گفت و شنید تلخک و دلقک در بارۀ بی تفاوتی مردم و کجا می رود رژیم!

Blind Man's Bluff

تلخک گفت:

دیگر اینقدر خسته و پریشانیم که از خیلی ها می شنوم بهتر است آمریکا بیاید و اینها را هم بردارد تا تکلیفمان روشن شود. عموجان مردم پی درد خودشان اند و هیچ به حکومت فکر نمی کنند! گنگ و گیج اند نمی دانند چه کنند و من واقعن درک می کنم چون من هم گاهی آنقدر جوش می آورم که دوست دارم تفنگی بردارم و هر چه هست و نیست را نابود کنم تا تکلیفمان روشن شود!! همه تعارف تکه پاره می کنند از صغیر و کبیر. من از این فرهنگ این فارس زبان ها ذله شده ام!!! از پایین ترین سطح تا بالاترین تعارفات پوچ و مسخره. آقا بگو چی می خوای؟ چرا اینقدر بلاتکلیف می کنی خودت رو. گیجی رو سر چارراه ولی عصر راحت می تونی ببینی!!!! خوب معلومه ایتطوری یه نفر می آد و می خواد تکلیف ما رو مشخص کنه! وقتی عقلای قوم با هم تعرف دارن این بدیهیه.

دلقک به بهانۀ پاسخ گفت:

تلخک خوب و نازنین.
سلام 

تلخک معادل دلقک است و نه حق دارد و نه به اسمش می آید که روی صحنه تلخ و کلافه باشد. چون تماشاگران پول می دهند و وقت می گذارند که همان کلافگی روزمره شان را در خنده ها و مسخره بازی های تلخک یا دلقک فراموش کنند و بی خیال شوند. پس اولین وظیفه ات با دیدن خط من این است که در حال لبخند و تازگی که داری نفس عمیق بکشی و بگویی خدارا شکر!

این حرف هایی که من اینجا می زنم و جمهوری اسلامی را در سراشیب عنقریب تغییر بنیادی تا حد نهایی سقوط معرفی می کنم کمترین ارتباط قابل شناسایی و نشان دادن در سطح جامعه ای (طبقۀ متوسط) که تو بیشترین تماس را با آن ها داری نیست. این سقوط یک سقوط فلسفی غیر قابل شناسایی آسان با چشمان غیر مسلح است اولاً که نشانه هایش را در ترکیه و تونس و مصر و دنیای جدید کشورهای اسلامی بارها نشان داده ام. و فقط برای تو تأکید می کنم که رژیم های ایدئولوژیک اگر فقط بخواهند در محدودۀ مرزهای یک کشور بمانند و مقبولیت توده های همفکر و هم ایدئولوژی در خارج از مرز ها نیابند قطعاً نابود می شوند و نمی توانند به حیات خود ادامه بدهند. 

دومین عنصر هم که یک عنصر سیاسی و کاملاً مادی است مربوط به کارآمدی نظام های سیاسی است که آن نیز در مورد جمهوری اسلامی در حضیض کامل است و دعواهای سخت و پایان ناپذیر تشدید شده در یک سال گذشته در داخل الیگارشی حاکم علامت های قوی مؤید آن است؛ ضمن اینکه خیلی ساده نیست برای دیده شدن عمق "بکجا خواهد انجامید آن" ضمناً بیشترین ضربۀ فوریش را هم به طبقۀ متوسط می زند و زده است و هم آنان را در هرچه بیشتر گرفتارشدن در روزمرگی های سخت تر خودشان بمحاق و کلافگی و گیجی و بی تفاوتی می کشاند و کشانده است. اما این عدم توجه و فهم توده و بی تفاوتی آنان نسبت به نا کار آمدی به دعوا انجامیده در حاکمیت؛ نه تنها کمکی به حاکمان نمی کند هیچ. بلکه باعث تشدید و تعمیق آن هم می شود. زیرا بویژه در مورد جمهوری اسلامی اگر این دعوای در گرفته در بین حاکمان توسط گروهی از مردم بطرفداری ایکس و گروه دومی به هواداری ایگرگ بیانجامد، خامنه ای و شرکای برده اش بلافاصله با بحرانی خواندن و سیاسی کردن این اختلافات و به بهانۀ وحدت فضا را امنیتی تر می کنند و از عمیق تر شدن نزاع جلو می گیرند.

در بعد سوم تغییرات که آن هم از جنس سیاست محض است؛ اوضاع سیاست روز بین المللی به فرماندهی غرب را داریم که با تشدید تحریم ها و تهدید ها به عمیق تر شدن دعوا بین حاکمیت دامن می زند و نمی گذارد موضوع را حل نشده و با اقدامات امنیتی کردن صحنۀ داخلی از روی میز فعال جمع کنند. لذا در فاز کنونی نیاز خاصی هم به واکنش توده ها نداریم و بهتر اینکه اجازه بدهیم این سه گانۀ خانمان برانداز برای رژیم خامنه ای عملکرد بین نخبگانی خودش را حفظ کند و تعمیق شود تا تغییرات در بالا اتفاق بیفتد و نیازی به حرکات توده ای که همراه با خسارت هم است لاجرم نشود. و یا اگر چنین نشد و در روز نهایی نتیجه گیری به فشار توده ای نیاز بود مردم در یک فشار یکپارچه و تعیین تکلیف کن و "همۀ پتانسیل در یکجا" وارد عمل شده و نتیجه بگیرند.

و این طنز تلخ که سی وسه سال مردم همیشه سیاسی بوده اند و فحش داده اند و بحث کرده اند و خودشان را فرسوده اند و عملاً دست آوردی نداشته اند بلکه این بار از سکوت و بی تفاوتی محض شان کاری بر آید کارستان.

نتیجۀ مؤکد اینکه: کار در سه سطحی که گفتم (تضعیف شدید گفتمان "اسلام رادیکال" جمهوری اسلامی در جهان. دوم دعوای شدید و مؤثر حاکمان بر سر ناکارآمدی جمهوری اسلامی و سوم اوضاع بین المللی و سیاست های استراتژیک غرب برای رام کردن انقلاب جمهوری اسلامی ایران) کاملاً فعال است و باید کمی صبور باشیم و به مردم اعتماد کنیم که خودشان حس می کنند که چه موقع باید وارد صحنه بشوند یا نشوند. مختصر و انشاءالله مفید هم! یا...هو