داستان دلقک پیر ومهران مدیر!

Tribuna of the Uffizi

1- اگرویدیوی ماهواره وجدیدانتشاریافتۀ مهران مدیری کمک کند که هموطنان دارای پخش تلویزیون ماهواره ای ما ازنوع معروف به لس آنجلسی - همان ها که مدیری فشارخونشان را بالابرده است- دست ازاشتباه بیست سالۀ خود بردارند ومثل میلیونها ایرانی دیگرهموطن وآواره وتبعیدی شان راه های دیگری برای دخل وخرج زندگی شان پیدا کنند؛ این یک رنسانس حسابی وقدم مبارک واولیه ای خواهد شد درراه آزادی ایران ازدست آخوندهای  سیاسی تاریخ مصرف گذشته.


2- واقعیت قضیه این است که طبقۀ متوسط ایران دریک سالگی انقلاب 57 دقیقاً فهمیده بود که چه گافی مرتکب شده وچه کلاه گشادی را برای نابودی خودش به طیب خاطر برسرخودش گذاشته است. اما- واین اما خیلی مهم است- همین ایرانی پشیمان شده درفردای انقلاب حاضرنبود دوگروه از رفته ها به ایرا ن برگردند: اول سیاستمدارانی که عملکردشان منجربه شورش های انقلابی شده بود ودوم هنرپیشگانی که تنها هنرشان سینمای فیلمفارسی وموسیقی مبتذل وعریانی جسمی وجنسی درقالب نمایش ها وشوهای مهوع بود.


3- دهۀ 60 خورشیدی همه درتدارک تطبیق خود با وضع جدید بودند وامکاناتی مثل ماهواره ها هم هنوز عمومیتی نداشت برای ارتباط تصویری وساده. درداخل ایران که مواجه بودیم با یک جنگ تمام عیار خانمانسوز خارجی وچندشبه جنگ ملت بربادده داخلی وهمه یادرجنگ بودیم ویا دربند وآنانی که دست وپایی اضافه داشتند درراه گریزازوطن. ولی دهۀ 70 خورشیدی که شروع شد هم جنگ نبود وهم ماهواره آمد وهم دنیا مجال بیشتری پیدا کرد برای حاشیه.


4- با ورود به دهۀ نودمیلادی وفروپاشی ایدئولوژی مادر دراتحاد جماهیر شوروی  ومرگ آیت الله خمینی درایران هم نسخۀ اسلامی مارکسیسم دچار سکته می شود وهم فن وتکنولوژی ارتباط تصویر وصدای آدم ها درسرتاسرجهان را ازقید زمان ومکان آزادمی کند. این جاست که ایرانیان ساکن غرب شروع می کنند وفرش های زیرپایشان را می فروشند وتلویزیون تأسیس می کنند که هرچه زودتر بداد هموطنان شان برسند ومیهن شان را نجات بدهند.


5- سال اول به سال دوم نرسیده بسیاری از این جماعت متوهم عیارکاردستشان می آید و می فهمند که ایران با گذراندن دوره ای 12 ساله وبسیارسخت درجنگ وترور و اعدام وزندان نه تنها زبان سیاسی اش عوض شده بلکه مهمترازآن لهجه وذایقۀ فرهنگی اش نیز کاملاً دگرگون شده است لذا با آبرومندی ازهمان راهی که آمده بودند برگشتند وخودشان را مضحکۀ عام وخاص نکردند.


6- اما تعداد دیگری بهردلیل ماندند وبعداً هم هرازچندی ریزش ورویش داشتند. اینان ابتدا سعی کردند که نفهمیدن های خودشان را به نفهمی توده های ایرانی ارزان کنند وچنین پنداشتند که اگر با چندتا شعار جلف وچنددشنام آبداربه آخوندها آب رفته بجوی بازنگردد؛ حتماً با چندتا قرکمر ولب تکانی چندتا سکس چروک ساکشن شده وچند تا دختر وپسرنورس وخوش برورو خواهند توانست انقلابی -حداقل- درحدانقلاب ایدئولوژیک موفق ومسبوق به سابقه انجام بدهند.


7- ولی نشد واینان کم کم به ارتزاق ازاین طریق عادت کردند وتوانایی ترکش را ندارند. بخاطرهمین است که دعا می کنم این "طنز-هجو" مدیری فیلسوف "اجتماعی-میدانی" وتنها هنرمندی که بیشترین لبخند فاخر ایرانیان دراین "سال های طاعون" مدیون هنرمندی او وکارهایش است؛ این خیرات نهایی را داشته باشد که این "یکی از پایه های قدرت آخوندها درایران"(تلویزیونهای سیاست وسکس مهوع لس آنجلسی) هم ازگیرافتادگی دردست خودشان خلاص شوند. آمین!

8- وبیمی ندارم از این پیش بینی که تلویزیون های جدیداً تأسیس یافته با بهانۀ جنبش سبز هم بسیار مستعد خواهند بود که خیلی زود لس آنجلسی شوند؛ اگرنتوانند حرف نویی تولید کنند. وحرف نهایی ویک کلمه اینکه "ماباید پیام نو وموردعلاقۀ مخاطب تولید کنیم. چرا که پیام رسان (رسانه) عمومی وحاضربه پوشش دادن هرحرف نو ودارای شنونده ازدرودیواربالا می رود، وزیاداست. وبا بی رحمی می گویم: همۀ آنانی که بدون داشتن حرفی وشیوه ای نووجدید دنبال رسانه هستند 99 درصد کلاهبردارند ویک درصد هالو! یا...هو