با خوش آمد به ژنرال احمد شفیق و آرزوی مصر با ثبات و مدرن!

The Execution of Lady Jane Grey

1- از روزی که مبارک در مصر سقوط کرد هماره یک چشمم اشک است و یک چشمم امید به مهمترین، بزرگترین و با فرهنگ ترین ملت عرب مسلمان. پرواضح است که از سقوط حکومت مبارک با تجربه ای که از سقوط حکومت شاه در ایران داشتم نه تنها استقبال نکردم بلکه بشدت هم ناراحت شدم و برای مصر دعا کردم از برای گذشتن از بی حکومتی به ثبات حکومت مدرن که تنها راه منجر به دموکراسی در دنیای اسلامی است در آینده ای دور. اما در این چند روزه که اخبار انتخابات ریاست جمهوری مصر در میدان رقابت بود بسیار نگران بودم از حدس و گمان های پیشتازی عبد الفتوح مورد حمایت سلفی ها و مرسی مورد حمایت اخوان المسلمین. زیرا که اگر یکی از این دو انتخابات را می بردند مصر تند یا آهسته بسمت نوعی از اسلام گرایی سیاسی حرکت می کرد که بالذات با جامعۀ باز دشمن است و نمی تواند روند توسعه را که آن هم ذاتاً امری مدرن است را پی گیر مستمر باشد.

2- پاراگراف بالا را همان روز انتخابات نوشته بودم و می خواستم اولین تبریک را من بگویم به انتخاب ژنرال شفیق و آرزو کنم که برندۀ نهایی هم او باشد. زیرا که این دورۀ ریاست جمهوری جدید مصر بسیار تعیین کننده خواهد بود برای برنگشتن مصر به عصر فراعنه از نوع اسلامی. زیرا اینک مصر هنوز در التهاب  انقلاب است و اگر یک مسلمان متعهد به شریعت اجتماعی اسلام (سنت گرا) رییس جمهور شود می تواند از این جو هیجانی و عدم ثبات باقی مانده در اندام حکومت و بی ثباتی انقلابی نهایت استفاده را ببرد و با توجه به همراهی مجلس هم، مصر را وارد دالانی از فضای گرگ و میش بسمت  تاریکی بکند. در حالیکه پیروزی شفیق می تواند طی چهار سال آینده و با کمک نظامیان به جوانان هنوز داغ از میدان تحریر نشان بدهد که دموکراسی در جوامع توسعه نیافته و بویژه اسلامی تجربه ای نه تنها جهشی نیست بلکه چنان کند و با هزم و احتیاط قابل آجر گذاری تک به تک است که تنها باید مردان باورمند به مدرنیته معمار آن باشند.

3- می دانم که در این لحظه یکی از خوشحالترین مردمان مصر حسنی مبارک پیر و محتضر است. و مطمئنم که اگر احمد شفیق دور دوم انتخابات را هم ببرد و رییس جمهور شود حسنی مبارک با فاصله ای خیلی کم از ریاست جمهور شدن احمد شفیق خواهد مرد. زیرا که بمحض آسوده خیالی از اینکه مصر نباید دو باره از نو شروع کند و بعد از سی سال دیگر بجایی برسد که مردمانش آرزوی مبارک کبیر را داشته باشند؛ مثل پدر پیری که از عاقبت بخیری فرزند برومند - هر چند قدر ناشناس در سال های پیری - خودش مطمئن شود با آسودگی بار سفر خواهد بست. می دانم برای جوانان باورش سخت است اینهمه سختی آزادی و دموکراسی در کشورهای اسلامی - مهمترین مانع نوع نگاه اسلام است به زنان - ولی سوگند می خورم که سخت است. فکر ایمانی و دینی یک ارزش مقدس است و معتقد و مؤمن نه اینکه بخواهد دیگری (مدرن) را در تنگنا قرار دهد بعمد و قصد آزار. بلکه او مجبور است که بمدرنیته سخت بگیرد چون با ارزش های او زندگی نمی کند. احمد شفیق نوعی همزاد مرسی و عبدالفتوح نوعی بوده است در مصر: مسلمان زاده و معتقد و مؤمن. اما او این ایمان دگم را فروگذاشته و از آن رد شده و خیلی بعید است عقدۀ آزار گذشتۀ خودش (تفکر مرسی) را اراده بکند چون اگر می خواست می توانست از آن عبور نکند و الان مثل مرسی باشد. اما مرسی احمد شفیق نوعی را لاجرم اذیت خواهد کرد زیرا که او ارزش های مرسی را ترک کرده و به ارزش های دیگری (مدرنیته) پایبند شده است. لذا مرسی نمی تواند اجازه بدهد که احمد شفیق در آینده زندگی کند و به ارزش های گذشته اش (ایمان دینی مرسی) بلا اقتضاء و خنثی باشد. این همۀ فرق یک اندیشۀ مدرن است با تفکر سنتی! سنت اگر هم بخواهد نمی تواند مدرن را هضم و حل کند و ارزش های اورا نیز چون ارزش های مقدس دینی خویش محترم بشمارد. چون اکثریت در فرهنگ غالب مصر یا هرکشور مسلمان دیگری با مرسی است و چه بخواهد یا نخواهد و با تمسک بگزارۀ مدرن "خواست اکثریت عددی" جو جامعه را بسته خواهد کرد و بسمت اضمحلال و دیکتاتوری اسلامی سوق خواهد داد.

4- و یک جملۀ معترضه در مورد کشتار زنان و کودکان سوری در امروز هم بگویم. که واقعاً انسان را دیوانه می کند این همه سبعیت سیاسی. اگر کشتار از سوی اسد باشد که کمی بعید است می توان توجیه سیاست و قدرت  و فساد و ... را پشتوانۀ واقعیت قرار داد و با لعنتی به دیکتاتوری اسد فاجعه را تحمل کرد. اما اگر سناریوی سلفی ها و قطر و عربستان و غربی ها باشد این کشتار؛ و کمی هم موضوع را در بغداد و خامنه ای و دوستی اسد با ایران هسته ای چاشنی بلافاصله بعد از شکست مذاکرات بغداد اتفاق افتاده اش قرار داد واقعاً اوج رذالت سیاسی است که بخواهد با خون زنان و کودکان در این بعد وسیع سقوط اسد را مجدداً به صدر تحولات منطقه بازگرداند و نوعی هشدار به خامنه ای که ببین بروز تنها متحدت چه می آوری با سرسختی. من سیاست را کثیف و واقعی و بی رحم می دانم ولی نه به این کثیفی که بیگناهان را قتل عام کنی در این ابعاد وحشتناک! آن هم فقط برای فرستادن یک پالس برای شخص بی ربط و ثالثی. خدا کند که اشتباه کرده باشم و اعراب و غرب مخالف اسد اینقدر کثیف نباشند. یا...هو