**جنبش سبزوقربانیانش! یا تازه ترین بلاتکلیفی!

The Anatomy Lesson

1- اصلاحات وجنبش اجتماعی هردو ماهیت پروژه ای دارند وباید درمدت معین به اهداف تعریف شده وکمی خود دست بیابند والا شکست خورده اند.بنابراین درمورد اصلاحات مورددرخواست وانتخاب سال 76 وجنبش بعدازانتخابات سال 88 ایران هم  نمی توان گفت شکست نخورده اند. گاهی دیده می شود که اشخاصی پیدا می شوند که با توسل به مفاهیم مقبولی مثل آگاهی بخشی ویاافشاگری خلط مبحث می کنند واین خلط مبحث آشکاروهدفمندخودرا به تعدادی اندیشۀ خام هم القاء می کنند تا با شانتاژو تبلیغ جلوبیان واقعیت تلخ شکست را بگیرند.

2-اینان مدعی اند که چون بزرگترین پیروزی آگاهی دادن وبیدارکردن مردم است وهم اصلاحات دیروزوهم جنبش امروز توانسته اند این وظیفۀ مهم راانحام بدهند؛ پس پیروزبوده اند. بعنوان مثال درمورد جنبش سبز می گویند که اگرتا قبل ازجنبش مردم نمی دانستند با چه هیئت حاکمۀ بی رحم وسرکوب گری مواجهند اینک دیگر بچه های دبستان هم می دانند آیت الله خامنه ای رحم وانسانیت نمی شناسد. یا می گویند که جنبش سبز باعث تعمیق اختلافات در هیئت حاکمه شده است وازاین قبیل. باکمال ادب وتواضع به محضراین عزیزان که گاهی موجه وباحسن ظن هم هستند باید بگویم  که این ادعا ها به این دلیل مردود  هستند که اولاً توسط چه کمیت آماری مدعی این تأثیرگذاری کیفی هستیم وثانیاً اگرهم ادعای مورد نظربه اثبات نسبی میدانی رسیده باشد باید توجه جدی به این داشته باشیم که هزینه های پرداختی برای این دست آورد های ذاتاً پروسه ای ازچه نوع وچه مقداربوده است. وآیا درفرمول "هزینه- فایده"ی فلسفۀ سیاسی مدرن نمرۀ قبولی می گیرند یانه.


3- بنابراین قطعی است که جنبش سبز بعنوان یک جنبش اجتماعی که درسال 88 و با شعاررأی من کجاست راه افتاد.بعدازشش ماه افت وخیزهای دربلبشوی رهبران رسمیت نیافته وگریزان ازپذیرش مسئولیت وسواربراحساسات برانگیختۀ مردم تهران با  سرکوب شدید نیروهای آیت الله خامنه ای در22 بهمن 88 متوقف وقبل ازپایان سال 88 شکست خورد. وادعای آگاهی بخشی آن بعنوان پیروزی مردود؛ واصرار برای زنده تبلیغ کردن آن با توسل به گزارۀ"جنبش ازخیابان به خانه رفته است ولی نا رضایتی کماکان وجود دارد ودرهنگام اجازۀ رژیم مستقربروزخواهدکرد." مهمل است. بودن نارضایتی بالقوه که بدیهی همۀ جوامع بویژه جوامع با حاکمان دیکتاتور و توتالیتراست بمعنای وجودجنبش نیست.


4- خبرهای احکام محاربه واعدام؛ زندان های بسیار طویل المدت وبی رحمانه، محرومیت ازحقوق اجتماعی وشغلی وزیستی و... به طول عمریک انسان معمولی، تبعید زندانیان به زندان های بدون امکانات وبسیاردوربه خانوادۀ زندانی ودور از دسترس ونظارت ملی وبین المللی وده ها وصدها مضایق دیگربرای خودوخانواده های این برومندترین فرزندان وطن؛ تنها بخشی از هزینه های پیدا واعلان شده ای است که بحساب دراکولای شب های تاریک بیست سال گذشتۀ ایران ورضایت حقیر رییس جمهورهمراهش ریخته شده است.


5- اگرهزینه های آواره ها وتبعیدی ها وسرخورده ها وده ها معضل ومشکل دیگری را که گریبان بخش دیگری ازجامعه را گرفته است را هم حساب کنیم؛ خواهیم تصدیق کرد که این شورش شکست خورده همه اش هزینه بوده است وصحبت ازدست آورد های آن یا برای ایزگم کردن است یا برای جلوگرفتن ازغرورشکسته جوانان! که من تمام قد فدای آن غرورهای شکسته می روم ولی باکمال بی رحمی نمی توانم از ایزگم کردن ها نیزبگذرم.


6-  این "جنبش ناتمام" -ناتمام به این دلیل که اولاً هیچ گاه همۀ عناصراصلی تشکیل دهندۀ جنبش های اجتماعی ومهمترازهمه رهبری مشخص ومسئولیت پذیر را نداشت؛ و ثانیاً ناتمام بدلیل درنیمه راه متوقف شدن وبه پیروزی نرسیدن.- علی رغم ناتمامی اما این اتفاق هزینه های فراتر از یک جنبش موفق وپیروزرا به ملت ایران تحمیل کرد که این هزینه ها علاوه بر بی رحمی وسبعیت وهمۀ دنائت فراترازبدیهی حاکمان مستقر سه دسته مقصردیگر هم داشت وامروز وقت آن است که آنان نیز مسئولیت خودرا بپذیرند وکمی خونشان را بجوشانند درتنورحمیت وکاری بکنند آخر؛ بچه ها کباب شدند ازبس که حاکمیت همه را به سخره گرفته است:


الف- ازنظر من اگر آقای مهندس موسوی رسماً عذرخواهی بکند ازآیت الله خامنه ای وادعایش را پس بگیرد ومابه ازایش را لغو این بگیروببند های استخوان سوزواحکام زندگی نابودکن قراربدهد همانقدر مقبول است که دست به اقدامی مقابله جویانه بزند نسبت به آیت الله خامنه ای؛ بطوری که اورا رودرو با جنبش سبز دومی بکند درادامه ، واین باربارهبری ومسئولیت پذیرفتۀ خودش. والبته هراقدام سوم وچهارم دیگری که خودیا دوستان ومشاورانش توصیه می کنند.
من خواهان یک اقدام وتحرک ناشی از آن هستم وشکستن این سکوت مرگبار. چون این تحمل وسکوت ودرسایت کلمه نشستن که کمترین اثرمثبتی که براحکام شدید نداشته بلکه وضع را بداندربدتر کرده است. البته محتمل وممکن است که اعلان مجدد برای فعالیت جنبش سبزخیلی سریع به تحرک میدانی مؤثری منجرنشود ولی اعلان آن وقبول رهبری آن حس زنده بودن جنبش را منتقل می کند.


ب- شخصیت های سیاسی  داخلی که کارهای تشکیلاتی حزبی ودولتی کرده بودند یک کارباید نمی کردند قبل ازانتخابات که کردند ولذا کاردومی را هم لازم بود بکنند بعد از انتخابات  که نکردند. پس حداقل بیایند وکارسوم کمی تشفی دهنده را بکنند؛ واز مردم عذرخواهی کنند:


(1) - کاری که کردند ونبایدمی کردند نفوذ درمواضع رسمی وخنثی مهندس موسوی نسبت به دوجناح اصولگرا واصلاح طلب بود ومنحرف کردن تبلیغات ایشان از ستادهای مستقل به ستادهای حزبی و ساختن آن باورهیجانی ورنگی تهرانی والقاء یقینی "مشارکت بالای 70 درصدواجدین رأی درهرانتخاباتی؛ با پیروزی قطعی وحتمی وتضمین شدۀ اصلاح طلبان همراه است." وگره زدن آن به احساسات بشدت تهییج شده جوانان ونوجوانانی که آن شب های هفتۀ آخرتبلیغات تهران را چون رؤیایی ازجنس همۀ آرزوهایشان یافته بودند وبه هرچیزی غیرازتداوم آن کافربودند.


(2)- ولی کاری که نکردند این بود که با عدم انتقال تجربیات ودانسته های  خود به کاندیدای موردحمایت شان دربعداز پایان رأی گیری اورا درتوهم پیروزی قطعی با اختلاف فاحش ودردوراول (برساختۀ احزاب حامی ) رها کردند تا جاییکه حتی از مصاحبۀ "من پیروزم ومن رییس جمهورم" غیرموجه ونابهنگام مهندس موسوی نیزبا تشبث به این رندی که "گردانندگان ستاد انتخاباتی مرکزی موسوی افراد مستقل و منتخب شخص موسوی هستند" نیز جلونگرفتند.


(3)- البته یک نکته هم این فرض می تواند باشد که این فعالان سیاسی جناح اصلاح طلب ازقبل با شورش احتمالی مردم موافق بودند ولذا دلیلی برای روشنگری و وادار مهندس موسوی برای جلوگرفتن ازشورشی که امیدواربودند به جنبش تبدیل وموجب عقب راندن رقیب شود نمی دیدند. دراین صورت نیز حداقل انصاف این بود که مهندس موسوی را درجریان قرارمی دادند وباخودهمراه می کردند تا بلافاصله پس از سخنرانی نمازجمعۀ آیت الله خامنه ای که خواستار تسلیم شده بود؛ مهندس موسوی رهبری جنبش را قبول و اعلام می کرد وبا انتخاب خودش وارد فازمبارزۀ با آیت الله خامنه ای می شد ونه با نقشۀ حامیانش!


(4)- واگرمدعا این باشد که هیچ کدام ازاین گزینه ها صحت ندارد ومردم هم شروع شورش را وهم ادامۀ آنراخودجوش انجام داده اند وازدست کسی هم کاری برنمی آمد. موضوعی که تاکنون اینطورالقاء شده است؛ می شود دومین جملۀ واقعاً کمدی درمیانۀ این تراژدی تمام عیار. زیرا که فقط شروع شورش محدود متکی براحساسات جوانان شوکه ازنتایج اعلان شده انتخابات قابل دفاع عملی وعلمی است ونه شش ماه تداوم ِ"شورش-جنبش" کور!


پ- روشنفکران وفعالان سیاسی مرجع درخارج ازکشورکه اکثریت قریب به اتفاق آنان قبل ازتوده های شهری درتهران دچار هیجان زدگی شدند وهرروز بیش ازروزپیش برتنورشورش کوربدون سازماندهی وبرنامه وهدف مشخص هیزم نهادند تا آن جا که بعدازتظاهرات 25 خرداد این خارج کشوری ها شدند که داخل کشوررا بهیجان می آوردند- بخشی بابزرگ نمایی هرآنچه درداخل اتفاق می افتاد وبخش دیگری با تحلیل های احساساتی وبدون پایه واساس اطلاعات میدانی وعلمی.


اینان درحال حاضربراحتی از آن همه گفتارورفتار(آدرس های غلط برای نیروهای میدانی) خویش عدول می کنند وبازی کی بود کی بود من نبودم راه می اندازند. بنظرم این طورعمل کردن ازنیروهایی که امیدوارند برای آزادی میهن ازدیکتاتوری و تحجر مبارزه کنند وبرای این مبارزه نیازمند ایجاد و حفظ  اعتماد متقابل با توده های کنشگر داخل کشورهستند بسیار تأسف باراست. 
لذا انتظارمی رود که این مراجع فکری بزرگوار مجتمع درخارج ازکشوربجای ایجاد شبهات بیشتر درکنشی با این هزینۀ سنگین؛ چندکنش میدانی مثل اعتراض واعتصاب وتظاهرات و... همزمان ودرچند پایتخت مؤثردربهترین زمان ومکان فریادزدن! ترتیب بدهند ومتمرکزباشند برحقوق زندانیان سیاسی دربند جمهوری اسلامی. 


7- وکلام نتیجه ونهایی اینکه: جناب آقای مهندس موسوی. قطعاً شما هم درجریان قرارمی گیرید که هرروز حرف وحدیث جدیدی ازوقایغ گذشته بعدازانتخابات سازمی شود وباعث بهم ریختگی بازهم بیشتراین بهم ریختگی ذاتی وازروزاول می شود. البته که حاکمیت هم بکارخودش مشغول است وهرروزمضایق جدید ی را به بخش مستقل وروزنامه نگاران وفعالان زندانی تحمیل می کند. شما درمقابل هیچ کدام ازاین کنش ها واکنش هم نشان نمی دهید درحالیکه کار ومسئولیت شما بعنوان نقطۀ کانونی (رهبر) این جنبش کنش مسئولانه است ونه حتی واکنش منفعلانه. لذا لطف کنید وبه این بلاتکلیفی پایان بدهید. من بعنوان یک ایرانی متفکربشما هشدارمی دهم که هر  چقدر این بلاتکلیفی را ادامه بدهید با تمسک به نا امیدنکردن هواداری ویا نرنجاندن پا به رکابی ویا با ملاحظه برای  پنهان کردن زخم شمشیررفیقی؛ آینده ای سخت تر برای همۀ اینان وهمۀ ملت وخودتان تدارک می بینید. یا...هو
.........................................................................................
**این مطلب را من یک هفته قبل ازاین نوشته بودم ولی برای انتشارش مردد بودم. امروزدیدم که نهادهای مدافع حقوق بشر هم نامه نوشته اند به سازمان ملل وهشدارداده اند نسبت به اوضاعی که دیگراز هرقواره ای ودرمقایسه باهروضع مفروضی هم دررژیم های یکه سالارخارج شده است وبا پوزش ازهمۀ آنانی که مثل من نمی اندیشند منتشرمی کنم.