کمبود لذت. اعتراض وال استریت. و پیروزی سرمایه داری!

Blue Nude

1- اگر آن انسان لذت جو و رقیب مرا قبول داشته باشیم؛ باید بتوانیم اعتراضات جهانی معروف به "وال استریت را اشغال کنیم" را از زاویۀ کم شدن لذت بخش بزرگی از طبقۀ متوسط هم تحلیل و تفسیر کنیم. بنابراین نیتم این است که چرا این اتفاق افتاده و آیا خوب است و یا بد. و خوبی اش چیست و بدی اش کدام را مختصر و تلگرافی بنویسم.

2- همزمان با سال 1980 میلادی که ما تصمیم گرفتیم که دیگر بس است و خوشی زده زیر دل مان کمی هم با غم و غصه زندگی کنیم و یک انقلاب پر وپیمان کردیم؛ یک زن و یک مرد معروف به آهنین هم بنام های مارگارت تاچر بریتانیایی و رونالد ریگان امریکایی سکان هدایت دو ابر قدرت قدیم و جدید را در دست گرفتند. و مصمم شدند که تا می توانند دلخوشی تولید کنند برای ملت های از ما بهتران شان! لذا آمدند پیچ اقتصاد سرمایه داری لیبرال دموکراسی های خودشان را تا رزوۀ آخر باز کردند. و الحق که کارشان گرفت و فورانی از کمیت و کیفیت لذت تولید کردند و روانۀ بازار کردند.
   
3- ابتدا همه چیز رؤیایی بود زیرا که یکباره انفجار لذت بود که تولید شد و به هر که در محدودۀ کشورهای لذت جو و "بشر دارای حقوق بشر" بود یک تکۀ گنده از این لذت زیاد رسید، و همه خوردند و خندیدند و کیف کردند. مهمترین لذت اما از آن بیشمار کالا و لذت جدیدی که تولید شد لذت دیجیتال بود در اطلاع رسانی و دسترسی آسان به اطلاعات و رفتن ایکی ثانیه از شرق عالم به غرب و از شمال به جنوب و... با صدا و تصویر و شادی و رنج و ثروت و فقر و خلاصه همه چیز در دسترس آگاهی همه!

4- اولین کشورهایی که با طبل آگاهی دنیای دیجیتال بیدار شدند کشورهای شرق قارۀ سبز بودند که فهمیدند ای دل غافل چه بخور بخوری است در همسایه های غربی و چه رنگ و وارنگی. لذا سریع خودشان را فروپاشاندند و اضافه شدند به غربی های نشسته بر سر خوان لذت انبوه جدید. سکتۀ اول اینجا رخ داد. زیرا که سرعت دهان های باز برای لذت بیشتر از سرعت تولید لذت بیشتر پیشی گرفت. لذا غربیان مجبور شدند کمی از لذت های فراوان پیشین کم کنند و کوتاه بیایند تا به هم قاره ای های بدون لذت شان هم کمی لذت برسد. و رسید. در این مقطع تولید لذت با مصرف لذت به تعادل رسید و با اینکه لذت انباشتۀ بدون مصرفی دیگر نبود ولی همه راضی بودند به وضع جدید. ده سال دوم هم اینجوری گذشت!

5- دنیا نایستاد، که نمی ایستد هیچوقت؛ و آنتن ها اینبار در قاره های کهن و سیاه نصب شدند برای تماشای عیش و نوش غربی که اگر هم کمی کم شده بود ولی از چشم محرومان تاریخ فراتر از بهشت می نمود همین لذت موجود در غرب. و کاروان ها براه افتاد و اقیانوس ها و جاده ها و هوا و دریا پل های معلقی شدند در انتقال حسرت زدگان جهان سوم به جنگل سبز جهان اول. و تازه این بخش کوچک قضیه بود. زیرا که در جهان سوم ماندگان هم لذت بیشتر طلبیدند و از خروج لذت های کم شان از سرزمین بومی بسوی غرب جلو گرفتند. ده سال سوم هم اینگونه سپری شد.

6- اما اینک در شروع ده سال چهارم. معلوم شده است بخشی از آن لذتی که در ده سال سوم مصرف شده است چک بی محل بانکداران بوده است و در حقیقت مدت هاست که تعادل نسبی دهان های باز برای لذت بیشتر پیشی گرفته بوده است از توانایی تولید به اندازۀ تقاضای لذت برای این جمعیت آگاه پرشمار! و لذیذ خواران را ناچار از بالا آوردن کرده است راجع به لذت های مصرف کرده اش در سه چهار سال اخیر. "وال استریت را اشغال کنید" اعتراضی است به این بالا آوردن لذت های چک های بی محل بانکداران که از ده سال پیش باید احتیاط می شد در دادن لذت های کاذب و تولید نشده. 

7- معترضان اما دنبال موعظه نیستند که قناعت کنند و از مصرف زیاد خودداری. آنان می خواهند لذت های سه چهار سال اخیرشان بالا آورده نشود و لذت بیشتری هم برای شان تولید شود. و البته اشتباه می کنند که وال استریت را نشانه رفته اند. زیرا که این همه لذت های سی سال گذشته را وال استریت تولید کرده و سرمایه داری! وال استریت اشغال نخواهد شد. بشر بیشتر در مهار اشتباهاتش و تلاش برای تولیداتش خواهد کوشید و آفتاب مجدداً از غرب طلوع خواهد کرد تا زمانی بعید در این چشم انداز هنوز. - من غرب زده نیستم بخدا. من فقط راوی بدون لذتم. رحم کنید عدالت جویان! -

8- همه اش خوبی است اشغال وال استریت که یک اخطار شوخ سمبولیک است و نه نقشۀ جدی قهرآمیز. زیرا که نشان می دهد تعداد آنانی که مزۀ رفاه و زندگی را چشیده اند و دنبال می کنند فزونی یافته و عنقریب است که با تصحیح برخی اشتباهات شکلی - هرچند عمده - تولید با زهم بیشتر لذت از سر گرفته شود و انشاءالله تعداد بیشتری از ابناء آدم های روی زمین مصرف کنندۀ لذت بیشتر شوند و کیف کنند. دست راست خدا هم زیر سر ما ایرانی ها برای اجازۀ تولید لذت و مصرف آن در وطنمان! یا...هو