وبالاخره حوصلۀ غرب ازحکومت آخوند ها سررفت! مبارک است.

The Son of Man

1- چند روزی می شود که با این حس دست بگریبانم که گویا غرب تصمیم نهایی را گرفته است. وحاضراست درایران هرحاکمی را بپذیرد -حتی احمدی نژاد- ولی آخوند های سیاسی وجمهوری شیعی شان را نخواهد گذاشت ادامه یابد. واین ضمن راضی کردن کسانی که معتقدند بدون اجازۀ بریتانیا برگ ازدرختان دنیا هم کنده نمی شود؛ برای همۀ ایرانیان وبویژه بدنۀ جنبش سبزجاری درخیابان های ایران تحلیل خوشحال کننده ایست.


2- من اما آن سخن دایی جان ناپلئونی معتقدان به نیروی ماورای سیاسی بریتانیا را اینطورقبول دارم که هیچ سیاستی دردنیا (غرب) اتخاذ نمی شود مگراینکه به امضای بریتانیای کبیررسیده باشد. بعبارت دقیق تردرست است که بدن قلچماق ونیرومند سیاست درغرب به امریکا فرزند خلف آنگلوساکسن های دیروز منتقل شده است و لیکن مغزسیاست دنیا کماکان ساکن سرزمین پدری دربریتانیا مانده است.


3- واما سیاست بریتانیا نه درراهروهای وزارت امورخارجه اش ونه حتی در سلول های پنهان سرویس های جاسوسی اش MI6 بلکه این سیاست قبل ازرسیدن به میز رؤسای خارجی وجاسوسی دررسانۀ رسمی ان BBC قابل مشاهده است. داستان مفصل است وشما بهمین فشرده وچکیده بسنده کنید که: 

الف- هنگامی که بعد ازانتخاب سال 88 درایران بریتانیا تمام قد وارد پوشش اخبار اعتراضات مردم درهمان حدی که درواقعیت نیزجریان داشت شد وبعداز فروکش کردن التهابات سیاسی به دخالت درناآرامی های ایران متهم شد؛ سعی کرد به انحاء مختلف حسن نیت نشان بدهد وایران را ازسربسرگذاشتن با خودش برحذر دارد تا جائیکه سفیرکبیر بریتانیا درتهران تنها سفیرکشورهای عضواتحادیۀ اروپایی شد که شخصاً درمراسم تحلیف احمدی نژاد در مجلس شرکت کرد وانتقاد هم پیمانان را بجان خرید. وبعد ازآن نیزچنان درسکوت رادیویی نسبت به جنبش سبزحرکت کرد که صدای صغیر و کبیررا درآورد؛ انتظارداشت رفتارمتقابل ببیند.


ب- اما جمهوری اسلامی که معلوم نیست هیچ عاقلی هم درسیاست گذاری هایش شرکت داشته باشد ماجرا را ول نکرد واینقدردرآستین اختلافات دمید که سایمن گس را تحریک کرد که درسایت شخصی اش صراحتاً ازنسرین ستوده دفاع کند ودولت محل مأموریت خودرا به نقض آشکارحقوق بشرمتهم کند. حاکمیت ایران اما مثل پهلوان پنبۀ بدون رقیبی که درخودش گیرافتاده باشد وگمان کند که همه ازنفس کش طلبیدنش دست شان را جا رفته اند جری ترشد وضمن تصویب طرح قطع رابطۀ سیاسی با بریتانیا در کمیسیون سیاست خارجی مجلس ازغیبت سفیربریتانیا درایران استفاده کرد و مسأله عدم اجازۀ بازگشت او به سفارت بریتانیا را در بوق گذاشت. بریتانیا که تمام تلاش های باحسن ظن اش ازجمله قرض دادن منشورکورش بمدت 4 ماه به رحیم مشایی را هم بدون پاداش سیاسی دید منتظرفرصت بعدی نشست تا حسابش را با سیاست نداران! حاکم درتهران تسویه کند.

پ- اما درآنسوی اقیانوس هم اتفاقات جدیدی افتاد. دریک شوک غافلگیرکننده برای همه که ادامۀ ورشکستگی اقتصادجهانی درغرب بود؛ بن علی وبویژه مبارک دو ستون اصلی وبا ثبات دوستی غرب درشمال آفریقا درکمترازیکماه وبدنبال هم از اریکۀ قدرت بزیرکشیده شدند. وغرب به رهبری امریکا با همۀ تلاشی که کرد فقط توانست ازانقلاب شدن انقلاب های تونس ومصرجلوگیری کند وتن به تغییراتی بدهد که نه تنها هنوزابعادش معلوم نیست بلکه دررقیق ترین حالت دیگرمصرمبارک وهم پیمان وعزیزدردانۀ غرب اسراییل نخواهد شد.


ت- شاخۀ سوم ماجرا ازیک واقعۀ نوستالوژیک تاریخی سی ساله وازانقلاب ایران می آمد. آنجائیکه درجریان سقوط رژیم شاه وتغییر نقشۀ خاورمیانه وبلکه جهان و دنباله اش همۀ بلایای تا امروزجهان تاجنگ عراق وافغانستان به پای جیمی کارتر دموکرات نوشته شد. و جمهوری خواهان درحالیکه اوباما را مسخره می کردند با شبیه سازی تزلزل او با هم حزبی اش کارتراز دست رفتن مصروتونس وحالا باترس از بحرین و یمن را نیزبه بی عرضگی اوباما سنجاق می کردند و...


4- تا اینکه این تحولات سه شاخه در25 بهمن درخیابان های تهران بهمدیگروصل شدند ومردم ایران تحت تأثیرتحولات درجهان عرب ومشخصاً مصر وبه بهانۀ دعوت موسوی وکروبی برای راه پیمایی حمایت ازمعترضان منطقه درخیابان های تهران آمدند وبا فراموش کردن تضاد اصلی واولیۀ خود با احمدی نژاد یک راست رفتند به اصل مطلب وآیت الله خامنه ای. غرب که ازسوی شاخۀ چهارمی هم درداخل ایران نیرومی گرفت وآن اختلافات شدید درهیئت حاکمۀ ایران ازسویی ودریافت پالس های موافق ازسوی رییس جمهوراحمدی نژاد بود که صراحت داشت به مانع بودن آیت الله خامنه ای درتعامل باغرب. معطل نکرد و25 بهمن را حتی جدی ترازخودایرانی های معترض جدی گرفت ووارد گود شد.


5- بریتانیا بلافاصلۀ گرای BBC را بسمت تهران وبا اولویت الیگارشی روحانیت تنظیم مجدد کرد وکارساده تررا به اوباما وهیلاری کلینتون سپرد که رودربایستی را کناربگذارند وآیت الله خامنه ای را مستقیم موردهجوم "ما دیگرتحمل نمی کنیم" یا "ما با همۀ توان مان ازمعترضان درایران حمایت می کنیم" قراربدهند ودادند.


6- اینک بنظرمی رسد که غرب برهبری بریتانیا وبه قلدری امریکا تصمیم گرفته است یکبار برای همیشه چشم فتنه را درمنطقۀ اسلامی کورکند. حتی اگرمجبورشود مدتی یک رژیم با رویکرد نیمه فاشیستی احمدی نژاد ویاران را تحمل کند. و من باور دارم که این سیاست بدیل نخواهد داشت زیرا که بریتانیا همۀ راه های ممکن برای بر سر عقل آوردن روحانیان را آزموده است ونتیجه تأسف باربوده. وازآن مهمتر اوباما است که می خواهد با بازگرداندن حتی شده نصفه ونیمۀ ایران به باشگاه سیاسی جهان به جمهوری خواهان بگوید که نه تنها تغییرات درجهان عرب را مدیریت کرده و از رادیکال شدن آن جلوگرفتم بلکه ومهمترازهمه ایران ازدست رفته وخطرناک را به زندگی مردمان شریفش بازستاندم. من البته موافق این رویۀ غرب هستم. واعتقادی به استقلال سیاسی کوردرقرن 21 میلادی ندارم. همانطورکه استقلال اقتصادی نا ممکن است استقلال سیاسی هم چیزمفیدی نیست. چون اسمش انزوای سیاسی وعقب ماندگی است. یِا...هو

بعد ازتحریر:
امید واربودم که سیاستمداران غربی آن پست وبلاگم با عنوان "ایران آزاد نشود جهان نابود می شود" را می خواندند. و حال امیدوارم که  بلکه به این تحلیلم با واسطه هم شده متوجه بشوند. والا من هم می شوم آدم شریعتمداری کیهان که زودترازهمه به نوشته های من دسترسی دارد. اینرا ازروی خودشیفتگی نگفتم بلکه مصرم که زاویه دید های مستند وخوبی را مطرح می کنم.