شاخک های حسین شریعتمداری گسترش دامنۀ اعتراضات به ارتش را تأیید می کند!

The Railway

1- از25 بهمن یک حس تازه وغریبی ازامید های هرروزشکوفنده ترازروزپیش در من تأثیرمی کرد وخبرازخیزش های آرام وسریعی را درلایه های مختلف جامعۀ داخل ایران می داد. دلم نمی خواست تا این حس کاملاً قوام نیامده وبه شواهد وقراین متقن قابل لمس برای شما تبدیل نشده است ذوق زدگی ام رابروزبدهم. من خودم اما این حس را ازراه ترکیب وتعداد بازدید کنندگان وبلاگ خودم که دراین روزها هم از جنبۀ کمی بصورت حیرت آوری-برای یک وبلاگ جدی واغلب با مطالب نه چندان سبک و کوتاه-افزایش یافته وهم ازجهت کیفی وترکیب بازدید کنندگان داخل ایران و خارج از ایران که بعدازفیلترشدن وبلاگم درداخل ایران بنفع قاطع خارج از کشور تغییر یافته بود واینک دقیقاً ومجدداً برعکس شده وخوانندگان داخلی بشدت افزایش یاقته اند کسب می کنم.


2- واین موضوع که مدت هاست قول داده ام وتصمیم داشتم که مطلبی راجع به ارتش ایران بنویسم ونقشی که ارتشیان دلاورمی توانند وباید داشته باشند درجنبش تازه نضج گرفتۀ ایران. وهربار بنا به دلایلی ازجمله موضوعات مهمتروداغ ترروز این فرصت مهیا نمی شد. اینک این دومقدمه را داشته باشید تابروم سر اصل مطلب.



3- داشتم کیهان فردا شنبه را ورق می زدم که درصفحۀ اصلی که ازآن بعنوان قلب تپندۀ سیاست درایران هم یاد می کنند (صفحۀ 2) چیزدندان گیری نداشت. غیرازاینکه سرمقاله اش که به بازدید رهبر ازوزارت اطلاعات پرداخته بود جابجا از مواردی سخن گفته بود که من درپست قبلی روزجمعه با عنوان "آیا آیت الله..." برای شما نوشته بودم. بقیۀ صفحۀ 2 هم لاطائلات صفحه پرکن بود ومقداری فحاشی به خاتمی وکروبی وموسوی ولودگی های معمول حسین شریعتمداری درارتباط دادن گوزبه شقیقه.


4- خواستم برگردم وپست بعدی را درتشکرازمهندس هاشمی مدیرعامل مستعفی متروتهران بنویسم که گفتم صفحۀ 3 و14 کیهان را هم ببینم. درصفحۀ 3 که معمولاً بی خاصیت است هم خبری نبود ولی بمحض کلیک کردن روی صفحۀ 14که دومین صفحۀ مهم وسیاسی کیهان است، ودرابتدای صفحه با تیتربسیاربسیارمهم وشوک آوری مواجه شدم با عنوان "نگاه امام (ره) به ارتش درنظام اسلامی". بعدازبهت اولیه که بدون هیچ مناسبت خاصی مقاله ای درمورد ارتش نوشته شده بود واین اگرنگویم بی تا ولی مستند می گویم که بسیارکمیاب بوده واست درمطبوعات ایران. زیرا که ارتش اززمان شاه تا امروزجزوقلمروشاه وفقیه بوده است. بنابراین هم بدلیل تابوبودن شاه وفقیه درممنوعیت ورود به حیطه های نفوذآنان وهم بعلت بعدامنیت کشوردادن به موضوعات نظامی هیچگاه ازصفحات نشریات- حتی درآزاد ترین وضعیت مطبوعاتی - سردرنمی آورده است وبه آنها پرداخته نمی شده است.


5- حرف مقاله که بقلم فردنه چندان شناخته شده ای نوشته شده است ظاهراً ازاهمیتی برخوردارنیست. نویسنده سه چهارفراز از سخنان امام خمینی راجع به ارتش - بویژه سخنرانی تاریخی ایشان دربدوورود به ایران ودربهشت زهرا- را نقل کرده است وبا گریزی به وقایع لیبی ظاهراً اینطوروانمود کرده است که درحقیقت مخاطب اصلی سخنش ارتش لیبی است. ولی چه کسی است که نداند نصیحت به ارتش لیبی دریک روزنامۀ فارسی زبان آن هم بقلم آدمی ناشناس و آن هم نه درصفحۀ بین المللی ومهمی از روزنامه که درصفحات اخبارداخلی وکم اهمیت واجدکدام توجیه منطقی واثرگذاری بعدی است.


6- لذا شک ندارم که این نوشته مخاطبی جزارتش سرفراز وتحقیرشدۀ ایران ندارد. و فقط ازاین جهت نویسنده ومحل چاپ مقاله درجه دو وناشناس انتخاب شده است که حساسیت نیروهای معترض را برنیانگیزد وآنان را متوجه لایۀ ناگفتۀ این مقاله نکند که گویا اعتراضات درداخل ارتش به سطحی ازاهمیت صعود کرده است که لازم باشد بطورتلویحی گوش ارتش قبل ازاینکه درازتر وشنوا ترازاین شود نسبت به صدای اعتراض ملت تذکاری جدی بگیرد وبداند که جاسوسان شریعتمداری سنسورهای قوی دارند ومراقب تحرکات اعتراضی داخل ارتش هستند.


7- البته که نارضایی ارتش ازجمهوری اسلامی چیزنوظهوری نیست وارتش ایران بدلیل موردسوء استفادۀ ابزاری قرارگرفتن ازسوی حاکمیت وتبعیض های مادی و معنوی بسیاردرمقایسه با جایگاه رقیب پرقدرت خودسپاه پاسداران وتحقیرمدام آن تا جاییکه شهدا وفداکاریهای ارتش درطول 8 سال جنگ هم به هیچ گرفته شده ومی شود؛ همواره چونان انگشت ناساز ششمی درکنارانگشتان طبیعی دست ناپاک حاکمان جمهوری اسلامی به خودخوری وتمرکز بغض هایش مشغول بوده است ومنتظر و مترصد است تا نشانه های کوچکی راحس کند که توازن ذهنی قوا اندکی بسمت مردم متمایل شده است تا با برون ریزی این همه ناملایمات برسرش آمده درجنگ وصلح  به صفوف ملت بپیوندد.


8- وشک نکنیم که مقالۀ امروزکم اهمیت کیهان دررابطه با ارتش خبراز شروع آن لحظۀ بسیاربسیارمهم است. چه اگردرارتش کمترین حرکت اعتراضی شروع شود پژواکی چنان هردم گسترنده وبلند تولید خواهد کرد که حاکمیت نتواند براحتی ازپس سونامی آن برآید. البته کمی جلوتر انشاء الله مطلب مستقلی راجع به ارتش خواهم نوشت. فعلاً شمارا با این خبرکاملاً جدید واختصاصی وبلاگ دلقک ایرانی گرم وامید وار رها می کنم تامطمئن باشید که آفتاب اگر تصمیم به طلوع بگیرد لاجرم روز خواهد شد. یا...هو