وحشت شریعتمداری از ریزش "حیدر حیدر" در پشت انتقاد از پیروزی تیم ملی فوتبال!

The Myth of Prometheus

1- حسین شریعتمداری یاد داشت خیلی تند و در عین حال مسخره ای نوشته در شمارۀ کیهان شنبه. ولی نه در رابطه با سیاست و اقتصاد و دشنام به اصلاح طلبان و پریدن به مشایی و اتهام به سید محمد خاتمی و تعریف از خامنه ای و کیفر خواست دسته جمعی برای دادگاه های سیاسی و افشاگری های فساد سیاسی و مالی و ادبی و فرهنگی و نیمۀ پنهان و برنامۀ هویت و انقلاب در عربستان و وال استریت امریکا و سقوط پادشاهی در انگلیس و محو شدن تا پایان سال جاری اسرائیل و جاسوسی و ...

2- درست تشخیص داده اید چون من هم در تیتر مطلب نوشته ام. باید از این همه به روغن سوزی افتادن مهمترین مهرۀ تبلیغی- سیاسی- امنیتی رژیم شادی کنیم. حسین شریعتمداری در یک مطلب جدی و عبوس و بسیار با جدیت عصبی با تیتر "جاي پورياي ولي خالي!" نوشته است که اولاً چرا تیم ملی فوتبال ایران در بازی تدارکاتی با تیم فلسطین برای باخت عمدی یا مساوی فرمایشی بازی نکرده است. ثانیاً چرا 7 تا گل زده است و به کمتر راضی نشده است. و بدتر چرا بعد از پیروزی پرگل با ادعاها و تیترهای  "جشنوارۀ گل" تیم ملی ایران در مقابل فلسطین شادی راه انداخته است.


3- نهایت مدعای مقالۀ سیاسی- فوتبالی برادر حسین این است که فلسطینیان میهمان مظلومی بودند که از جنگ با اسرائیل خودشان را رسانده اند بورزشگاه آزادی و درحالیکه بدلیل سیاست های مشعشع حکومت هیچ کشور درپیتی هم حاضر نیست بازی دوستانه و تدارکاتی بما بدهد. آن ها خودشان را کیسه بوکس فوتبال ایران کرده اند؛ و باید با تأسی به افسانۀ پوریای ولی در آن باخت مصلحتی به پهلوان ضعیف تر برای دلخوشی مادر حریف؛ اگر نمی خواستند تن به باخت بدهند حداقل مساوی می کردند بازی تدارکاتی را برای حمایت از انتفاضۀ فلسطین!

4- نگویید دلقک هم کم آورده و یک موضوع پیش پا افتاده را کش - خامنه ای گفته کش ندید اختلاس 3 میلیارد دلاری را - می دهد که برای وبلاگش مطلب تولید کند. در حالیکه موضوع مظلومیت فلسطین یک مورد انسانی و جهانی است و خیلی هم قابل مسخره کردن نیست این درخواست مداراگر سیاسی در میدان ورزشی؛ ولی من از قصد معما وار نوشتم که وقتی از پیام اصلی مقالۀ شریعتمداری پرده برداری می کنم بیشتر کیف کنیم.

5- پیام اصلی واکنش هیستریک شریعتمداری به یک موضوع ورزشی ساده این است که: "چون جمهوری اسلامی مدعی است که همۀ ایرانیان اعم از مذهبی و انسانی در مورد مظلومیت مردم فلسطین متفقند. و فارغ از جناح و گروه و طرز تفکر سیاسی، فلسطین را مورد حمایت قرار می دهند؛ لذا باید هرجا نام فلسطین بمیان می آید مثل مسابقه ندادن با اسرائیلی ها بنفع سیاست رسمی رژیم عمل کنند. اما حالا با این واقعیت بسیار تلخ روبرو شده که نه تنها همۀ ایرانیان و از لج جمهوری اسلامی؛ هوادار هیچ مظلومی (در اینجا فلسطینیان مظلوم)که بنفع تبلیغات سیاسی رژیم باشد نیستند؛ بلکه تا آنجائی هم که امکان داشته باشد خوشحالی می کنند تا نفرت شان را از رژیم اسلام سیاسی نشان بدهند. ولی هنوز هم نکتۀ نهایی سوزش شریعتمداری را نگفته ام.


6- و آن اینست که: "پس حزب اللهی ها وبسیجی ها و فدائیان آقا و پیاده نظام 9 دی و کسانی که باید نتایج انتخابات بعدی را مهندسی بکنند و ... کجا هستند. چرا همه در حال شادی و پایکوبی هستند و یک نفر هم پیدا نیست در صحنه برای حیدر حیدر کردن و خونریزی!" و شما می دانید ریزش ترسناک پیاده نظام نظام! چقدر شیرین است برای آیندۀ در پیش ایران. بلی دوستان بچه های رژیم به انفعال مبارک رسیده اند و شریعتمداری را به دلقک صحنۀ تبلیغات و تحریکات سیاسی تبدیل کرده اند. حتی اگر موضوع کاملاً بی ربطی - از نظر شادی ورزشی - باشد. و این بیشتر از خوب، خوب است. یا...هو

بعد از تحریر: مجدداً تأکید می کنم که نه آنچنان شادی در کار بوده که شریعتمداری ترسیده و نه اصولاً مردم کاری به سیاست دارند در زندگی که می کنند ازجمله فوتبال!