فعلاً که دنیا بکام احمدی نژاد است و رقبا بدجوری واداده اند. رفتم سالن کشتی!

1-کشتی هیچگاه ورزش محبوبم نبوده است اما به سنت ایرانی هماره آن را تعقیب کرده ام و از نتایجش که تنها امید ایران همیشه بوده است از سهمیۀ مدال و سرود و شادی مطلع و خوشحال شده ام. لذا پیروزی تیم ملی کشتی آزاد ایران در مسابقات تیم به تیم جام جهانی کشتی را به دوستداران کشتی در وطن اولاً و به همۀ ایرانیان محروم از افتخارات ملی در این سال های وبا ثانیاً تبریک می گویم. با این یادآوری لازم که البته قهرمانی در این مسابقات تازه افزوده به تقویم مسابقات جهانی خیلی ردۀ مهمی نیست و به اندازۀ مسالقات نفر به نفر المپیک و جهانی ارزش ندارد. و دنیای کشتی قهرمان جهان را از مسابقات نفر به نفر همۀ جهان بخاطر می سپارد و نه از این مسابقات قاره ای و چند جانبه.

2- قهرمانی ایران اما در این مسابقات اگر آبی نداشته برای ملت ایران بغیر از هلهلۀ چند ساعتۀ 15  هزار نفر تماشاگر حاضر در سالن 12 هزارنفری استادیوم آزادی؛ تا دلت بخواهد نان داشته برای سیاستمداران ایرانی که رییس جمهور احمدی نژاد چون خزفی درخشان! بر تارک آنان می درخشد.

الف- احمدی نژاد جمعه اش را به میتینگ انتخاباتی در میدان کشتی اختصاص داده و به سالن مسابقات رفته و از نزدیک خودش را به چشم و دل جوانان و حاشیه نشینان در مرز مدرنیته و سنت فرو کرده و حسابی لذت برده از این هدیۀ ورزش سنتی. این دیگر جرزنی است که مخالفانش براه انداخته اند که دیر آمد و تا قطعی شدن قهرمانی تیم ایران به سالن وارد نشد و از این بهانه های من درآوردی. او رفته است و اتفاقاً در بهترین زمان ممکن هم وارد سالن شده است. درست در مرز کشتی چهارم پیروز که قهرمانی ایران را مسجل می کرد. غافل نشوید از اینکه حتی در روزهای آینده این پیروزی همزمان با ورود احمدی نژاد را بحساب امداد انسان کامل احمدی نژاد واریز کنند ریز ریز حواریون او و امام زمانش.

ب- معلوم است که اگر هم قول پیشینی و پیش بین متخصصان و کارشناسان و مربیان در مورد احتمال قریب به یقین قهرمانی ایران بوقوع نمی پیوست و ایران قهرمان نمی شد احمدی نژاد تصمیم نداشته که راه رفته را برگردد و وارد سالن نشود. زیرا او دو ملاقات مهم دیگر را در نظر داشت بغیر از صرف قهرمانی ایران:

ب1- در بعد بین المللی ملاقات با کشتی گیران و هیئت امریکایی جزو هدف های مهمش بود. و در بعد داخلی جلوه گری خاکی و صمیمانه با پیش کسوتان و پیرمردان کشتی مثل امامعلی حبیبی از راه تقدم دادن آنان بخودش جهت توزیع جوایز و رفتن روی سن و باقی قضایا. زیرا که او می داند که نزدیکی مدنی به امریکائی ها از سویی و نزدیکی عاطفی به پیرمردان بازی گرفته نشده در جمهوری اسلامی پیش از این چه برد خوبی دارد در افکار عمومی جامعۀ هدف.

پ- خب شانس هم یارش بوده و رسول خادم ناهمراه در انتهای مراسم آقای رییس جمهور؛ تیمش را قهرمان هم کرده و آن هم درست قهرمانی که هم سیاست جهانی وعده داده شده از سوی احمدی نژاد را و هم سیاست برتری طلب رجزخوان آیت الله خامنه ای را اگر شده در یک صحنۀ نمادین هم به تصویر کشیده: ایران خامنه ای و احمدی نژاد بر سکوی بالاتر از دو ابرقدرت شرق و غرب جهانی روس و امریکا در زیر دستان ایران اسلامی.

3- بنابراین پر بی ربط هم نبوده که آیت الله خامنه ای هم بلافاصله تبریک گفته. ولی چون خودش شدیداً عزادار و گرفتار جنازۀ یار غارش عزیزالله خوشوقت بوده دفترش این تبریک را صادر کرده بدون اینکه بروال همیشه تا کنون دستخط و امضایی از رهبر معظم نشان داده باشد.

4- در سویه ای دیگر پیام تبریک هاشمی رفسنجانی را مهم دیدم به کشتی گیران. نمی دانم از فرط کم بودن چنین پیروزی های - حتی خفیف- نایابی است که من فراموش کرده ام یا نه درست یادم مانده که معمولاً هاشمی کمتر از این نوع پیام ها صادر می کرده است در سال های اخیر. اگر داوری من در سیاسی بودن پیام تبریک هاشمی درست باشد باید کمی مطمئن تر بگوییم که هاشمی در حال زین کردن اسبش است برای نامزدی در انتخابات نهایی!

5- تا کنون البته از علی لاریجانی هم پیغامی منتشر شده و اگر در ساعات آینده از برادرش صادق نیز چنین فعل بی مسمایی سر زد هر دو نمی تواند زیاد جدی باشد غیر از اینکه اصرار دارند که از احمدی نژاد نخورده اند و نمی خورند. در حالیکه خورده اند بدجوری و دیگر لاریجانی های عضو خانوادۀ فاضل "دوزاریم افتاده و می خواهم دزدی کنم" کمر راست نخواهند کرد از ضربۀ سنگین احمدی نژاد. حتی اگر هر دو روز یکی شان - چهرشنبه صادق و فردا علی - به بهانۀ تشکیل جلسۀ سران قوا احمدی نژاد را به خاله بازی دعوت کنند. یادمان نمی رود که آنموقع که هنوز میانه اینقدر شکراب و متنفر نبود سالی یکبار هم جلسه نمی گذاشتند برای هماهنگی. حالا چگونه است که در اوج نفرت یقینی هر سه روز یک جلسه می گذارند بنام هماهنگی و هیچگاه هم نمی گویند یک خط از نتیجۀ این دعواهای چند ساعته. زیرا همه اش بمزخرفات می گذرد.

6- فعلاً که دنیا بکام احمدی نژاد است و همه - حتی خود خامنه ای - را به سکوت و انفعال کشانده با سیاست تهاجمی اش - البته خودش مظلومانه ثابت می کند که من فقط دفاع می کنم. بهمین خاطر هم هیچوقت عذرخواهی در کارش وارد نمی کند - تا وقتی که باز یکی دست از پا خطا کند و تذکری یا گله ای بکند از گفتار و رفتارش تا احمدی باز چون صائقه بر سرشان فرود آید و خواب خامنه ای را آشفته کند. 

7- اما پایان ماجرای کشتی فقط به احوالپرسی و شوخی گرم احمدی نژاد با امریکایی ها برنمی گردد و نشان دادن دوشاخۀ پیروزی احمدی نژادی از سوی آنان در عکس های خودمانی با محمود. عمق قشنگ ماجرا برای احمدی نژاد در آنجایی است که درست در اوج در گرفتن رقابت های انتخاباتی تیم کشتی ایران را خواهد فرستاد برای کشتی دوجانبه در میدان تایمز نیویورک امریکا در اواخر اردیبهشت سال 92. مسابقه ای که امریکائی ها دعوت کرده اند و ایرانی ها پذیرفته اند. و ناظران جهانی که فقط تداعی گر بودن آن با کشتی تیم روسیه و امریکا در همین میدان را مهم می دانند و به دیپلماسی آن نظر دارند. آیا کشتی قبل از حذف از المپیک خواهد توانست در ضربه فنی کردن رقبای احمدی نژاد سهمی ایفا کند؛ باید تماشاگر باشیم حالا که کشتی گیر نیستیم. یا...هو