بحران در کلام رهبر: نگاهی موشکاف به مراسم عید مبعث در بیت رهبری!

 مراسم عید مبعث در حسینیۀ امام خمینی برگزار شده است. و طبق معمول با سخنرانی آیت الله خامنه ای خاتمه یافته است. این مراسم وبرعکس همۀ نمونه های سنتی آن در سال های پیش از این دارای ویژگی های امید بخشی است که سعی می کنم با خوانش "بین سطور" مهم ترین آن ها را برای شما استحصال بکنم:

1- معمولاً مراسمی که با شرکت همۀ کارگزاران جمهوری اسلامی برگزار می شده است؛ از بعد شکلی و تبلیغی آن بشدت مورد توجه بود. و سعی می شد در گسترده ترین ابعاد ممکن پوشش تصویری و رسانه ای قرار داده شود. این مورد در مراسم امسال نه تنها رعایت نشده است بلکه تلاش برنامه ریزی شده ای هم صورت گرفته است که کسی نتواند کمترین اطلاعات این جشن یگانه برای مسلمانان و بطریق اولی حاکمان روحانی ایران را به بیرون درز بدهد. نه پوشش تلویزیونی کامل، نه گزارش تصویری قابل دیدن، نه حتی عکس ها و فیلم های مفرد یک یا چند نفره از جمع مسئولان حاضر در جلسه و... منتشر نشده است. فقط سخنان رتوش شدۀ آیت الله خامنه ای توسط تنها منبع قابل اعتماد ایشان که پایگاه اطلاع رسانی مخصوص وانحصاری خودش است؛ بعلاوۀ چند فریم عکس نمای دور از زوایای بشدت کنترل شده تنها مستندات منتشر شده برای افکار عمومی است.

2- و به این دلیل بدیهی که نشان دادن چهره های مضطرب و گرفتۀ مسئولانی که درحالت روز خوش شان هم قیافه هایی قابل تحمل ندارند؛ و آن هم در روز بزرگترین جشن جمهوری اسلامی که بزور و دگنگ مصلحت و قدرت و سیاست در کنار هم چیده شده اند می تواند مخاطبان را بعمق بحرانی که حاکمان گرفتار آن شده اند آگاه و امیدوار سازد.

3- مورد برجستۀ دوم به کوتاهی و مختصر برگزار شدن این گردهمایی است نسبت به سنوات پیشین. که هم در سخنرانی کوتاه آیت الله خامنه ای نمود دارد و هم در گزارشات مختصر منتشر شده از این مراسم. وناگفته پیداست که رهبر جمهوری اسلامی بیم آن دارد که اگر مراسم را طول بدهد محتمل است آدم های متضادی که کنار هم چیده شده اند عنان اختیار از دست بدهند و مشاجره و حتی در گیری فیزیکی رخ بدهد و افتضاح مضاعفی تولید کند. لذا مضطر و مستأصل تصمیم گرفته اند؛ حالا که نمی توانند برگزاری اینگونه جلسات را هم مثل سایر مراسم های معمول بین قوای اداره کننده حذف کنند؛ آن را به شیر بی یال و دم اشکمی فرو بکاهند که فقط بگویند مراسم بعثت در حضور رهبر برگزار شد.

4- مورد بعدی مربوط است به سخنان مختصر و کوتاه آیت الله خامنه ای که نشانه های اوج بحران را بیشتر مستند و نمایان می کند:

الف- کوتاه بودن سخنرانی. 

ب- موضوع سخنرانی: معمولاً مرسوم بوده است در مراسم هایی که همۀ کارگزاران نظام جمع هستند بیشتر به مسایل داخلی و امور کشور داری پرداخته می شد. و سیاهه ای از پیشرفت های خیالی گرفته تا تجلیل از خدمات؛ و رهنمود هایی برای تلاش های مستمر به گفته می آمده؛ و آیت الله خامنه ای سخنرانی های "هل من مبارز  طلب" و "حماسی" و "زدن به صحرای کربلای" خارجی اش را همیشه برای دیدار های مردمی و مخاطبان دستچین شده از پیاده نظام رژیم ایراد می کرد. در حالیکه امسال موضوع کاملاً متفاوت بوده و آیت الله بغیر از یک رجزخوانی "ضد امپریالیستی استالینی" آن هم با لحنی متزلزل و کم حوصله و کاریکاتوریزه حرف مهمی در سیاست داخلی نزده است. و تنها جمله ای هم که در آخر حرف هایش راجع به حوادث داحلی زده است نشان از اوج بحران در هیئت حاکمه دارد.

پ- تنها جمله و آخرین جملۀ آیت الله خامنه ای راجع به سیاست داخلی این جمله بوده است:

رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به طمع ورزیهای دشمنان به برخی مسائل و حوادث داخلی تأکید کردند: ملت ایران با ایستادگی، اعتماد و امید بی پایان به کمک پروردگار و مسئولان کشور با همکاری و وحدت کلمه، بار دیگر امید دشمنان را به یأس و نومیدی تبدیل خواهند کرد.

خوانش دقیق این جملۀ پایانی حرف رهبر جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد که اولاً ایشان وجود بحران در حاکمیت را رسماً تأیید کرده است. وثانیاً با انتخاب واژۀ "حوادث داخلی" که واژه ای بحرانی وشدید است در بین همۀ کلمات مشابه مثل "رویداد" ، "اختلاف سلیقه" ، "وقایع" ، "بحث های طلبگی" و از این قبیل از سویی؛ و اینکه پایان حرفش را با یک فعل آیندۀ دور مثل "خواهند کرد" بپایان برده است ونه با یک فعل مضارع مستقبل مثل "می کنند" یا "می شود" ازجانب دیگر؛ این آدرس قطعی وامیدوار را داده است که اولاً بحران جدی است. و ثانیاً امیدی به رفع آن در آینده ای نزدیک نیست. و چنین باد. یا....هو