درستایش زنان/ این رهبران! تقدیم به بانوان محترم زهرا رهنورد وفاطمۀ کروبی!

Bacchus and Ariadne

1- انقلاب سال 57 درایران یک انقلاب جنسی واوروتیک بود. بعبارت دیگر انقلاب ایران پیروزنشد ومذهبی نشد مگروقتی که امام خمینی توانست همۀ نارضایتی های سیاسی واقتصادی واجتماعی وشرایط بین المللی وضعف هیئت حاکمۀ غرب بوبژه امریکا و... را سواربرحساسیت ناموسی ضداخلاق جنسی تازه ظهورکرده درغرب و جاری شده درخیابان های شمال تهران و رادیو تلویزیون ملی وسینما ودیسکوتک ها و کاباره ها وجشن های سالانه هنرشیراز ومطبوعاتی مثل این هفته ودیگرمظاهر "ناموس پرستی" ایرانیان سنتی (80 درصد مطلقاً سنتی +19 درصد باذهن سنتی و عین متجدد)کرده وروحانیان ذاتاً ضد سکس عام راوادارد تا با سازماندهی توده ها در مساجد آنان را به خیابان ها گسیل وبه تظاهرات واعتراضات میلیونی وادارند.

2- ناگفته شما خود بهترازمن می دانید که موضوع سکس زن درنزد مردان عموماً؛ و دربین ادیان بویژه ودرنزد اسلام علی الخصوص چه تابوی دیرپا ودیرهضمی است؛ تاجاییکه اکثریت قریب به اتفاق روحانیان مبارزسیاسی با رژیم شاه نارضایی عمده و قابل ردگیری ازظل الله نداشتند جزاختلاط زن ومرد درشهرها وبی حجابی ومظاهر مربوط با این اخلاق جدید جنسی درشهرها. بطوریکه امروزهم بعد ازسی سال قابل نشان دادن است که رعایت حجاب اجباری ازسوی زنان را بعنوان اولاً تنها شاخص اسلامی بودن جامعه وثانیاً بزرگترین دست آورد انقلاب اسلامی می دانند ونسبت به آن حساسیت های هیستریک نشان می دهند.

 3- این مقدمه راگفتم فقط برای جلب توجه شما به موضوعی که علت تامۀ پیروزی انقلاب بازگشت به گذشتۀ 57 بوده است وهمچنین برای این یاد آوری که هنوزهم روحانیان ازاین مقولۀ ناموس پرستی مردانه است که توده های ناراضی ازخودشان را مدیریت می کنند. والا قصدی برای بازگویی داستان انقلاب ندارم که بارها و بمناسبت های مختلف نوشته ام وبازخواهم نوشت. بنابراین این مقدمه را ازاین جهت یاد آوردم که بگویم ما چه پیشرفت شگرفی کرده ایم درخلع سلاح "ضد زن" روحانیان و دریچه ای بگشایم برای ادای احترامی تمام قد به همۀ بانوان ایران مان والبته با تمرکزنهایی به نقش دوزن درتحولات اخیر وروبه امید: خانم ها زهرا رهنورد وفاطمۀ کروبی.

4- ظاهرقضیه این است که جمهوری اسلامی به این دلیل اقدام به حبس رهبران جنبش ملت ایران همراه با همسران شان گرفته است که اولاً بتواند بازداشت وحبس آقایان موسوی وکروبی را انکارکند. وثانیاً برخورد متفاوت وهمراه با رأفت اسلامی خود با خواص عمرجمهوری اسلامی را نمایش دروغ بدهد؛ ولی این همۀ ماجرا نیست. بلکه لایۀ اصلی وزیرین قضیه برمی گردد به نقش سیاسی ورهبری که این دوبانوی محترم می توانند درغیاب شوهران زندانی خویش برعهده بگیرند. واین است آن مژدۀ بزرگی  که منظورم است ازاین وجیزۀ مختصر:

5- بدنۀ اجتماعی ایران بعدازسی ودوسال که با دست آویز هرزه پروری شاه اززبان روحانیان واشتباهات غیرقابل بخشایش شاه وفرح دراین زیاده روی بی سبب؛ بصورت میلیونی به خیابان ها آمدند وبا تخریب تنها وتنها مکان های رشد اختلاط زن ومردشهری مثل سینما ها ومشروب فروشی ها وکاباره ها وکاخ های جوانان و... انقلاب بدون خونریزی کردند؛ که امروزهمان بدنه، نه تنها حضورزنان درعرصۀ عمومی را پذیرفته اند بلکه حاضرهستند تحت رهبری سیاسی زنان برعلیه داعیه داران عفت وپاکدامنی زنان شورش وتظاهرات بکنند. لذاست که جمهوری اسلامی همانقدرکه ازرهبری موسوی وکروبی برتظاهرات مردم بیمناک است بهمان نسبت نیز به رهبری همسران آنان مشوش است. واین بزرگترین دست آورد اجباری ومبتنی بر "گذشت زمان"ی است که ما درسی ودو سال گذشته کسب کرده ایم.

6- وبهمین خاطراست که من این گزاره را مردود می دانم که زنان درتحولات اخیر و پیش روی ملت نقش مهمی داشته ودارند. بلکه آنرا با گزارۀ دومی تکمیل، تصحیح و جایگزین می کنم که: "نقش زنان درتحولات جاری وپیش روی ملت ایران مهم نیست بلکه مهمترین است." بادرود وسلامی دوباره به این دوبانوی بزرگوار: "فاطمۀ کروبی وزهرا رهنورد" یا...هو