چه شهامتی دارد این سردار چشم سبز خوش قول؛ با این وعده های کلان و سرسبز!

.

1- قالیباف برنامه اش را در ابتدا با یک لغزش چند ثانیه ای آغاز کرد و چندتا لغت را گم کرده بود. نمی دانم این موضوع عمدی و از سوی خودش بود یا اتفاقی پیش آمده بود. ولی هرچه بود اتفاقاً کمک کننده و احساس برانگیز بود. زیرا نشان می داد که نوعی دغدغه و هول شدگی ناشی از حجب و حیا و احساسات؛ یا ترس از احساس مسئولیت سنگینی که برای قبول کردنش اقدام کرده است دارد . البته خود قالیباف احساساتی و رقیق است و مأخوذ به حیاست!؛ که اگر چه در غرب راحت بودن در هر موقعیتی طبیعی است و حرفه ای گری و اعتماد بنفس معنا و کم رویی مذمت می شود، در شرق و سنت ما اما ازخود راضی بودن زیادی وقاحت و پررویی فهمیده می شود تا اعتماد بنفس. مثل نمونۀ احمدی نژاد.

2- بغیر از ویژگی های تن صدا و ادب و شمرده و محکم صحبت کردن و صمیمی بودن و به کسی گیرندادن و خاکساری مدرن که بسیار خوب بود؛ حرف هایی هم که زد همه در متن بود و حاشیه و زایده ای نداشت. و او خوب توانست از وقتش استفاده کند و همۀ حوزه ها را پوشش بدهد. هر چند بدرست ثقل صحبتش را اقتصاد انتخاب کرده بود و مخاطب هدف را توده های مردم؛ اما در همۀ حوزه های دیگر و برای همۀ مخاطبان دیگر هم حرف و برنامه داشت. چیزی که برای من جالب بود این بود که قالیباف هیچکس را و هیچ موضوعی را از قلم نیانداخت. منتهی هنرش در این بود که حوزه های مناقشه برانگیز مثل حقوق شهروندی و اجرای تمام فصول قانون اساسی و دانشگاه و مواردی از این دست  (کلاً موارد در ارتباط با مطالبات الیت و توده های مدرن تر) را خیلی کوتاه مطرح می کرد و اغلب با کد و زیاد روی آن ها نه مکث می کرد و نه مانور می داد. بنظرم تاکتیکش درست هم بود زیرا الیت و دانش آموخته های مؤثر راحت می توانند از ف به فرح زاد پی ببرند و خیلی نیاز به شیرفهم شدن را ندارند در این وانفسای مدرن خفه کنی.

3- جزء جزء اگر بخواهم تحلیل کنم طولانی می شود و نیازی هم نیست. اما دو نکته را حتماً بگویم بویژه برای دوستانی که مقایسه می کنند برنامۀ پریشب روحانی را با برنامۀ مشابه دیشب قالیباف. در کامنتی هم که برای دوستی گذاشتم در پست قبلی مختصر اشاره کردم که برنامۀ حسن روحانی هیجان لحظه ای را دامن می زد آن هم بیشتر در کسانی که رأی نخواهند داد. و بهمین خاطر هم پریشب بلافاصله بعد از پخش برنامۀ روحانی سایت بالاترین که رسماً دیگر در تصرف کامل و رعب انگیز براندازان پوچ و مخرب و بی هدف قرار گرفته ده ها و ده ها لینک از  ریز ریز ویدیوهای روحانی را به اشتراک گذاشت و حتی موضوع داغ زدند برایش. در حالیکه دیشب برای قالیباف اینقدر لینک نگذاشتند که چند ساعت بعد من خودم رفتم و یک لینک کامل از ویدیوی قالیباف را گذاشتم. اما برنامۀ قالیباف بدون اینکه آدم سطحی پای تلویزیون را بهیجان بیاورد می رفت به عمق تفکر نخبه ها و ضمیر ناخودآگاه (بخوان پس کله) تودگان تا شروع به تولید هیجان پایدار کند در مردمی که رأی خواهند داد. ورزشکاران می دانند نحوۀ آماده سازی تیم های ورزشی را در تورنمنت ها و تک مسابقه ها. هر قدر در تورنمنت باید تیم را طوری آماده کنی که روز اول اوج توان و هیجانش نباشد و هر چه به روز فینال می رسد تیم شکوفاتر شود؛ در تک مسابقه اما باید هر ترفندی بلدی در همان مسابقه خرج کنی چون همان تک بازی فینال هم است و دیگر بازی بعدی وجود ندارد. آمادگی در انتخابات از نوع تورنمنت پیروی باید بکند و از دز پائین شروع و هرچقدر به روز رأی گیری نزدیک می شویم تولید شعار و هیجان بیشتر شود.

4- اما همۀ این حرف ها را زدم که برسم به اصل مطلب که مرا بشدت هیجان زده می کند و در همان حال می ترساند. قالیباف وعده های بسیار بسیار کلان و بسیارتر از آن دشواری را داد. بطوریکه تصور اجرای آن ها مرا از شوق می لرزاند و مشکلات پیش پای اجرای آن ها مرا بشدت می ترساند. مهمترین و کلیدی ترین برنامه ای که وعده داد همانی است که در همۀ حرف های چند وقت اخیرش هم تکرار می کند. و آن برنامۀ ساماندهی اقتصاد کشور در عرض دوسال است. حالا که دیشب کمی ریز شد در جزئیات مورد نظرش معلوم شد که او تصمیم دارد در عرض دوسال کشور را از یک خرابۀ کامل به مرز "آمادگی برای شروع توسعه" برساند. او از کلان ترین حوزه ها در صنایع بالادستی نفت و میادین مشترک را نام برد تا خودرو و صنایع تبدیلی و کشاورزی و خدمات و رونق اقتصادی. اینکه من بگویم از اوصاع فعلی کشور خبر ندارد نقض غرض است چرا که من مدعیم او بدون اطلاع و برنامه حرف نمی زند. و اینکه بگوییم از افلاس کشور و حجم تحریم ها و کمبود منابع و ایران گریزی دنیا و سیاست خارجی آیت الله خامنه ای خبر دارد و چنین وعدۀ کلانی می دهد را هم عقل سلیم قبول نمی کند. زیرا بر گرداندن ایران و اقتصادش بروی ریل طبیعی در این وانفسای خزانۀ خالی و بهم خوردن سامانه های داخلی و تنش شدید با دنیا کاری تقریباً غیر ممکن می نماید مگر اینکه امام زمان احمدی نژاد معجزه بکند و...

5- خودش هم بصراحت گفت که سیاستگزاری خارجی دست دولت نیست و نباید انتظار معجزه داشت. پس چرا او چنین وعدۀ سنگینی می دهد. آیا او در خودش این توان را سراغ دارد که آیت الله خامنه ای را وادار به تجدید نظر اساسی در استراتژی کشور بکند. این توان از کدام ابزار سرچشمه می گیرد. آنچه که مسلم است قالیباف نه اهل منازعه و کشمکش است با خامنه ای و نه اهل دبه درآوردن در مقابل ملت. آیا سپاه وعده داده است که در پشت میز آیت الله را مجاب به نرمش کند. آیا قالیباف مهرۀ مار دارد. من که می دانم بالاترین حربۀ او فداکاری و از خود گذشتگی اش است برای خدمتش و وعده اش به ملت؛ حتی تا سرحد التماس به خامنه ای - نه ذلیلانه و پلشت بلکه دلیرانه و خدوم - در حیرتم که چگونه خواهد توانست سد ایدئولوژی ناهموار و سخت خامنه ای را بشکند.

6- از دیشب تا کنون فقط برایش دعا کرده ام و فکر اینکه چگونه خواهد توانست وعدۀ به این زیبایی و کلان را بعینیت برساند؛ عقلم بجایی قد نداده است. بنابراین برگشته ام سر خانۀ اول و اعتمادم به او که: قالیباف سرش برود وعده اش نخواهد رفت. نمی دانم چه نقشه ای دارد. اما می دانم که اگر رییس جمهور شود - که می شود اگر تقلب نشود - سر دو سال انجام وظیفه اش را خواهد گذاشت روی میز ملت. اگر متوجه شود نمی تواند مطمئنم که در وعده گاه دو سال بعد حاضر نشده و قبل از آن از ریاست جمهوری کنار خواهد کشید. البته تا کنون چنین کاری نکرده است زیرا هم بسیار مقاوم و هم بسیار توانا و مبتکر است. اما چون از خوش قولی اش مطمئنم می دانم که بین جفای بعهد و نبودن، دومی را انتخاب خواهد کرد. یا...هو