اضمحلال ارتش بجای انحلال آن! روز ارتش هم خواهد رسید.

The Raft of the Medusa

1- دوم خرداد بدجوری روی بورس بود، و جناح راست شده بود "یتشبّث بکلّ ِ حشیش" و سوم خرداد را علم کرده بود در مقابل دوم خرداد و آزادی خرمشهر چه عزیز شده بود. لذا برداشتم و در مقاله ای که اجازه ای برای انتشارنیافت از سوی اصلاح طلبان؛ نوشتم که چه امر میمونی است واداشتن جناح مرگ اندیش بمناسبت های میهنی هم تکانی بخورند بشادی؛ ونه صرفاً در سوگواری های مذهبی به زاری!: مثل گرامی داشت روز آزادی خرمشهر. و به دولت اصلاحات پیشنهاد کردم که از این فرصت استفاده کند و روز سوم خرداد را بنام "روزارتش" و اگر نمی شود بنام "روزنیروهای مسلح ایران" نامگذاری کند که در همه جا رسم بر این است که روزهای مخصوص نظامیان در روزهایی تعیین بزرگداشت می شود که در آن روز فتح الفتوحی و اتفاق نظامی ویژه ای موفق یا قرین به موفقیت انجام گرفته باشد.

2- البته سال ها بعد متوجه شدم که: سیدمحمد خاتمی و یاران در گیر مسائل کلانی مثل پیاده کردن "مردم سالاری دینی با فحش ناموسی به لیبرالیسم و سکولاریسم منفور" بودند و حتی وقت سرخاراندن نداشتند برای طرح چنین موضوع های سخیف و حقیری؛ و لذا لزومی نداشت پرداختن به جزییات حکومت مدرن که سر از سکولاریسم و لیبرالیسم در خواهد آورد در نهایت. بنابراین موضوع در محاق ماند و میراث امام راحل در نامیدن 29 فروردین بنام "روز نیروی زمینی ارتش" هم دست نخورده باقی ماند که بغلط "روز ارتش" تقویم شده است.

3- نیروی هوایی که نان خودش را پخته بود با شورش همافران در19 بهمن 1357 وروزخودش را تقویم کرده بود. نیروی دریایی هم بهمت "شادروان  خلبان دُوران نازنین" ازروی هوا و افسران و پرسنل شجاع ناوشکن پیکان نظیر شهید ناخدا درشت زین هم ازروی دریا؛ نیروی دریایی عراق را ازحیزانتفاع ساقط کرده بودند درروز7 آذر؛ و آنروز را بنام روز نیروی دریایی ثبت کرده بودند. فقط نیروی زمینی بود که با تلفات و جانفشانی هایی بیشتر از دو نیروی دیگرهم هنوزیتیم بود و نه اسمی داشت و نه رسمی. و چپ ها و چپ ها که هنوز در قافیۀ شعر مارکسیست ها گیر داشتند در اصرار به انحلال ارتش با هدف گیری مشخص انحلال نیروی زمینی. امام خمینی دریک فرمول پیشنهادی من درآوردی و بدون علت خاص! و مناسبت مفتخری 29 فروردین را روز نیروی زمینی نامید تا هم ارتش از یتیمی نجات پیدا کند و هم تیر خلاصی باشد به آرزوی انحلال ارتش مارکسیست های سکولار و مذهبی.

4- ارتش البته اگر منحل می شد بسیار بنفع پرسنل نازنینش بود. چرا که از همان جوانی می رفتند سراغ شغلی دیگر اعم از آبدارچی و رزرویشن آژانس و رانندۀ تاکسی و بقال و دستفروش و... که هم اینک مشغولند امرایش بعد از بازنشستگی؛ برای یک لقمه نان در جهت جلوگیری از افزایش شرمساری شان در برابر زن وبچه! اما امام خمینی از روی سیاست ندانی و سادگی ارتش را منحل نکرد! بلکه ایشان ارتش را مضمحل کرد. و شما می دانید که انحلال لغت محترمانه تر و قابل تحمل تری است از اضمحلال. امام خمینی موافقت کرد که دیده نشده ترین پدیدۀ بشری برای نیروهای مسلح ایران اتفاق بیفتد و آن زمانی بود که نه تنها سپاه را جایگزین نیروی زمینی ارتش کرد، بلکه به سپاه اجازه داد نیروی هوایی و نیروی دریایی هم تأسیس کند. و جمهوری اسلامی اولین حکومت در تاریخ قدیم و جدید دنیا شد که دو نیروی زمینی، دو نیروی هوایی و دو نیروی دریایی بعلاوۀ ستادهای عمومی و تخصصی مربوط بخود را دارد. و با اینکه اسناد نشان می دهد که آیت الله خامنه ای مخالف دو گانگی نیروهای هوایی و دریایی بود ولی بعد از رسمیت رهبری خود نیز با مشاهدۀ گردن کلفتی سپاهیان و برکات بی نظیر تکرر و تفرق نیروها از دست زدن به ترکیب این چند گانگی منصرف شد.

5- تو وقتی نباشی! نیستی. ولی هنگامی که هستی و نیست انگاشته می شوی خیلی در عذابی. چون بودن باید به تأیید یک یا چند نفرمعاینه گر بیرونی برسد و اگر همۀ ریز و درشت یک حکومت وجود تو را عملاً انکارکنند در واقعیت به این معناست که بودن تو فقط برای سرگرمی و خالی نبودن عریضه است. و این زمانی به فاجعه می رسد که سالی یک روز به تو بگویند برای نابودی خودت جشن بگیر و سان ببین و رژه برگزار کن! و این سخت ترین تحملی است که یک نظامی می تواند تحمل کند. و ازبابت تحمل این همه حقارت است که باید به نظامیان ایران تبریک گفت روزارتش را: روزتان مبارک! اما روزپیروزی باید بیاید که این تحمل را توجیه کند والاً حقارت سخت تر از مرگ است برای سربازان. یا...هو