هاشمی: استراتژی خامنه ای شکست خورده است. من می آیم. اگر نیامدم مانع آیت الله خامنه ایست!

 

1- هاشمی رفسنجانی این بار برای جوانان تحصیل کرده و دانشجو حرف زده و صریحتر از همیشه علت تامۀ مشکلات کشور را در استراتژی آیت الله خامنه ای نشان داده است. او سپس  گفته است که اگر آیت الله خامنه ای حاضر بقبول اشتباهات استراتژیک خودش بشود خواهم آمد و اگر نیامدم بدانید که تلاشم نتیجه نداده و خامنه ای حاضر به قبول اشتباهاتش نشده است. او از دعوا حرف زده و گفته است که نزاع بین من و خامنه ای بضرر جفتمان و همه و منافع کشور خواهد بود. صرف گفتن از نزاع بین "من و او" نشاندهندۀ همعرضی و هم وزنی دو حریف است. بعبارت دیگر هاشمی خودش را نه بعنوان عنصری درجه دوم و در حد رییس جمهور زیر دست خامنه ای بلکه در قامت دو رهبر هموزن و همرده از نظر تأثیر گذاری بر مناسبات قدرت در ایران معرفی کرده است. 

2- اگر بخواهم چکیده ای از حرف های ناگفتۀ هاشمی که نمودش حرف های امروزش است را بیان کنم اینطور می شود:

هاشمی رفسنجانی می گوید:
الف- داستان به سال های 74-73 به بعد برمی گردد. همان زمانی که آیت الله خامنه ای بدلیل عدم حمایت از من و سیاست های تعدیل ساختاریم باعث شکست آن سیاست ها شد. زیرا او از نظر اقتصادی جزو هواداران عدالت توزیعی است و با اقتصاد بازار که مبتنی بر اول پیشرفت اقتصادی و ایجاد اشتغال و سپس توزیع ثروت تولید شده است مشکل بنیادی داشت. او همین سیاست کمیته امدادی توزیع فقر احمدی نژاد را بهترین نوع اقتصاد می دانست. القصه خامنه ای توانست با حربۀ رادیکالیسم ایجاد کرده اش در سیاست خارجی از استمهال مدت و زمان پرداخت وام های کمی که با سختی از کشورها و مجامع بین المللی گرفته بودیم جلو بگیرد و در نتیجه فشار وام دهندگان خارجی برای پرداخت بدهی ها در سررسید های قبلی، دولت دوم مرا با شکست مواجه و کشور را رودرروی بحران قرار داد. اما ماجرا طبق سناریوی خامنه ای پیش نرفت و با همۀ تمهیداتی که برای ریاست جمهوری ناطق نوری ذوب در ولایت اندیشیده بود انتخابات 76 یک سونامی خلاف خواست او را رقم زد. حالا خامنه ای نه تنها با تکنوکرات های لیبرال شدۀ معتدل دولت من - معروف به کارگزاران - بلکه با نولیبرال هایی مواجه شد که بسیار رادیکال بودند و بسابقۀ چپ باقیمانده از ایدئولوژی  دهۀ شصت شان نه تنها خواهان اقتصاد بازار - البته التقاطی با سوسیالیسم - بودند بلکه خواهان توسعۀ سیاسی و آرادیهای مدنی هم بودند.

ب- آیت الله خامنه ای که بسیار ترسیده و وحشت کرده بود آمد نزد من که هاشمی دستم بدامنت یکجوری این سونامی را مهار کن. من در دوجبهه شروع بفعالیت کردم و خواستم با ورود به مجلس بتوانم مرکز ثقل سیاست تغییر خواهی را هم تعدیل بکنم. اما خود من هم بشدت زیر ضرب جناح چپ بودم و آنان باور نمی کردند که در مورد من اشتباه می کنند. بعبارت دیگر خودشان - بدلیل فروپاشی کمونیسم - از آموزه های چپ دست برداشته بودند اما در رفتار با من همان شیوۀ استالینیستی را عمل می کردند. من چاره را در این دیدم که به خامنه ای بگویم دست مرا در مجمع تشخیص مصلحت باز بگذارد تا من هم با نظارت بر بخش معتدل تر دولت - مشخصاً خود خاتمی - و هم با آزاد سازی برخی عرصه های بستۀ قانونی تند و تیزی چپ های پشیمان را درمان کنم. خامنه ای با روی گشاده استقبال کرد و دورۀ شکوفایی مجمع تشخیص مصلحت شروع شد. رهبری نه تنها بمن اجازه داد که نهاد ناظر بر دولت را در مجمع سازمان بدهم بلکه قبول کرد که با تجدید نظر در اصل 44 قانون اساسی و کنترل بر برنامۀ سوم و چهارم نیز کشور را از بحران زیاده خواهان عبور بدهم.

پ- خوشبختانه کارها خوب پیش رفت هرچند توقعات ایجاد شده از سوی چپ ها در بدنۀ طبقۀ متوسط باعث مقداری سرخوردگی شد اما کشور از التهاب و هیجان کاذب افتاد و دولت دوم اصلاحات رویه ای معقولتر بسمت بهبود اوضاع اقتصادی برداشت. زمان به سال 84 که رسید ما تقریباً به نوعی تعادل رسیده بودیم. درست است که جوانان هیجان زدۀ ناشی از تند روی چپ های پشیمان سرخورده و مأیوس شده بودند اما تقریباً طراحی ها و نقشه ها و کارهای ستادی "چگونه حرکت کنیم" را آماده کرده بودیم که خود من طراح و برنامه ریز اصلی بودم. لذا فکر کردم که حالا که همۀ اسناد بالادستی مثل سند چشم انداز و برنامۀ چهارم توسعه و تعدیل اصل 44 قانون اساسی را آماده کرده ایم بهتر است خودم برگردم بردۀ صف و در حوزۀ اجرا اسناد مزبور را بجریان بیاندازم. و آمدم و بقیۀ داستان را همه می دانید و احمدی نژاد رییس جمهور شد.

ت- اما آمدن احمدی نژاد اهمیتی نداشت زیرا او کسی نبود که از پس من و بدنۀ کارشناسی پشت سرم بر بیاید. بلکه مهم و فاجعه این بود که از فردای پیروزی احمدی نژاد خامنه ای از این رو به آن رو شد. او که دقیقاً یک همفکر "فقرنواز" - و نه حتی فقیر نواز - پیدا کرده بود؛ از فردای رییس جمهور شدن احمدی نژاد دیگر حاضر نشد حتی جواب سلام مرا بدهد. و معلوم شد که آن التماس در خواست های بعد از 76 و همۀ قدرت و هیبتی که به من و مجمع تشخیص داده بود نه از حب علی که از بغض معاویه بود. لذا من و مجمع تشخیص مصلحت و همۀ اسناد بالادستی از سند چشم انداز و برنامۀ چهارم و اصل 44 بکناری نهاده شدیم و آیت الله خامنه ای همۀ قدرت قانونی و فراقانونی اش را در اختیار احمدی نژاد گذاشت.

ث- او بهمین هم بسنده نکرد و غیر مستقیم با حمایت از احمدی نژاد و مستقیم با نیش و کنایه در سخنرانی های عمومی خود کمر به نابودی من بست. دیگر نه از اسنادو نقشه ها و پیشرفت کارها پرسشی بود و نه مجمع تشخیص مصلحت پرقدرت 8 سالۀ خاتمی محلی از اعراب داشت. نشان به آن نشانی که در 8 سال گذشته حتی یک دستور و خواستۀ بنیادی به مجمع احاله نکرد و هر آنچه را هم که آماده کردیم و برای تنفیذ و ابلاغ فرستادیم بایگانی کرد و پاسخی نداد.

ج- من اما بخاطر مصالح کشور و انقلاب صبر و تحمل پیشه کردم و کمترین تعرضی به جایگاه ایشان و شخص ایشان نکردم. و امیدوار بودم که با دیدن سقوط همه جانبۀ کشور خودش برگردد تا بتوانیم دنبالۀ رها شده در سال 84 را پی بگیریم. و الا من خر نیستم که ندانم چرا ایشان در خراسان از "شیطان اکبر" نام می برد یا می گوید من انقلابی هستم و دیپلمات نیستم یا اخیراً که تکنوکرات ها را مسخره کرده است منظورش من و استراتژی من است و نه بدبخت قالیباف که هر روز مورد سؤال قرار می گیرد که منظور خامنه ای از تکنوکرات او بوده است یا نه.

3- هاشمی اما بعد از نگفتن سناریویی که من در بالا گفتم دیشب به دانشجویان گفته است که استراتژی خامنه ای شکست خورده است. من البته حاضرم بیایم و مجدداً قطار را بروی ریل برگردانم و تنها یک شرط دارم و آن شرط پذیرش اشتباه از سوی آیت الله خامنه ای و یکبار دیگر برگشتن به شرایط سال 84 و شروع کردن کار بر روی نقشه ها و اسناد بالادستی تهیه شده و آماده برای اجرا است. شرایط بسیار بد و بحرانی است و اگر خامنه ای بخواهد به اشتباه وحشتناکش ادامه بدهد خطر گرسنگی و قحطی و جنگ و تاریکی آینده غیرقابل اجتناب است. من انتظار ندارم که ایشان مثل سال 76 بیاید و به دست و پایم بیفتد که جمهوری اسلامیش - چون رهبر اوست و هرکاری هم من بکنم بنفع و نام او سند خواهد خورد - را حفظ کنم انتظار من این است که او با حفظ اتوریته و جایگاهش از دخالت در سیاست های اجرایی اعم از ملی و بین المللی پرهیز کند و اجازه بدهد تا من - فقط به این دلیل که مطمئن نیستم در مورد دیگران وفای بعهد بکند - با پشتوانۀ اعتماد کاردانان بخودم کشور را از لبۀ پرتگاه نجات بدهم.

4- این شرط من برای آمدن برای ریاست جمهوری است و باز تأکید می کنم که اگر نیامدم تنها علتش عدم موافقت خامنه ای با تغییر استراتژی ادارۀ کشور است. البته اگر هم مقدور نشد بیایم با توجه به وضع بسیار خطرناکی که کشور دارد و طبق انتظار دلقک لندن نشین و قاطبۀ ایرانیان نگران و پریشان از آینده نباید دست روی دست بگذارم و کاری نکنم. باید حتی اگر برای ریاست جمهوری هم نیامدم - علتش فقط مخالفت خامنه ایست - اقداماتی در جهت کمک به مملکت انجام بدهم. البته هنوز نمی دانم چه ولی اگر آمدم که مطمئن باشید با قدرت تأثیر گذار خواهم آمد ولی اگر نیامدم اقدام مناسب را انجام خواهم داد. ولی بدون اقدام نخواهم بود. زیرا موضوع فقط من و حسن و حسین نیستیم که احساس خطر می کنیم بلکه در کشور یک آدم عاقل هم نیست که وضع را خطرناک نداند چه راست باشد و چه چپ و چه در حوزه باشد و چه در دانشگاه. - آقای هاشمی یادت نرود من قول دادم ها! دلقک ایرانی - یا...هو