2- هادی عقیلی اما همیشه مرا یاد محمدپنجعلی می اندازد درصلابت برروی زمین و مداومت در"همیشه جزو ِچندتای خوب ِ هربازی بودن". همیشه حسرت این را داشتم که این مرد بلند پروازنه ازحنبۀ باشگاهی ونه ازجنبۀ ملی به اندازۀ لیاقت واستحقاقش شناخته ومورد تکریم نبوده است. خوشحالیم که انتخابش بعنوان بهترین بازیکن در بازی با کرۀ شمالی، یاد زیبایش را یادمان ماندگارکرد که هادی خیلی زیاد درکامیابی های فوتبال ما مؤثر و یاریگربوده است. هادی جان دوستت داریم وتولدت خیلی زیبا مبارک باشد.
3- من درلندن ازهیجان سرشارم وقتی زنان ومردان ایرانی را دوشادوش هم می بینم در ورزشگاه های قطردرشورانگیزی بچه ها با تشویق تیم ملی فوتبال ایران. و امیدوارم که بزودی -یا باعقلمندی حاکمان کنونی ویا با مدرنیتۀ حاکمان جدید پیروز برتحجر وخرافه درآینده ای نزدیک. آمین- درورزشگاه های ایران هم ورود ملودی های عشق وشادی وزندگی (زنان) مجاز باشد، تاشاهد تداوم این صحنه های زیبای روحیه بخش (بخوان پیروزی ساز) درایران عزیز باشیم وهم بتوانیم فرصت میزبانی جشن های فوتبال قاره ای وبین المللی را بدست آوریم.
4- البته که آنچه که گفتم باور واعتقادم است ولی- این ولی مادرهمۀ ولی هاست- خوشحالی گندۀ من راجع است به روزواقعه! راجع است به مژده ای که ایران قهرمان بشود (بخوان خواهدشد) وایرانیان ِزیبا ودلنواز یک بار دیگر زنجیر پاره کنند! از شادی، وخیابان هارا تسخیر کنند برای ترکاندن! تا به این حرف سیاسی من هم برسند که زیرلیسانس مصمم اوس محمود وفکر روشن آق رحیم با دغدغۀ کمتری خواهیم توانست جشن بگیریم مختلط! وبه آرزوی من (یک روزشاد خیابانی برای ایران بعد ازهر364 روزعزا وماتم وگریه وبدبختی) خواهیم رسید انشاءالله. اگر بچه ها همت کنند (دل دلقک پیرروشن است) واین یک روز شادی دسته جمعی برای ایرانیان را بوجودبیاورند؛ اصلاح بزرگی هم درحوزۀ سیاست واجتماع ایران اتفاق می افتد، بدون چون وچرا! وقطعاً با ترس وفراروریزش خفاشان عبوس وزشت به حجره های بدون برگشت همراه می شود این جشن. با امید به آن روز ِ شاد وبا غنیمت شماریِ ِ شادی همین لحظه! یا...هو
بعدازتحریر:
سلطنت بمعنای مداومت وشکوه وازجهت ساختارادبی آمده وبارسیاسی ندارد. والبته مهم تراست این بار بردن جام آسیا بدلیل نام پارسی (ایرانی) هم یدک داشتن!
***************
مجبورم این را اضافه کنم که اگروقت مناسبی پیدانکردم برای تجلیل ازپژمان نوری عزیز که یک تکه جوهروغیرت وتعصب وخستگی ناپذیری است وفقط قطبی توانست عیارکامل اوراکشف کند؛ هم درپرسپولیس وهم درتیم ملی. وکلام جاودانه اینکه هر چقدر ازدستمان برمی آید زندگی کنیم وبهمدیگرانرژی مثبت بدهیم ونمایندگان دوزخ بر روی زمین را بترسانیم با شادی!
۱ نظر:
یا باعقلمندی حاکمان کنونی ویا با مدرنیتۀ حاکمان جدید پیروز برتحجر وخرافه درآینده ای نزدیک. آمین!
من احساس خاصی در زمینه ی فوتبال ندارم کلاً. ولی با خوندن این پست خیلی هم سر ذوق اومدم.
ارسال یک نظر