جنگ در تهران؛ تبعات در جزیره: اقدام قاطع بریتانیا چه خواهد بود. قطع رابطه با اروپا!

Landscape with the Ashes of Phocion

دلقک: شما اعلام کردید که در صورت اخراج سفیر کبیر بریتانیا از تهران واکنش قاطعی نشان خواهید داد.

وزیر امور خارجه بریتانیا: بلی درست است ما منتظریم ببینیم مصوبۀ امروز پارلمان ایران چه سرانجامی خواهد یافت. در صورت اجرا شدن توسط دولت واکنش ما قاطع و تند خواهد بود.

دلقک: ولی پارلمان ایران موضوع کاهش روابط را تصویب کرده است. چرا انتظار دارید دولت آن را اجراء نکند؟

وزیر: شما خوب می دانید که دولت ایران بسیار متشتت و نامنسجم طراحی شده است و اخیراً نیز مشخص شده که اختلافات بین اعضای حاکمیت ایران بسیار زیاد و علنی شده است. پس انتظار ما تا پایان کار انتظاری معقول است.

دلقک: و اگر پایان کار همین باشد که سفیر شما از تهران برگردانده شود. اقدام تند و قاطع شما چه خواهد بود؟

وزیر: من دوست ندارم پیش داوری کنم و امیدوارم که ایران به چنین خودزنی ادامه ندهد. فاکتورهای بسیار زیادی در اینجا هست که ما را به تأمل وامی دارد. از جمله مهمترین آن ها آمد و شد بسیار زیاد مقامات عالی رتبۀ جمهوری اسلامی و فرزندان شان به بریتانیاست که چه بلحاظ تحصیل یا دیدار خانواده ها و چه بسبب پزشکی و سایر نیازمندی ها و علاقه مندی های آنان برای سفر به بریتانیا انجام می شود. هر گونه کاهش مناسبات سیاسی ابتدا خود مقامات عالی دولت ایران را متأثر خواهد کرد.

دلقک: و در صورتی که همۀ این موانع مانع از اجرایی شدن مصوبۀ پارلمان نشود؟

وزیر: خوب این یک نگاه بدبینانه است که شما دارید ولی من نمی خواهم مثل شما دولت ایران را فاقد کمترین عاقبت اندیشی عقلانی بدانم. ما با دولت احمدی نژاد تعامل و همکاری های خوبی داشتیم. نمونه اش فرستادن منشور کورش بمدت چهار ماه و نمایش آن در تهران بود و...

دلقک: بسیار خوب. اگر پیش بینی بدبینانۀ من تحقق یافت و روابط طبق خواست پارلمان ایران پیش رفت چه؟

وزیر: خوب این یک انتخاب خیلی بد خواهد بود و ما ناچار واکنش قاطع خودمان را به اجرا خواهیم گذاشت.

دلقک: و من دنبال همان واکنش قاطع شما هستم. آن چه خواهد بود؟ قطع کامل روابط یا چیزی شبیه این؟

وزیر: خیلی چیز ها که همان هم می تواند یکی از گزینه ها باشد. ضمن اینکه ما در اقدامات تحریمی مان علیه تهران در یک مجموعۀ متحد از کشورهای غربی شامل اتحادیۀ اروپا و امریکا تصمیم گرفته ایم و می گیریم. بنابراین واکنش ما به تهران می تواند به کل کشورهای عضو اتحادیۀ اروپا تعمیم یابد. این همان چیزی است که ما نمی خواهیم اتفاق بیفتد و به تهران اخطار کرده ایم.

دلقک: چیزی شبیه فراخوان کل سفرای اروپایی از تهران در 1997 میلادی و سال آخر دولت آقای رفسنجانی؟

وزیر: بلی و نه! چون در آن موقع ما و اتحادیۀ اروپایی فقط می خواستیم یک پالس به ایران بفرستیم و کارمان نمادین بود و تصمیم نداشتیم تداوم بدهیم. چون بسیاری از کشورهای عضو اصلی اتحادیه از جمله آلمان ، ایتالیا و فرانسه یا حتی خود ما جزو شرکای تجاری درجه اول ایران بودیم و منافع زیادی در حفظ رابطه با ایران داشتیم.

دلقک: در حالیکه الان ندارید؟

وزیر: بلی نداریم. و نه تنها رابطۀ تجاری سود آور و مهمی نداریم بلکه موضوع فراتر از این مسئله است. ما تصمیم گرفته ایم بطور متحد با ایران فعلی و با این حجم از دهان کجی به جامعۀ جهانی چه در موضوع هسته ای و چه در مورد حقوق بشر و صلح خاورمیانه دیگر کار نکنیم مطلقاً. و این یک تصمیم نهایی است. لذا ابداً نگران فردای رابطه مان با هیئت حاکمۀ فعلی نیستیم چون نمی خواهیم با آن ها کار کنیم. بنابراین هر نوع واکنش منفی ایران به تصمیمات جامعۀ جهانی فقط به انزوای کامل خود تهران خواهد انجامید و ما این را مشخص کرده ایم و عملاً در این راه هستیم.

دلقک: مثلاً قطع رابطۀ ایران با همۀ اعضای اروپایی جامعۀ بین المللی؟

وزیر: خب این نهایت بدبینی شماست و ما امیدواریم که ایران عاقلانه تر رفتار کند چون قطع پیوند ایران با اروپا یک فاجعه خواهد بود برای تعامل های بعدی. و این را هیچ کدام از ما نمی خواهیم مگر زمانی که مطمئن باشیم که دیگر راهی بجز این مورد در رفتار سیاسی ایران نیست. ولی هنوز هم امیدوار به عقلانیتیم. وقت مصاحبه با شما دلقک هم تمام است. به تماشاگران سیرکت بگو که هم سؤال ها و هم پاسخ های مرا خودت نوشته ای از روی تحلیل داده های میز سیاست.

دلقک. مطمئن باشید. و تماشاگران دلقک فقط می خندند و اهل هیچ واکنشی نیستند. و مرسی آقای هیگ. یا...هو

پی نوشت: و پست قبلی که ندیده اید اگر علاقه دارید به راه های پیش روی ایران. در (اینجا)