سعید جلیلی را برای باختن آورده اند!

Last Supper

دیباچه:

1- چنین باور دارم که امام خمینی - فارغ از نوشته ها و برخی گفتارهایش - روحانی متحجری نبود و نماند در هنگام بدست گرفتن رهبری انقلاب 57 ایران. در تعبیری بازهم رادیکال تر من حتی ایشان را یک انقلابی ارزیابی نمی کنم و بیشتر صفت اصلاح طلب رادیکال را مناسب می دانم که نگاهی ژرف در عرفان و اسلام و نگاهی بسیط در سیاست و اجتماع داشت. یاد مانده های ذهنی من از شروع و پیروزی انقلاب می گوید که امام خمینی در جریان رادیکالیزه کردن فضا از سوی چپ های مذهبی و غیرمذهبی از بیرون و همین رادیکالیزه کردن مؤمنین متحجر از سوی روحانیان و عوامل متحجر مذهبی از درون - چه در جریان نزدیک به پیروزی انقلاب و چه بعد از پیروزی که بدنۀ جامعۀ مذهبی متحجر را واداشت تا خواست های جامعه را بسوی رادیکال تر شدن از مواضع خمینی هدایت کنند - خمینی ناچار از تبعیت از این جو شد برای از دست ندادن اتوریتۀ رهبریش و هر بار که از توده های افسار گسیختۀ متحجر عقب می افتاد با یک جهش در مواضع خودش را برأس انقلاب می رساند. شرح مفصلی می خواهد تا ثابت کنم که نگاه خمینی اینطور بود که این محل جای پرداختن به آن نیست و قصدم آمدن به روزگار حاضر است و نشان دادن اینکه آیت الله خامنه ای هم که خودش یکی از همان رادیکال کنندگان فضا در ابتدای انقلاب بود دچار چنین سرنوشتی شده است.

2- آیت الله خامنه ای با اینکه خودش روحانی متحجری بوده و است اما در سال های اخیر گرفتار بخشی از بدنۀ حزب اللهی شده است که دز تحجرشان بسیار بیشتر از خود خامنه ای است و او تقریباً در وضعیت مشابه - و نه همسان - مثل خمینی ناگزیر از بالابردن غلظت تحجر خودش شده است تا از بدنه ای که متحجران رادیکال تر از خودش فراهم می کنند عقب نمانده و رهبریش را دچار خدشه نبیند و از مشروعیت مذهبی خودش دفاع بکند. - البته در حاشیه اضافه کنم که هرچند جهش بجلو خمینی برای در رأس جنبش قرار گرفتن ناگزیر بود و در آن جو اگر از توده تبعیت نمی کرد نمی توانست نهضتش را به پیروزی برساند و ادامه بدهد اما تبعیت خامنه ای از جلو افتادگی مصنوعی توده مطلقاً توجیه منطقی نداشته و ندارد و بیشتر به پایه های تحجر خود خامنه ای هم مربوط است.-  این تحجر فراتر از تحجر خامنه ای را در همین نزدیکی و طی دو واقعه ای که اتفاق افتاد می توانیم رصد بکنیم: اول در جریان تسخیر سفارت انگلیس بود و دوم در ماجرای حمله به علی لاریجانی درقم. و دیدیم با اینکه خامنه ای شخصاً نسبت به این دو حرکت حزب اللهی رضایت نداشت ولی اتفاق افتاد و او نتوانست حوادث مزبور را قبل از وقوع مدیریت بکند.

 متن:

1- مقدمۀ بالا موجز ترین شکل تاریخ و بازگشت به عمق و ریشه ها بود که گفتم و البته می تواند محل بحث و مناقشۀ هزاران صفحه ای و ساعتی باشد. من فقط خواستم که آدرس بدهم که موضوع نامزدی سعید جلیلی از کجا نشأت گرفته و چگونه به اینجا رسیده و چسان ممکن است پیش برود. سعید جلیلی نامزد این گروه متحجر و قلیل اما بسیار زورمند است. زیرا که بخشی از فرماندهان سپاه و بویژه بخش مهمی از بسیج تحت فرماندهی سردار نقدی - او امروز برای خامنه ای خط و نشان کشیده در موضوع ورود به رد صلاحیت ها و گفته است که بستری برای ورود ولایت به امر قانونی انجام شده نیست - پشتیبان این تفکر فراتر از تحجر هستند تا جایی که حتی اخیراً مصباح یزدی را هم پشت سر گذاشته اند. در جریان نامزدی جلیلی برای ریاست جمهوری تا روزی که هاشمی رفسنجانی نیامده بود بخش الیگارشی روحانی طرفدار خامنه ای توانسته بودند در مقابل این گروه خشن و متحجرتر مقاومت کنند و اجازه ندهند جلیلی وارد رقابت بشود. اما بمحض اینکه هاشمی ثبت نام کرد و هنوز تصمیم رد صلاحیت او اخذ نشده بود دچار این وحشت شدند که فقط با لنکرانی و بخش هوادار روحانی حزب اللهی قادر بمقابله با هاشمی نخواهند بود و لذا با عجله به جلیلی ابلاغ کردند که ثبت نام کند تا بتوانند با یکپارچه کردن بدنۀ حزب اللهی پشت سر جلیلی و جلب رضایت سپاه و بویژه بسیج بتوانند به جنگ هاشمی بروند.

2- اما حالا که مشکل هاشمی را با تصمیم بسیار سخت و ترسناک شورای نگهبان بطور مقطعی حل کرده اند دیگر موضوع ریاست جمهوری جلیلی نیز منتفی است و بخش روحانیان ریزه خوار خامنه ای و خود خامنه ای تمایلی به پیروز کردن جلیلی نخواهند داشت؛ و اگر این تمایل نباشد بدیهی است که جلیلی مطلقاً توان برنده شدن در این رقابت های درون حکومتی را نیز نخواهد داشت. حتی اگر بسیج و بدنۀ متحجرتر و تندرو تر بسیج و سپاه هم چنین تمایلی داشته باشند. زیرا پیروز کردن جلیلی کار بسیار سخت و آبرو بر و تقلب در سطوح وسیع شکلی و محتوایی است چون جلیلی حتی از حداقل شرایط نامزدی هم برخوردار نبوده است و نیست. و تأییدش بعد از رد هاشمی فقط برای فریب دادن همان بخش متحجر و خشن تر حزب اللهی است که این هم نامزد شما.

3- این موضوع با این گزاره هم تقویت می شود که: درست است که نگاه خامنه ای به جمهوری اسلامی نگاهی ایدئولوژیک، فرا مادی و از جنس نبوت و رسالت است؛ اما در سوی مادی حکومت هم لاجرم نگاه او "حفظ نظام اوجب واجبات است" است. بعبارت روشنتر خامنه ای خودش را در جایگاه رسالت غالب کردن اسلام به جهان کفر می بیند و جهت گیری عمدتاً نظامی و تسلیحات مدرن - بویژه بمب اتمی فیصله بخش - خودش را از این آبشخور می گیرد. اما - و این اما مهم است - او ناچار است در عین حال با سرعتی حرکت کند که اولاً جامعه در اثر فشار و سرعت بیش از حد از هم نپاشد و ثانیاً حداکثر نیروهای نخبه اعتقادی یا مزدور باقی ماندۀ خودش - چه در بخش تسلیحاتی و چه بخش اجتماعی - را در جهت حفظ روحیه و تمایل به ادامۀ مطمئن راهش ترغیب و محافظت نماید. زیرا اگر بی کلگی سردار نقدی و عوامل میدانی امثال آخوند رسایی و حسین شریعتمداری را انتخاب کند نیروهای پیش برندۀ اصلی و کمتر سیاسی برنامه هایش دچار وحشت و بریدگی خواهند شد.

4- در اینجاست که خامنه ای که او نیز بهتر و بیشتر از من و شما به نارضایی و شکنندگی جامعه واقف است و کمبود بینشش را هم در همین ایام ثبت نام هاشمی تکمیل کرد و مطمئن شد که جامعه توان کشش رادیکالیسم بیش از این و تبعاتش را ندارد؛ تمایل خواهد داشت تا کمی ترمز بکند و با پذیرش فردی کارآمدتر و مورد پذیرش حداقلی جامعه در پست ریاست جمهوری هم امیدهای طبقات محذوف و زندگی خواه را کاملاً نا امید نکند و هم بخودش این فرصت را بدهد که زخم های کاری چهارسال اخیر بر مشروعیت رهبریش را تا جای ممکن مداوا کند. ضمن اینکه او از نظر شخصی نیز چنان تحت فشار دو سال اخیر فرسوده شده است که نیاز به دوره ای ازآرامش نسبی برای او بسیار لازم و مورد نیاز و تقاضا و شفابخش است.

نتیجه:

1- من بارها گفته ام در نبود هاشمی انتخاب طبیعی جامعه قالیباف خواهد بود. و با اینکه حضور هم روحانی و هم عارف بیشتر از همه بزیان قالیباف عمل خواهد کرد اما تردیدی ندارم که اگر او در دور اول هم نتواند با قاطعیت پیروز شود رییس جمهور شدنش در دور دوم یقینی است. چون او علاوه بر همۀ فاکتورهای مثبت و همچنین تمایل قلبی خامنه ای به او تنها نامزدی هم است که بطور جدی وارد انتخابات شده و با معیارهای کلاسیک انتخابات در حال برنامه ریزی و پیش بردن اهدافش است. همۀ آن هفت نامزد باقی مانده با الهی به امید تو و نوعی لاتاری بازی و شانس و تصادف و کرکس حضرت آقا بر شانه بمیدان آمده اند. نه برنامه ای دارند و نه ستادی دارند و نه حتی جدیت داشته اند تا کنون برای معرفی خود. یک مشت حرکات هرز هر کدام انجام داده و می دهند. اما این کجا و ورود به عرصۀ انتخاب رییس جمهور کجا. نمی خواهم با این شوخی تمام کنیم که بگویید آنان همه می دانند انتخابات شوخی است و هر کس را خامنه ای بپسندد رییس جمهور خواهد شد. زیرا چنین نیست و حداقل غلظت تأثیر خامنه ای در این مرحله محدود بوده و محدودتر هم شده هم بدلیل اتفاقات افتاده و هم بعلت خودی بودن ظاهری هر 8 نامزد. یا...هو

دربالاترین به اشتراک بگذارید.