برای آنانی که مغزشان را آکبند نگه داشته اند وکم می آورند!

The Ecstasy of St. Cecilia

 1- هیچ راه دومی وجود ندارد. اگرمی توانید باید خودتان واگرنمی توانید با در خواست ازرهبران فکری وسیاسی تان "اندیشه" تولید کنید درمقابل اندیشه های مخالف تان. این یک راه قطعی ومحتوم است. مثل آش خاله! که خوردن یا نخوردنش در محاسبه بپای ما تأثیری ندارد.

2- اینجا یک سیرک شادی وامید ومقدس وفاخراست. من بعنوان دلقک این سیرک با وضو وسوگند به این سیرک پاگذاشته ام که جزبرمبنای منافع ایران وایرانیان به هیچ گزینۀ دومی لبیک نگویم ووفادارنباشم:  ازبهترین روشنفکران مرجع تا محبوب ترین سیاستمداران صحنه!

3- اخیراً وبدنبال موضع گیری های مشروط ومحدود من درپشتیبانی از فلسفۀ سیاسی حاکم بر زیر ساخت های فکری احمدی نژاد ومشایی اولاً وسیاست های جدید و اقدامات عقلانی ودرراستای منافع ایران وحل مشکلات بنیادی سی وسه سال آوارگی روانی ملت ثانیاً؛ معدودی کامنت نویس وبگرد (بخوان ولگرد) که دوره گردی می کنند برای نمایش عصبیت جاهلی خویش، به وبلاگ من هم متمایل شده اند وگاهی اظهارنظرهایی چند کلمه ای یا چند جمله ای می کنند در قالب متلک ولودگی و مسخرگی همراه با اتهامات انگیزه خوانی مثل "مزدور تیم احمدی نژاد" و"دلقک پول گرفته" و"قلم فروخته" وازاین جورخزعبلاتی که یک عمر مورد استفادۀ مخالفان و منتقدان دیروزویاران غارامروزشان درجناح چپ وراست الیگارشی روحانیت بوده است ودیگرهیچ. نه اندیشه ای ونه راه حلی ونه حرف قابل شنیدنی ونه بحث و گفتگویی؛ می خواهند مرا واداربه سکوت یا دست برداشتن ازباورهایم بکنند. زیرا با تکیه برحفظیات قالبی وکلیشه ای محدودشان که همه نیزخوراک فراهم شده از سوی جناح های رقیب احمدی نژاد بوده است؛ چنین باوردارند، که احمدی نژاد ازجهت هواداران لیبرال ومتفکر وسخنگو در مضیقه است و نسل جدید فرهنگی که مدرنیته را بیشتر شکلی وبا نوعی تجدد روبنایی می شناسد وبشدت فرمالیست است؛ بطرف او گرایش پیدا نخواهند کرد. مگراینکه مشاطه های مزدوری امثال دلقک یا فرهاد جعفری بخواهند واسطۀ این پیوند بشوند.

4- درمثل مناقشه نیست. سعدی نازنین وپرآوازه ازآنجایی که اهل زمین بوده است و زندگی ساز وزندگی کن. خوش باشان امروزی مثل های زیادی را به او منتسب کرده اند وازجمله اینکه حکایت ساخته اند که: "سعدی روزی ازکنارقبرستانی درحال عبور بود که می بیند مادری بغایت پریشان وسوگواربرسرقبرفرزند ذکورش شیون می کند و بی تابی غیرقابل وصفی دارد. می گویند سعدی تحت تأثیر عواطف واحساسات شاعرانه ورقیقش قرارمی گیرد ومی رود سر قبری که این مادرداغ دیده مشغول گریه و آه وفغان ودعا ونفرین بود؛ ومثل یک روانکاو حاذق ابتدا شروع می کند بشدت هر چه تمام ترگریه کردن وهمراهی با جوعزای مادر. تا اینکه بالاخره هیجان منفی مادر تخلیه می شود وگریه هایش به پایان می رسد. این جاست که می گویند سعدی از مادر سؤالاتی می کند راجع به نسبت وموقعیت وچگونگی درگدشت متوفی و... ازجمله می پرسد که آیا خانم زاده! اهل عرق خوری وخانم بازی وعیش وعشرت ومطربی واز این قبیل امورزیستی هم بوده است یا نه. ومادر درپاسخ همۀ این سؤالات سعدی دستش را دربین انگشت شصت وسبابه وبصورت ضربدری ده ها بارگازمی گیرد وبه سعدی می گوید نه استغفرالله پسرم اهل هیچ چیزنبود ومثل دستۀ گل آمد و مثل دستۀ گل هم پرپرشد ومرد. سعدی این بارعصبانی می شود ومعترض می گوید که خب این فرزند شما که مثل چوب خشکی بوده است که بغیرازهیزم شدن وسوختن هیچ مصرف دیگری نداشت ماندن یا مردنش چه تفاوتی ایجاد می کرد ومیکند که شما غافلگیرانه این همه اشک مرا هم بپایش هدردادی!

5- دریک ورژن جدید ازاین تمثیل خوشباشی. می توانیم این نتیجه را هم بگیریم که آدم هایی که ازفکرومغزخود تا آنجا بهره نمی گیرند که آن را آکبند نگهدارند برای روزمرگ تا تحویل خاک (خدا) بدهند. چه تفاوتی با جماداتی دارند که خودشان بدون دخالت دست وابزارآدمی واجد کمترین اهمیت واثرگذاری برای موجودیت خود اولاً و دنیای اطرافشان ثانیاً نیستند. مرتب ازخودتان سؤال نکنید که دیگری (دراینجا دلقک ایرانی) چکارکند. ابتدا به این سؤال پاسخ بدهید که "من چکاره ام ووظیفه ام چیست برای اثبات آدم بودنم و عقل وفکرداشتنم". البته که زمانه وروزگارمعطل من وشما نمی ماند وبربستری که روان است راهش را ادامه می دهد. اگرمی خواهید سهمی در تعیین این مسیرهم به احترام انسان بودن شما منتسب شود. چاره ای جزگشودن زر ورق های خوشرنگ سلول های خاکستری مغزتان ندارید. والا "آکبند نگه داشتن مغز" نیازی به انسان بودن ندارد." یا...هو


بعد ازتحریر:
ازقریب به اتفاق 99 درصدی خوانندگان فرهیخته ام پوزش می خواهم که این پست را لاجرم نوشتم برای کسانی که درجهل خویش مصرند. ومثل هووهای مردان چند همسر با زخم زبان ولغز ودشنام های آشکاروپنهان می خواهند تولید اندیشه را متوقف کنند. من البته قبلاً هم گفته ام طبعی شیرخشتی ندارم ومعتقد به قصاص هستم. بی تفاوتی را هم سعۀ صدروازاین قبیل مهملات ضد خشونت نمی دانم!بازهم ازاهالی سیرک رخصت می طلبم برای این گلایه وشکوه!