاتمی هم بود. قالیباف گفت: من و احمدی نژاد اگر اختلاف نداشتیم که کار بدولت و شما نمی کشید. لذا این دولت است که بعنوان تصمیم گیرنده نهایی باید به تصمیم می رسید و تصمیمش را ابلاغ می کرد. نه اینکه چون دو زیر مجموعه با هم کنار نمی آیند حوزۀ مهمی مثل آلودگی هوا بدون متولی رها شود. همۀ این بحث مختصر  و مؤدب بین قالیباف و عارف که شرحش برای شما مفصل شد؛ هم از اینجا ناشی شد که قالیباف به نکتۀ کلیدی بسیار مهم دیگری انگشت گذاشت. او گفت در کشور ما امور مختلف یا چندین متولی موازی دارند و یا رها شده و بی صاحب و بی متولی هستند. خوشحالم که قالیباف دقیقاً همان محتوایی را بروز می دهد که از او می شناسم. یا...هو