چرا والیبال ایران در مقابل امریکا شکست خورد! نگاه جامعه شناختی.

Monarch of the Glen

1- تیم ملی والیبال ایران که به همت و برنامه ریزی و مدیریت خوب محمد رضا یزدانی خرم رییس اسبق فدراسیون والیبال و رییس تازه برکنار شدۀ - مهمل - فدراسیون کشتی ایران ریشه گرفت و رشد کرد و چندین و چند بار در رده های جوانان و نوجوانان تا قهرمانی آسیا و جهان صعود کرد؛ بالاخره با مربی گری آقای ولاسکو که یکی از بهترین مربیان والیبال در حال حاضر جهان است؛ در ردۀ بزرگسالان نیز برای اولین بار قهرمان آسیا شد و راهی مسابقات جهانی والیبال در ژاپن گردید.

2- در مرحلۀ اول مسابقات جهانی هم ضمن پیروزی بر غول هایی مثل ژاپن میزبان و صربستان قهرمان اروپا و لهستان و آرژانتین از تیم نه چندان قدرتمند کوبا شکست خورد و وارد مرحلۀ دوم مسابقات گردید؛ که اولین مسابقه اش را با امریکا برگزار کرد و شکست سنگین و قاطعی خورد. من باور دارم که در کنار عملکرد فنی تیم ایران در بازی های جهانی والیبال می توان رگه هایی از روحیۀ جامعه شناختی و روانشناختی اجتماعی طبقۀ متوسط جامعۀ ایران در مقابل کشورهای دیگر را هم رصد و با آن به توضیح ماوقع نشست. این موضوع از این جنبه نیز بسیار پر اهمیت است که اینروزها تقابل ایران وغرب در صحنۀ سیاسی هم به رجزخوانی های دوطرف ارتقاء بی سابقه ای یافته است. و پیشاپیش می گویم که این یک نظر و حس شخصی و مبتنی بر شناخت من از جامعه است و ممکن است درست نباشد.

3- مردم ایران بویژه در لایه های تحصیلکرده و مدرن - والبالیست ها را من جزو این طبقه می دانم - یک روحیۀ "سادیستیک - مازوخیستیک"- تعبیر بی رحمانه و خشنی است ولی توضیح دهنده هم است - دارند در مقابل غرب سیاسی از سویی و تمام کشورهای دیگر جهان از سوی دیگر. به این معنی که هرچقدر در مقابل دنیای پیشرفته و صنعتی غرب سیاسی خاضع و خاشع و پیرو هستند بهمان اندازه دیگر کشورهای جهان دومی و سومی را حقیر و ناقابل و تابع ارزیابی می کنند و می شناسند. این روحیه روحیه ایست که از زمان رضاشاه در ایران نضج گرفته و ادامه یافته تا جاییکه نه تنها این نوع فرهنگ و نگاه  در بعد از انقلاب کاستی نگرفته بلکه بدلیل عملکرد ضد مدرن حاکمان بعد از انقلاب ایران و از سر لجاجت و مخالفت با آنان تشدید هم شده است. نشانه ها زیاد است و از جمله فرهنگ بشدت ضد عرب و باستان گرایی های شوونیستی در سال های اخیر حاصل و نشانه ای از این موضوع است.

4- لذا در چهارچوب چنین نگاهی پیروزی ایران بر ژاپن را می توان اوج برابری طلبی آسیایی با پیشرفته ترین کشور آسیا دانست و بهترین پیروزی هم بحساب آورد. باخت ایران به کوبا را نیز اوج بحساب نیاوردن رقیب و محقر دانستن آن شکست از روی غرور ارزیابی کرد. پیروزی بر کشورهای شرق اروپا و آرژانتین را پیروزی های فنی محض محاسبه کرد. و شکست سنگین در مقابل امریکا را نیز "وادادن روحی در مقابل غرب سیاسی بویژه امریکا" نشانه گذاری کرد.

5- این داوری را از آن جهت صائب می دانم که مسابقات ورزش والیبال بسیار پیش بینی پذیر هستند تا مسابقاتی مثل فوتبال که تصادف و شانس و اتفاق هم بخش مهمی از برد و باخت ها را رقم می زند. و دو دیگر اینکه تیم های حاضر در جام جهانی والیبال و از نظر فنی بسیار نزدیک بهم هستند و نمی توان گفت که تیم امریکا برتری محسوسی نسبت به کشورهایی چون صربستان و لهستان و آرژانتین دارد زیرا که نه در رده بندی جهانی هماره بالاتر از ان ها بوده و نه در این مسابقات حاکم مطلق و دور از دسترس. اگر ایران بازی را با نتیجۀ سبک تری می باخت من جرأت نمی کردم این باخت را سوار این نظریۀ جامعه شناسی ایرانی بکنم ولی باخت سنگین و مطلق باید عاملی فراسوی "فقط مسایل فنی" هم داشته باشد. که من آن را نه خودباختگی و تسلیم در مقابل غرب سیاسی بلکه احترام به پیشرفت و مدرنیتۀ غرب از سوی ایرانیان می دانم و اینکه خودشان را مستحق زندگی مدرن و پیشرفته تری می دانند. یا...هو