من از اسد سوری و رجوی ایرانی بیشتر از خامنه ای هرجایی می ترسم!

The Sleepers

1- اعتراف می کنم که من از بشار اسد بیشتر از خامنه ای می ترسم. همین طور است در مورد ترس بیشترم از مریم رجوی نسبت به خامنه ای. علت را خودم هم نمی دانم و حتی با اینکه مطمئنم اصلاً قابل مقایسه نیستند بویژه سازمان مجاهدین خلق و رهبرانش مسعود و مریم رجوی با خون آشام حاکمی مثل خامنه ای در رأس حکومتی تئوکراتیک. و طرفه اینکه من خودم یک سمپات مجاهدین هم بوده ام در ابتدای انقلاب و بازجویی هم شده ام به این اتهام. لذا بطور طبیعی گاهی که تمایل  پیدا می کنم به نوشتن مطلبی انتقادی در مورد مجاهدین خلق بیشتر احتیاط می کنم تا صرفنظر از نوشتن حتی؛ نسبت به زمانی که از خامنه ای می نویسم با آن دستگاه عریض و طویل ترور و وحشت گسترده در سراسر جهان!

2- این روزها که مجدداً همکاری موساد و مجاهدین در عملیات خرابکاری پایگاه جهاد خود کفایی سپاه منجر به آن حادثۀ  فجیع و وحشتناک روی بوق لاینقطع افتاده است؛ با احساس خطری و هشداری قطعی از یک سناریوی خونین در پیشانی؛ می خواهم مطلبی بنویسم و هشداری بدهم و می ترسم. بنابراین پوشیده می نویسم و فرموله تا هم ترسم را پنهان کرده باشم و هم هشدارم را داده باشم.

3- اگر روزی خدای ناکرده عمر این رژیم و لجاجت بیهودۀ خامنه ای به لیبیائیزه کردن ایران منجر شود. ناتو و غرب و امریکا یا هرچه! نیاز به دعوت دارند اولاً، نیاز به شورش در داخل دارند ثانیاً، نیاز به سرپل دارند ثالثاً و قبل از همه آلترناتیوی سازمان یاب نسبی از نیروهایی که می خواهند با آن ها هم فتح کنند و هم کار کنند بعد از سقوط رژیم. خاطرتان باشد من در جنگ پژاک و سپاه هم یک چنین سناریوی دوری را بعید ندانسته بودم. و حالا هم با احتیاط معتقدم که منظور از این سناریوی نچسب انفجار ملارد که مجاهدین و موساد بخودشان کردیت جنایت بزرگ را داده اند.بهره برداری مجاهدین است از اتفاق بهر دلیل. و الا نه موساد کارنامه ای دسته جمعی و کثیف تا این حد در سابقه دارد و نه مجاهدین توانی گسترده تا نفوذ به عمق استراتژیک سپاه. کارنامۀ موساد در خارج از مرزهای اسرائیل و بویژه در کشورهای دوست فلسطین؛ زدن تک مهره های مؤثر کشورهدف است که این کار را هم با مهارت خیلی زیاد و بدون انفجار های کثیف و کشتار های وسیع انجام می دهد. و مجاهدین که پایگاهی ندارند برای تا رفتن زیر بینی سردار تهرانی مقدم.

4- البته که نقشه را مجاهدین ریخته اند - چون تکذیب نکرده تا کنون - بدون شرکت و اطلاع سیا؛ و فقط در همراهی موساد. و منظورش می تواند ابتدا معطوف باشد به خارج شدن از لیست سیاه امریکا؛ سپس ترغیب امریکا برای متمرکز نگاه داشتن نیروهای اشرف. و در نهایت این آدرس که تنها آلترناتیو سازمان یافته را - که خودش باشد - هم حمایت کنند و هم به توانایی اش مطمئن باشند.

5- چه خوب. حالا که کمی ترسم ریخت گویی مغزم هم شکوفا شد و یک دلیل مهم و مصور پیدا کردم برای "چرا از رجوی و اسد بیشتر از خامنه ای می ترسم!":

ماحرا بر می گردد به تصویری که تلویزیون فارسی بی بی سی و بصورت همیشگی و کلیشه در ابتدای اخبار سوریه و اسد نشان می دهد. و آن عبارت از فیلمی چند ثانیه ای است که اسد قد بلند وارد سالنی می شود که کل الیگارشی حزب بعث از زن و مرد جمعند و ایستاده برای اسد دست می زنند. تا اسد به پشت تریبون نمی رسد هرگونه تلاشش برای تشکر و تعارف؛ و شکسته نفسی اش برای قطع این تشویق، بی ثمر می ماند. و دوستان موروثی پدرش لاینقطع بر دستان خویش می کوبند: با یک ریتم، با یک ضرباهنگ، با یک فاصلۀ مشخص ثابت در هنگام آماده کردن دستان برای ضربۀ بعدی، با یک قدرت تمام ثابت در تمام طول دست زدن، همه و همه و همه در حال دست زدن بدون حتی یک تقلب برای خاراندن گوشی یا دماغی یا ما تحتی. تو گویی که اینان آدم نیستند و عروسک هایی کوک شده و تنظیم شده برای دقایق معینی دست زدن و تشویق کردن زعیم اند و بس. این صحنه که بسیار دیده ام در زمان برژنف و خروشچف در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی مرحوم؛ عیناً همان صحنه هایی است که در سیمای مجاهدین هم جابجا کپی برابر اصل است. این بود خلاصۀ انشای من در مورد چرا از اسد و رجوی می ترسم. در مورد ترس کمترم از خامنه ای هم به این نتیجه رسیدم که چون الیگارشی حامی او سنتی هستند و با صلوات تشویقش می کنند؛ من هم بدلیل عدم آشنایی با زبان صلوات و هم اینکه بعضی ها را دیده ام که تقلب می کنند و صلوات نمی فرستند؛ لذا ترس آن صحنه های مکانیکی رعب آور اسد و مسعود را تداعی نمی کند. یا...هو