صادق زیبا کلام و رضا شاه: روشنفکری که قاتلش را ستایش می کند!

Delivery of the Keys

1- این دیگر جای شگفتی ندارد که بگویم هر وقت نوشته ای یا مصاحبه ای از صادق زیبا کلام می بینم یا می شنوم؛ خود بخود کلاه از سرم برداشته می شود و تا کمر دولا می شوم بتعظیم در مقابل این روشنفکر مدل و مردمی. و البته نمی توانم بی تفاوت بگذرم و به تبلیغ و تکریمش نپردازم. ایشان در این هفته دوتا حرف زده که یکی راجع به انتخابات و نامزدی اصلاح طلبان بوده است و خیلی خوشمزه که کلی مرا سرکیف اورد. و دیگری با مجله ای در داخل ایران مصاحبه کرده تاریخی؛ و نیم بیشتر مصاحبه اش مربوط به رضا شاه بوده و چه تعریف و تمجیدی.

2- آن حرف بامزه اش با خبرنگار خبرگزاری فارس این بوده که خبرنگار اصرار دارد که فرمول شریعتمداری کیهان را حقنه کند به زیبا کلام که اصلاح طلبان با چراغ خاموش آمده اند و زیاد هم آمده اند و خاکستری و بی تابلو می خواهند مجلس نهم را فنح کنند. زیبا کلام که هرچه قسم آیه و منطق و استدلال می آورد که پدر جان اصلاح طلبان اهل هر دوز و کلکی باشند اهل چراغ خاموش نیستند و بطنز خاتمی را مثال می زند که هیچوقت بدون چراغ جایی نمی تواند برود در تاریکی! خبرنگار گیر سه پیچ می دهد که نه و شما نمی دانی و ما مطئنیم که اینان با کسانی آمده اند که هیچ مشخصۀ ظاهری و تابلو و شهرت و نام و نشان شناخته ای و ... ندارند و می خواهند بگذارند توی کار نظام. زیبا کلام می گوید: "آخر اصلاح طلبی که نه تابلو داشته باشد و نه نام و نشان داشته باشد و نه وزارت اطلاعات بفهمد و نه شورای نگهبان بتواند شناسایی کند و نه هیچ کدام از ده ها ناظر و مجری و ... چطور مردم عادی باید اورا شناسایی کنند اصلاح طلب است و بروند به او رأی بدهند و مجلس را تصرف عدوانی بکنند". (نقل به مضمون).

3- اما حرف زیباتر زیبا کلام بازهم مربوط است به دفاع او از رضا شاه. او دیگر این بار مفصل وارد قضیه شده است و با سند و آدرس و تأکید هم همۀ اتهامات وارده به رضا شاه را از انگلیسی بودن و تا قرار داد 1933 و هم احداث راه آهن بدستور انگلیسی ها از شمال به جنوب و ضد اسلام بودن و ضدیت با حجاب و ... را رد کرده و همه و همۀ اقدامات ریز و درشت رضا شاه از احداث دانشگاه و راه آهن و کشف حجاب و ... را در ارتباط با پیشرفت ایران بسوی مدرنیسم ستوده و تأیید کرده است. و در آخر هم گفته است که البته صادق زیبا کلام مخالف رضا شاه است چون او هم دیکتاتور بود و گفته است که اگر من در زمان رضا شاه بودم ممکن بود ده بار اعدامم کند.

4- من کتمان که نمی کنم بلکه با افتخار هم می گویم که صادق زیبا کلام بعنوان یکی از معدود مردمی ترین (توده ای ترین) روشنفکران ایرانی است که من به هموطن بودن با او افتخار می کنم. روشنفکری که دز صداقت و انصافش آن چنان عیار بالا و زلال است که حتی دژخیمی مثل خامنه ای هم سربسرش نمی گذارد. و البته بخاطر این هم که حرف های زیبا کلام چنان خارق عادت جامعۀ روشنفکری متفرعن ایرانی اولاً و افکار عمومی "دگم تاریخی" برساختۀ آنان ثانیاً است که حرف های زیبا کلام را جدی معرفی نمی کند. روشنفکران و توده های تحصیلکردۀ پیروی را می گویم که انگلیسی بودن رضا شاه را قطعی و خائن بودن او را قبل از دیکتاتوری به یقین علم لدنی خویش غیرقابل خدشه می دانند.

5- من اما ضمن اینکه صد در صد به درستی حرف های زیبا کلام در مورد تاریخ معاصر ایران ایمان دارم؛ خودم هم یک تقسیم بندی شوربختانه ای دارم از یکصد سال تاریخ از مشروطه تا کنون ایران. من می گویم تاریخ معاصر و عصر مدرن ایران تا قبل از انقلاب اسلامی به چهار دورۀ مشخص عزا و عروسی تودگان و روشنفکران تقسیم شده است. از 1285 تا 1300 و بر آمدن رضاشاه بمدت 15 سال عروسی روشنفکران بوده است و عزای تودگان. از 1300 تا 1320 طول سلطنت رضاشاه عروسی تودگان بوده است و عزای روشنفکران. از 1320 تا 1335 بمدت 15 سال بازهم عروسی روشنفکران بوده است و عزای تودگان. و از 1335 تا 1355 بازهم بمدت 20 سال عروسی تودگان بوده است و عزای روشنفکران. بعد از انقلاب هم که همۀ 33 سال عزای عمومی بوده است قطعاً. در مقاطعی که عروسی روشنفکران بوده است دوران هرج و مرج و هرکسی ساز خودش است و دعوا و لغزهای ادبی و اداهای  کافه های پاریس. و در مقاطع عروسی تودگان دوران انضباط بوده است و ساختن و آباد کردن و پیشرفت مادی و آرامش زندگی.

6- و البته به این خشونتی که من تاریخ را خط کشیدم قطعاً مورد مناقشه است ولی دریک پاراگراف یک تاریخ صد ساله را گفتن جزیی تر از این نمی شود. لذا فقط آدرس می دهم که به زیربناهای توسعه ای ایران امروز نگاه کنیم و تاریخ ها را بخوانیم تا ببینیم که تاریخ های کارهای اساسی توسعه ای انجام شده هیچکدام - یا بندرت - تاریخی مطابق با دوره های عروسی روشنفکران را دارد و اغلب آن ها در همان تاریخ های عزای روشنفکران بانجام رسیده است. و مگر نه اینست که هر خشتی روی خشتی بسوی دنیای مدرن و پیشرفته بالفعل عروسی تودگان را فریاد می زند! البته که ممکن است حتی تودگان ندانند و یا نفهمند و یا نخواهند و یا حتی مقاومت کنند مثل همین آموزش و پرورش و دادگستری مدرن و مشارکت زنان و .... و نهایت می خواهم نتیجه بگیرم که لقب روشنفکر آن آدمی را لایق است که به پیشرفت و سازندگی با نتیجۀ قطعی عروسی تودگان (بخوان منفعت عامه) را مقدم بداند بر هیاهوی خویش در هرج و مرج زمان! و از این جا جلوتر بیایم و بگویم که دهاتی های لندن نشین و لس آنجلسی به آبادی ایران باید اندیشید و تودگان. قبل از آزادی سیاسی در ایران و روشنفکران! من در این زمان دیکتاتوری را نمی پسندم اما هنوز هم باور دارم که باید هدایت شود جامعه با انضباط علمی و مدرن برای روز عروسی همگان: دموکراسی پایدار. یا...هو