در مجلس روحانیان گه گاه جامی میزنم!

Woman in a Purple Coat

من یک سال پیرتر شدم. 

سال جدید سنّی را طبق معمول با خواجه شروع می کنم.

داوری اوست بر مجموعه ای بنام "من":

 ***

عمریست تا من در طلب هر روز گامی میزنم

دستِ شفاعت هر زمان در نیکنامی میزنم

بی ماهِ مهرافروزِ خود تا بگذرانم روز خود

دامی براهی مینهم مرغی بدامی میزنم

اورنگ کو گلچهر کو نقش وفا و مهر کو

حالی من اندر عاشقی داوِ تمامی میزنم

تابو که یابم آگهی زان سایۀ سرو سهی

گلبانگ عشق از هر طرف بر خوشخرامی میزنم

هر چند کان آرامِ دل دانم نبخشد کام دل

نقشِ خیالی میکشم فالِ دوامی میزنم

دانم سرآرد غصّه را رنگین برآرد قصّه را

این آهِ خون افشان که من هر صبح و شامی میزنم

با آنکه از وی غایبم وز می چو حافظ تائبم

در مجلس روحانیان گه گاه جامی میزنم.