خسارت های جانی، مالی، دفاعی و حیثیتی انفجار ملارد؛ فراتر از اختلاس 3 میلیارد دلاری!

White House at Night

 در اخرین مورد از سه گانه ای که برای حادثۀ "قابل پیشگیری قطعی. اگر فرضیۀ خرابکاری عمدی درست نباشد" انفجار دیروز در ملارد می نویسم نگاهی دارم به خسارت های این انفجار و طرفه اینکه اینجا هم خامنه ای بعنوان فرمانده کل قوا و مسئول نهایی این فاجعه از عنتر خودش محمود احمدی نژاد مسئول نهایی اختلاس 3 میلیارد دلاری پیش افتاده است:

1- خسارت های جانی:
در انفجار دیروز و طبق آمار رسمی سپاه 33 نفر از پرسنل کشته و مجروح شده اند؛ که 17 نفر کشته و 16 نفر مجروح هستند. اگر از این 16 نفر مجروح هم نیمی از آنان را نیمه کشته و بدون بهره وری مجدد حساب کنیم می توانیم بگوییم که 24 نفر از پرسنل از چرخۀ صنعت دفاعی کشور حذف شده اند. و همانطور هم که قبلاً گفتم و ثابت کردم که همۀ این پرسنل جزو مهندسان و دانشمندان کیفی دفاعی بوده اند. زیرا که فرمانده و رییس اصلی که سردار تهرانی مقدم بوده کشته شده است. وقتی بالاترین مقام یک سازمان در چنین سهل انگاری کودکانه ای کشته می شود بمعنای بدیهی این است که رده های نزدیک به او هم کشته شده اند. حالا برای اینکه خیلی شاذ و مخالف خوان قضاوت نکرده باشم، می گویم که بطور قطع نیمی از این 24 نفر یعنی 12 نفر از بهترین و کیفی ترین مهندسان طراح و مجری طرح های موشکی با برد قاره ای و فراقاره ای از بین رفته اند. بعبارت خیلی کوتاه و ساده یعنی ایران دیروز 12 نفر دکتر علیمحمدی و شهریاری ترور شده توسط موساد را از دست داده است. هزینۀ چنین خسارتی فارغ از اینکه در جمهوری اسلامی تنها بی ارزش ترین چیز جان آدم های غیرآخوند است قابل تقویم مادی چه بریال یا دلار نیست!

2- خسارت های مالی:
حالا دیگر پنهان نیست که آنچه دیروز منفجر شده است انبارهای موشک های استراتژیک شهاب و غیر شهاب بوده است. تولید این موشک ها علاوه بر اینکه کاری در حیطۀ "های تکنولوژی" است و از نظر علمی بسیار پیچیده و زمان بر است؛ ضمناً بسیار هم گران و پرهزینه است. چه خود تکنولوژی این صنعت علاوه بر اینکه بسیار نایاب و کم دسترس است در شرایط عادی و برای همۀ کشورها؛ برای جمهوری اسلامی بخاطر تحریم های هوشمند و بسیار گسترده و دقیق بین المللی در صنایع نظامی استراتژیک هزینه های نه چندین برابر بلکه خرجی ده ها برابر شرایط عادی دارد. بعبارت قریب به ذهن تولید موشک بالستیک مثل تولید پیکان یا پراید نیست که همۀ قطعاتش را بشود از بقالی محل تهیه و سرهم بندی کرد. بلکه برای تهیۀ هر قطعه ای کوچک و بزرگ از اجزاء فراوان قطعات مورد نیاز باید علاوه بر مقدار معتنابه و بی حسابی از دلار و ارزهای دیگر؛ ماه ها و سال ها وقت صرف بشود تا با عملیاتی فراتر از هر نوع عملیات اطلاعاتی و جاسوسی قطعه را پیداکرد و خرید و به داخل کشور انتقال داد. و چه بسا چند محموله از آن هم در راه تهیه و انتقال لو برود و زحمت کشیده شده هدر شود.

3-خسارت های دفاعی:
بدلایل پیش گفته این نوع موشک ها مثل خمپاره و سایر مهمات متعارف نیست که تپ تپ چانه بیاندازی و به تنور بچسبانی و موشک تولید شده را در تیراژهای صد و هزار و ده هزار انبار کنی. حتی کشورهای بزرگ تولید کنندۀ این قبیل مهمات هم تیراژی دقیق و قابل شمارش از این مهمات را تولید می کنند و برای جمهوری اسلامی این تیراژ تولید نمی تواند از شمارش انگشتان یک دست فراتر قابل تصور باشد. معنی دقیق این حرف این است که جمهوری اسلامی کل محمولۀ موشک های استراتژیک خود را در این سانحه از دست داده است. علاوه بر آن یک پایگاه بکلی سری اش و کارحانجات وسکوهای پرتاب موشک های دوربردش را برملا دیده و دیگر قادر به استفاده از این همه سرمایه گذاری در مکان فعلی نیست. تجهیزات و کارخانجاتی که با هزینه های سنگین و در طول سال های طولانی ساخته شده است. البته ممکن است گفته شود دشمن از این قبیل اماکن و کارخانجات اطلاع دارد. ضمن اینکه این گزاره می تواند خیلی هم درست نباشد ولی حتی در صورت صحت باید توجه کرد که این کجا و تأیید عملی وجود آن از سوی کشور هدف کجا!

4- خسارت های حیثیتی:
این انفجار به حیثیت دفاعی و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی لطمۀ جبران ناپذیری زد. البته ممکن است تصور کنیم که "چه خوب" و بگذار آبروی خامنه ای و اعوان و انصار و سپاه دزدش برود در دنیا و دیگر نتواند هل من مبارز الکی بطلبد. اما با کمی دقت، ماجرا به این سادگی نیست. زیرا که اولاً جمهوری اسلامی در حال حاضر - چه خوب یا بد - پسوند دیگری دارد به نام "ایران" عزیز. و هرنوع حیثیت زدایی از اجزاء آن با نام ایران هم همراه خواهد بود. و ثانیاً این لطمۀ حیثیتی فقط مختص به جهان غرب و کشورهای بزرگ محدود و محصور نیست بلکه دشمنان کوچک و ضعیف کشور ما در منطقه نیز از این انفجاربه ضعف ما سوء استفاده خواهند کرد. زیرا که بدیهی ترین نتیجۀ منطقی و استدلالی این حادثه این است که نیروهای مسلح ما چقدر بی انضباط و باری بهرجهت آموزش دیده اند که در صحنه ای به این مهمی حادثه ای نادر و غیر قابل توجیه آفریده اند. چون اگر این انفجار یک خرابکاری نبوده باشد. این پالس را می فرستد که بالاترین رده های فرماندهی و علمی ما بدیهی ترین اصول پیشگیری و ایمنی را رعایت نکرده اند. هم بدلیل حضور آن همه نیروی کیفی در جایی که احتمال حتی چند درصد خطر محتمل باشد و ثانیاً اجرای تست یا آزمایش یا... در جایی که در شعاع خطر سرایت به انبارهای مهمات بوده است. یا...هو