آرامش قبل از طوفان! یا روشها ونه هدف ها!

SNAKES

فضای بسیار سنگین وخاموشی به جبهۀ حاکمیت بالفعل مستولی است. با اینکه درچند روزگذشته پسربزرگ وداماد ارشد مرحوم آیت الله مطهری نشان داده اند که می خواهند از شکست محمود احمدی نژاد درنیویورک حداکثر بهره برداری را بکنند، وبهمین خاطر هم لاریجانی درسفر به استان موطن مشترکش با اسفندیار رحیم مشایی ( مازندران) حداکثر استفادۀ تبلیغاتی را برده است برای طرح خودش دراین فضای سکوت. وعلی مطهری با انتشار نامه اش به دادستان دادسرای کارکنان دولت وبه بهانۀ دفاعیه درمقابل شکایت رییس جمهوراحمدی نژاد، اورا به گوشۀ رینگ "منطق جمهوری اسلامی" برده وبه  طناب های جداسازی ومحدوده سازی- ونه لزوماً محافظت- رینگ چسبانده است وخودش را تیز حس تر از همه معرفی کرده،  درمعرفی سکۀ قلب احمدی نژاد؛ ولی هیچ کدام از این دو وهمین طور تلاش های مذبوحانه تردیگری ازسوی عوامل منفعت طلب وفاسد ترجناح راست مثل مؤ تلفه نتوانسته است فضای سنگین سکوت مستولی بربازیگر اصلی وتولید کنندۀ کشمکش های مبارک یعنی آقای رییس جمهور را بشکند.


2- احمدی نژاد درحالی امروز درفرودگاه یکی از معدود امام جمعه های طرفدار محمد خاتمی (آیت الله نورمفیدی) وبرای بارسوم سفرهای استانی پیاده می شود که اگر ازریشخند من وما درامان بود ترجیح می داد یک چند روزی برود گم وگور بشود یک گوشه ای وبه بهانۀ مرخصی یاهرعنوان دیگری ازدست خودش وسر درد هایش قایم می شد تابتواند حداقل محاسبه بکند وببیند درقماری که راه انداخت و همۀ جبهۀ داخلی را برعلیه خودش شوراند به این امید که باروکردن دست پرش در سیاست خارجی همه را به پشتوانه ملت تهدید ومنکوب کند کجارا اشتباه کرده است. آیا اسفندیارش بیش از اندازه هالو بوده است، یا هوشنگ امیراحمدی بعدازمتنعم شدن یادش رفته لابی هایی را که قرار بود انجام دهد ویا این همه شام وناهار ومهمانی های پرریخت وپاش درسفارت خانه های ایرانی درغرب صنعتی .یا آن حرف وحدیث های همایش ایرانیان خارج ازکشور درتهران کفایت نکرده برای شکستن سد عبور از هیلاری به اتاق اوباما را!


3- البته که هرآنچه را گفتم کم وبیش قبلاً هم گفت وشنید کرده بودیم  ومی دانستیم. اگردراینجا واززاویه ای دیگر آن را آوردم منظورم بیشتر به این موضوع معطوف بود که درایامی که احمدی نزاد درضعیف ترین موقعیت خودش درپنج سال گذشته قرارگرفته وکار عصبانیت واستیصالش تا آن جا پیش رفته است که کارش به نفرین و دعوت به مباهله رسیده با امریکا، وکلماتی را نه ازسرخوشی ومتلک که از عصبانیت وبه دَرَک وارد دیپلماسی رسمی اش کرده است؛ اپوزیسیون داخلی ودنباله های انحصارطلب خارجی اش کجا هستند وچه می کنند؟- عادل فردوسی پوری خوانده شود؛ "چه می کنند؟"-


4- حکایت دور:
سیدمحمد خاتمی که با توپ پر واشک چشم آمده بود با عدالت قاطع یا قاطعیت عادل -ومن هم کون خودم را پاره کرده بودم دروسع وتأثیرخودم برای این آمدن- ونه برعدالتش پای فشرده بود تاآخر ونه برقاطعیتش، کفرصغیر وکبیررا درآورده بود که یکی از صغارهم من بودم که هنگام توقیف روزنامۀ "بنیان" محسن اشرفی برداشتم ویادداشت کوتاهی نوشتم درمردمسالاری بنام "خط قرمز کف" ودر آن محترمانه از رییس جمهورخاتمی خواستم که بالاخره بما سینه چاکانش بگوید که پایین ترین خط قرمزی که دیگر عقب نشینی نخواهد کرد کجاست وپیشنهاد داده بودم که ایستادن برسر آزادی بنیان که روزنامه ای فارغ ازوابستگی به دوجناح است نقطه شروع خوبی است. البته که ایشان بالاخره سر هیچ خطی نایستاد تا ما امروز برخط مرگ وزندگی به خط شده باشیم!


5- روایت نزدیک:
درسایت عباس عبدی که رفت وآمد می کردم به هوای هواداری از مهدی کروبی در انتخابات باخته، سبزها هم زیاد بودند الا ماشاءالله ودرست مثل امروزهم کاری بکار احمدی نژاد وسایت ها ومطبوعات حامی اش نداشتند وچادرزده بودند زیر خیمۀ تیرک لاجون شیخ مهدی ومرتب کامنت می گذاشتند که مهدی کروبی حکم حکومتی را قبول کرده درماجرای قانون مطبوعات مجلس ششم وبدرد نمی خورد ونه تنها بدرد ریاست جمهوری نمی خورد بلکه باید چنین وچنان هم بشود. البته بخودعبدی هم مرتب گیر می دادند که سفارت امریکا راتصرف کرده واعلان برائت نکرده است. وهرچه هم که ما می گفتیم مهدی کروبی همانست که وقتی لقمانیان را بازداشت کردند صندلی ریاستش برمجلس را گرو آزادی او معامله کرد واوامروزهم انکارنمی کند حکم حکومتی را ومی گوید اگررییس جمهورشود ودرحد قانون حکم حکومتی را هم خواهد پذیرفت، واین شفاف ومشخص بودن موضع مهدی کروبی است که ارزش درجه یک دارد ونه تندوکندبودن او درابتدای امر؛ سرنا را ازهمان سرگشادی که می شناختند فوت می کردند وبرای اثبات اصلاح طلبی مهندس موسوی تنها فاکت شان این بود که محمدرضا خاتمی قسم خورده است که موسوی اصلاح طلب است وحمید رضا جلایی پور جامعه شناسی کرده است که موسوی بدلیل معرفی ازسوی خاتمی رأی آور است.


6- گزارش امروز:
رژیم ودررأس آن دولت مستقر درضعیف ترین موقعیت خود هم ازجنبۀ سیاست خارجی وهم ازجانب وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی وفرهنگی داخلی، و در نقطۀ مینی موم وآسیب پذیر قرار گرفته است؛ ودرعین حال وبا کمال افتخار اپوزیسیون اصلاحگرا نیز به تبعیت از دولت وحاکمیت ودر جهت اذیت نشدن آنان و دادن فرصت بمقامات کشور برای کنترل وتحت مدیریت درآوردن این بحران های دولت برانداز وحکومت ساقط کن سکوت کامل اختیار کرده است تاخدای ناکرده بعداً متهم نشود که مهرۀ امریکا وصهیونیست ها بوده وباعث تضعیف جمهوری اسلامی وآرمان های امام راحل شده است. لا اله الالله!
آخر کدام اپوزیسیونی را کسی درتاریخ خبردارد که ازاین همه موقعیت های طلایی بوجود آمده از بی کفایتی سیاستمداران حاکم نخواهد استفاده کند وبرای نارضایتی های بالقوۀ سیاسی، مدنی ومهمتراقتصادی درپیش برنامه ریزی نکند ویا حتی دوکلمه حرف نزده باشد که بالاخره فرق کشور اصلاح شده ازسوی جنبش سبزبا وضع فعلی در سیاست خارجی وداخلی چه خواهد بود. اینکه ما روش هایمان اخلاقی تر ومبتنی برصداقت خواهد بود برای رسیدن به انرژی هسته یا جنگ با امریکا یا نابودی اسرائیل وما نه درمجمع عمومی سازمان ملل که درشورای امنیت این سازمان برعلیه "خودانتحاری بُرجی امریکائیان!" مدعی خواهیم بود و...
- ببخشید بجزبا استفاده ازافعال معکوس امکان انتقال این همه مفاهیم پردرد وانبوه در یک گُله جانبود-


7- وقتی که التماس می کنم که بیاییم حداقل رهبری رسمی اعتراضات بوضع موجود را بسپاریم دست مهدی کروبی تا هم مهندس موسوی را ازاین وضعیت تصادفی برهانیم وهم مطمئن باشیم که رهبرمان کسی است که ازخودش تعریف دارد برای خودش خط قرمزدارد وروحیه وسابقه ای مبارز دارد ورغبتی برای اعلام نظردارد و...
واگر چه ممکن است اهدافش نسبت به اهداف "حکومت سکولار دموکراتیک" مورد آرمان من یا شما درمرتبۀ نازل تری قرار داشته باشد ولی حداقل این است که عمامه اش برود حرفش نمی رود وپشتمان را ناغافل خالی نمی کند و...
 وگوشی بدهکار نیست وجوانان توی خیابان اینترنت وبن بست های سایت ها وبلاگ ها مسخره ام می کنند وبعنوان تفرقه انداز -درصفوف چون بنیان مرصوص جنبش همین روزها پیروز- نشانم می دهند. چاره ای ندارم که بیایم ومثل بچه های کتک خورده بشما شکایت کنم که ای دوستان عزیزم این سکوت دولت آرامش نیست وآن آشفتگی درپیش نیزطوفان. 

8-ولی درمثل مناقشه نیست اگر بوضع فعلی بگوییم "آرامش قبل از طوفان". ورهبران ما نباید ساکت باشند وهیچ موضعی نداشته باشند. این گزارۀ "محکومیت سکوت رهبران اپوزیسیون" را گسترش بدهیم تا سؤال ها درست مطرح شود: 
آقای موسوی شما نگرش تان به سیاست ضدغربی ایران چیست. وآیا این درست است که شما دراهداف با دولت فعلی مشترک ولی درروش ها متفاوتید. ودرچنین حالتی آیا این به ذهن تداعی نمی شودکه همۀ هزینه هایی که داده ایم وهزینه های متصور در پیش برای تغییر روش ها و بازگرداندن بدنۀ کارشناسی پیر وبازنشستۀ سی ودو سالۀ جمهوری اسلامی ایران برسرکاربوده است و.... 
ونه مثل نیک آهنگ کوثر که صفحه اش خط افتاده روی کشتار زندانیان سیاسی در سال67 ومی خواهد صغیروکبیر جمهوری اسلامی 32 ساله را واداربه گه خوردن بکند وبعد هم رهبری چنین آدم هایی را گوارابداند برای یک جنبش مدنی! ودرددل های بسیار که، بماند...
ولی این نماند که: ایران اگر امروز یک رهبر اپوزیسیون داخلی کنترل کننده نداشته باشد چه بسا درنا آرمی های محتمل درپیش اقتصادی باز این یکی دوگروه چندنفرۀ خشن وسازمان یافته باشند که دست بتخریب وخشونت بزنند درتهران وبازبچه های مردم تاوانش را پس بدهند. من گفتم ...که کسی نگوید کسی نگفت. یا...هو