کراوات ناصرحجازی، دستمال گردن بهمن کشاورز وشال سبزعلی شکوری راد!

The Human Condition

1- وقتی درب بسم الله شروع خاتمی کنتراست شکل و گفتار و سواد وکیل و قاضی در قاب دادگاه کرباسچی چنان دقیق و موشکاف نشست بر روی "همۀ دردهای ایران در جمهوری اسلامی" که من لاجرم و به احترام ِ"طرح دقیق صورت مسأله" در نمایش تلویزیونی کلاه از سر برداشتم. اصلاًبه روزی در چهارده سال بعد نمی توانستم بیندیشم: به اسطورگی یک فوتبالیست شهیر"شیک پوش"اسیر شده بدست سرطان! که اسطوره نامیده نشد جز به شکل کراواتش اولاً و آن اعتراض به قبض گاز گران شده از هدفمندی یارانه ها ثانیاً. ولی دریغ و درد که چنین شد. و من باز هم بزرگترین و پررنگ ترین اقدام اصلاحی را در نزاع "کراوات" دیدم.

2- نزاع بر سر کراوات را که باز شدن آن از یقۀ کت شلوار غربی طبقات عالی و متوسط فرهنگی؛ میراث شوم ابوالحسن بنی صدر است در ایران و یکی از مؤثرترین حربه های تسلط سریع حوزه به دانشگاه در بعد از انقلاب به فورمول یقینی "انسان از ریخت افتادۀ شکلی دیری نمی گذرد که از ریخت محتوایی هم می افتد و تسلیم لباس کامل روحانی متقابل اش می شود" است که حل آنرا یکی از عناصر کلیدی حل مشکلات کلان ایران هم می دانم.

3- بعد از انقلاب؛ روحانیان بغیر از سه گروه از متخصصان و مدیران، همۀ دیگر عرصه ها را با کاستن مدیریت به میز ریاست اشغال کردند. و هر آنکه بسازشان نرقصید را قلع و قمع کردند. چه معتقد بودند که مدیریت چیزی فراتر از چوپانی به گله های انسانی نیست و نیازی به تخصص ندارد. و هر آنکه ببهانۀ تخصص مدیریتی خواهان امتیاز انتخاب لباس طبق سلیقۀ خودش است نابود باید گردد. و آن سه حوزه این ها بودند:

الف- تخصص خلبانی: این تخصص بدلیل خطر جانی بالقوۀ آن مورد دست اندازی و تعرض روحانیان قرار نگرفت. زیرا که روحانیان بعنوان دنیوی ترین و جان دوست ترین مردمان طول تاریخ بشریت هیچگاه بسمت انتخاب هایی که مخاطرۀ جانی یکی از مشخصه های آن باشد نمی روند. جان دوستی هر آدمی را هم می توانید با معیار ترس او از مرگ اندازه بگیرید. و ترس هر کس از مرگ را هم با نوشتن زود هنگام وصیت نامه اش می توانید بسنجید. چون نوشتن وصیت نامه یک نوع ترس همراه با اعتراض بمردن هم است در قاعده.

ب- تخصص پزشکی: این تخصص که از زاویه دید بشدت دنیا پرست روحانیت محبوب ترین و مقدس ترین علوم قدیم و جدید است؛ هم بدلیل نیاز شدید روحانیت به درمان و جراحی و جلوگیری از مرگ خودشان است با میانگین سنی حداقل 15 سال بیشتر از میانگین سنی عام جامعه؛  و هم بعلت پیچیدگی علم پزشکی ِ روز به دقایق بسیار زیاد در ریز تخصص ها، از تعرض روحانیان در امان ماند.

پ- وکالت: تخصص وکالت نیز هم بدلیل عدم باور بنیادین روحانیت به حقوق جدید و امر وکالت. و هم بعلت غامض بودن حقوق مدرن به ده ها و صد ها ماده و زیر ماده و تبصره و امثالهم. با نوعی بی اعتنایی روحانیان مواجه و از دست اندازی آنان بدور ماند. چه اینکه وکالت برعکس قضاوت که هر آخوندی با کمی حفظیات فقهی ِ افسانه های دینی می توانست بدون ترسی از عواقب دنیوی - عواقب اخروی را بدروغ برای ما ساخته اند و خودشان قطعاً باور ندارند - به سرانجام ریاست دنیوی اش برسد. وکالت باید پاسخگوی موکل بود و نتیجه را در همین دنیا طلب می کرد و نه به نفرین ناگزیر ِعدالت باخته های در دستگاه قضای فقهی که حداکثر فغان کنند که:"حاج آقا سپردمت بخدا!"

4- لذا این سه تخصص تنها تخصص هایی شدند در بعد از انقلاب که بطور محدود آزاد گذاشته شدند در رانت انتخاب لباس مورد دلخواه شان و پوشیدن کراوات. دو تخصص اول که روحانیان بدلیل نیازمندی - به جانبازی خلبانان و مداوای پزشکان - آن ها را کمی راحت گذاشته بودند؛ کماکان از این راحتی استفاده می کنند و با کراوات آمدن یک متخصص مثانه یا تقویت قوای جنسی بر بالین یک مرجع دینی 100 ساله حساسیتی را دامن نمی زند. ولی گروه وکلا که ماندنشان در جمهوری اسلامی هم از فتوای معروف "اکل میته" تبعیت می کرد و یک نوع ژست "ماهم وکیل را قبول داریم" نشأت می گرفت؛ هرآینه در معرض حذف وکالت بودند از سوی رقیب.

5- تا اینکه سید محمد خاتمی و مجلس ششم به یاری ولی نعمتان روحانی شان برخاستند و در برنامۀ سوم توسعه ماده ای طراحی و تصویب کردند بشمارۀ "ماده 187". این ماده به قوۀ قضائیه اختیار داد که با تأسیس مرکزی بنام "مشاورۀ قضایی" و جلب و تربیت وکیل دادگستری و خارج از مناسبات کانون وکلای مستقل؛ این تنها نهاد غیردولتی را هم بلا اثر کرده و بساط حقوق مدرن و وکالت و این قرتی بازی ها را هم جمع کند. اینک نزیک به 10 سال است که کانون وکلا با سماجت و فداکاری در پی حفظ هویتش است و قوۀ قضائیه هم در تدارک آخرین میخ تابوت برامرمذموم وکالت.

6- در یکی از آخرین حملات نهایی قضاوت به وکالت؛ رییس مرکزمشاورۀ قضایی قوۀ قضائیه جشن سالانۀ کانون وکلای مستقل را جشن کراوات نامیده تا سندی بی چون و چرا آورده باشد که اینان سنخیتی با نظام قضایی پیشرفتۀ اسلام ناب محمدی ندارند و "نابود باید گردند". و دکتر بهمن کشاورز نازنین که مجبورشده برای دفاع از همکاران وکیلش تاریخ را چنان عمیق بکَنَد که برسد به ریشۀ کراوات در کرواسی امروزی و آن را نشانۀ غیرقابل انکاراسلام در مقابل کفار بنمایاند.

7- وقتی که جوانان؛ تک عکس هایی از دایی و خداداد و مهدوی کیا و کریمی و هاشمیان و ... با پوشش کراوات در مراسم هایی مثل انتخاب بهترین بازیکن سال فوتبال آسیا را شیهه می کشند در خلوت پنهان خیابان های شهر. و هنگامی که عکس خوش پوش ناصر حجازی مرحوم نیمی از اسطورگی تبلیغی و موقت دوستدارانش را برمی سازد و ... آیا رفتن بدنبال شال سبزعلی شکوری راد که صراحتاً می گوید سبز یعنی من و ما و آیت الله شبیری زنجانی و حضرت فاطمه و امام حسین؛ و دیگران آویزانند بما از سر ناتوانی و بیچارگی! حق ندارم بریش هر چه سبز و سیاستمدار و دموکراسی و حقوق بشر و سبز سکولار و اپوزیسیون بخندم و بخندانم!

8- و البته نگران نباشید درخواست حلالیت کراوات یکی از پنج رؤیای من هم است برای "جنبش تکنفره"ام و آینده هنوز در اختیار ماست. به دعای خیر شما. پس زنده باد جنبش کراوات. و وکلا و پزشکان و خلبانانی که کراوات شان را جز در خارج از ایران باز نکنند. غلبه بر جزئیات حقوق مدنی تنها و تنها راه شکست دادن آخوند های سیاسی است. والسلام. یا...هو