شادی مصررا پاس می دارم! ولی "مرگ اندیشان" هول نشوند؛ هنوز دست برتربازندگی است!

Venus Anadyomene

1- مقالۀ قبلی ام دربارۀ تحسین وستایش مقاومت مسئولانۀ ژنرال حسنی مبارک در مقام ریاست جمهوری مصر کاملاً دقیق ومبتنی برمشاهدات میدانی ازراه مدیا وداده های علمی بود وشک ندارم که درشرایط نرمال حسنی مبارک حداقل یک فرصت سه روزه برای خودش پیش بینی کرده بود که تبعات موضعگیری وسخنرانی دیشبش را ارزیابی وسپس برای ماندن یا رفتن تصمیم نهایی را بگیرد.


2- اما برخلاف انتظار ِ مبارک، قبل ازاینکه فرصت ارزیابی سخنانش برروی تظاهرکننده های مصری را پیدا کند، این سیاست غرب به سرکردگی امریکا بود که پالس های مطلقاً منفی فرستاد. که اوج آن دربیانیۀ واکنشی کاخ سفید بود. بیانیه ای صراحتاً مداخله جویانه وبی ادب وتهدید گر! چنین باوردارم که پس از انتشارسخنان اوباما نسبت به سخنان حسنی مبارک وتماس لاینقطع وزیردفاع امریکا با ژنرال طنطاوی. که بطورقطع قطع کمک های یک ونیم میلیارد دلاری امریکا به ارتش مصررا دررأس تهدید های خود داشت. افسران بلند پایۀ ارتش مصر به حضوررییس رفته اند وبعدازمذاکره واعتماد دادن به فرمانده کل که اوضاع تحت کنترل ارتش است وخواهد بود وآن ها همان برنامۀ انتقال قدرت طراحی شده ازسوی مبارک را بدون اسم او وبا سوگند به روح مشترک مبارک ومصرمدرن وشادانجام خواهند داد؛ حسنی مبارک را راضی کرده اند که کناره گیری خودش را جلو بیندازد. ومبارک که همیشه خودش را برای مصرخواسته ونه برعکس! قول سربازی زیردستانش را پذیرفته و برای نجات مصر تصمیم به کناره گیری گرفته است. این است رازهمۀ آن چندساعت ناشگفت از تصمیم به ماندن تا تغییر آن تصمیم برفتن: "برای مصرباید می ماندم. برای مصرباید بروم".همین. ودیگرهیچ!


3- لذا وقتی برای رییس مبارک اهمیت مصربیش از اهمیت حسنی مبارک باشد. دلقک ایرانی هم ازفرمانده مصری تبعیت می کند ویک باردیگر وطن پرستی حسنی مبارک را خوش آمد می گوید دراین وانفسای گیجی غرب. که نه تنها خودش را دچار مخمصه کرده ودارد درسیاست های ریاضت اقتصادی بی سابقه وقابل مقایسه با رکود و ورشکستگی اقتصاد جهانی معروف دردهۀ 20 میلادی بین دوجنگ بین الملل اول و دوم فشار می دهد؛  بلکه همۀ دنیا راهم بتلاطمی انداخته که ضزب المثل معروف "گنه کرد دربلخ آهنگری/ به شوشترزدند گردن مسگری" را تداعی می کند. گشاد بازی هایش را امریکا واروپا کرده اند،  تاوانش را تونس ومصرو...بایدبدهند. و دادند. طرفه آنجاست که تازه دوقورت ونیم غرب هم باقی است!


4- قطعی است؛ لذا به کَت ِ من نمی رود که ملتی برای امرسیاسی ناب شورش های منجربه انقلاب بکند. وآزادی های اجتماعی وفرهنگی موردنیاز وآرزوی اکثریت انسان اجتماعی که دنبال خورو خواب وتفریح وگردش وزندگی روزمره است نیز  در جامعۀ مدرن وبالفعل مصرموجود بوده است.  بنابراین قطعی است که شورش ها از نارضایی اقتصادی  (کم شدن رفاه وبیکاری) طبقۀ متوسط شهری وگرانی ارزاق منتشره از ورشکستگی اقتصادی غرب آغازشده ودروسط راه است که روشنفکران خوش نشین وشریک قدرت سیاسی -برعکس نمایشی که درحهان سوم راه می اندازند: کرامت انسانی وارزش های بشری وآزادی بیان و... حقوق بشرو...- این مفاهیم انتزاعی برای اکتریت غالب انسان های اجتماعی ومعمولی را سوارزبان ومصاحبه و شعارهای مردم می کنند وکرده اند. که فشرده اش را مجدداً خود روشنفکرجهان سومی ترجمه کرده به "دیکتاتورمبارک" وبه زبان وفریادمردم برگردانده است. ازیک قاعدۀ کلی که من استثنایی هم برای آن نیافته ام درتاریخ بشرصحبت می کنم. وهمه جا وهمیشه اگرشورش برعلیه یک حکومت بوده است ازاین فرمول تبعیت نعل بالنعل کرده، می کند، وخواهد کرد. 

حاشیۀ مهم: البته حاکمان بلاتکلیف ماقبل تاریخ درایران هنوز نتوانسته اند -برپایۀ هژمونی دین رسمی ِغیرقابل تبدیل به ایدئولوژی؛ نشدنی هم است- حکومت تشکیل بدهند وسی ودوسال است بروش گروگان گیری ملت ایران را اسیرنگاه داشته اند. لذا کاملاً وازبنیاد فرق می کند هم موجودیت جمهوری اسلامی وهم شیوه های مبارزه با این تاریکی سیطره یافته برتاریخ ما.


5- معذرت می خواهم که بند3 چنین فشرده وپیچیده ولابیرنتی نوشته شد وچاره ای هم ندارم برای یک پست کوتاه یک وبلاگ. می خواهم این را بگویم که "امرناب سیاسی" کمترین قدرت بسیج کنندگی مردم را ندارد واینکه ارباب قدرت بالفعل حهان مدرن (مدیا ورسانه) آدرس غلط فوت می کنند توی آستین دگرگونی های مصریک غلط فاحش است. وبه جوانان دیگرکشورها (دراینجا ایرانیان) نشانی عوضی می دهند که صبح تاشب وشب تاصبح پای کیبوردهایشان بنشینند وبا تمسک به حقوق بشر وآزادی های دموکراتیک ومطبوعات وزندانی سیاسی و...(امرناب سیاسی) مردم را به شورش وتغییررژیم واصلاح دعوت می کنند وبطوربدیهی نتیجه نمی گیرند وسر خورده می شوند وتوده هارا با احمق خواندن تحقیرمی کنندو نهایتاً با یک ژست بالاسری عادت روشنفکران کتابی، شانه بالا می اندازند که "خلایق هرچه لایق" یا "از ماست که برماست" چهرۀ زیبا وبی گناه وبی راهنمای خودشان را می خراشند. اعتراض انبوه ومؤثرتحت لیسانس امرسیاسی ناب امری نابود ونشدنی است. وما باید همۀ زورمان را متمرکز کنیم برنبود آزادی های اجتماعی (حق انتخاب طبیعی سبک زندگی وپوشش وتفریح و موسیقی وسینما وکارورفاه ودلخوشی و...) تا توده همذات پنداری کند ومارا همراهی کند اولاً. وبتوانیم حمایت گستردۀ افکارانسان اجتماعی دنیای آزاد را جلب کنیم ثانیاً؛ تا آخوند های سیاسی تاریک اندیش وضدزندگی وشادی را تاحجره های اینک روشنشان هم عقب برانیم.


6- درمصرهم هنوزدست برتر با حسنی مبارک است که روح مصرمدرنش درجسم ژنرال هایی دیگر ازارتش مصر، قدرت را بلوکه دارند. پس هنوزمدنیت وپیشرفت بغیرازیک نام بزرگ درروی صحنه، پشت صحنه را کامل دراختیاردارد. وغمی نیست. جزملال کهنه پرستان. که بیش باد! یا...هو