داور مقصر بود اما؛ مظاهری به مربی اش و بخودش و به تاکتیکش باخت!

Look Mickey

1- قصد نداشتم و ندارم که تا پایان رقابت های المپیک راجع به نتایج تیم شرکت کنندۀ جمهوری اسلامی خامنه ای چیزی بنویسم. جز همانکه نوشته ام ورزش جدید امری مدرن است و جای جلوه گری ابدان! لذا حکومتی انقلابی با زیربنای فلسفی پیش از تاریخ نمی تواند چنین بار بی کمترین سنخیتی با خودش را به مقصد برساند. در پایان بازی ها هم چرایی موفقیت در پکن را نسبت به لندن خواهم نوشت هرچند که علت کامیابی در پکن را همانموقع هم نوشته ام. اما امشب وقتی حذف ناباور پرچمدار کاروان جمهوری اسلامی علی مظاهری را دیدم که بعد از برتری در راند اول در راند دوم و در کمتر از 30 ثانیه سه اخطاره و بازنده شد تصمیم گرفتم که این مختصر را بنویسم.

2- بطور قطع و یقین توطئه ای سازمان یافته و سیاسی پشت قضیۀ حذف مظاهری نبود. زیرا از محال هم محال تر است که داور سفارشی گرفته باشد برای حذف بوکسور یا هر ورزشکار دیگر ایرانی. و ایضاً زیرا که المپیک چنین مکانی نیست. ضمن اینکه ورزش ایران در هیچ رشته ای تهدیدی برای کسی و کشوری نیست که بخواهند بوکسورش را آن هم در دور اول با توطئه از رقابت و قهرمانی حذف کنند. البته که هیچ بعید نیست که داور بطور شخصی - مثل همۀ مردم طبقه متوسط دنیا - موضع سیاسی مخالف جمهوری اسلامی داشته باشد و ناخود آگاه یا از روی غرض بضرر نمایندۀ رژیم ایران تصمیم گرفته باشد. این را به این دلیل هم می گویم که تقریباً همۀ بینندگان و تماشاگران در سالن هم از رأی داور در سه اخطار بفاصلۀ کمتر از سی ثانیه بوی بی عدالتی فهمیدند و با سوت و هو به آن اعتراض کردند. اما بنظر من قبل از اینکه داور مقصر باشد مربی مظاهری و تا اندازه ای هم خود مظاهری بیشترین تقصیر را داشتند در این رقابت تأسف بار برای ایرانیان. چرا:

3- قد و دست های مظاهری نسبت به حریف کوبایی اش بلند تر بود لذا استراتژی مبارزه اش را با مبارزۀ از راه دور طرحریزی کرده بود. طبیعی بود که بوکسور کوبایی هم مبارزۀ از نزدیک و چسبیده را می پسندید و انتخاب کرده بود. راند اول که شروع شد مظاهری خوب مبارزه می کرد و بویژه در دو دقیقۀ اول کاملاً به حریف برتری محسوس داشت و ضربات خوبی زد. اما در همین راند هم قاطی کردن مرتب دو بوکسور کاملاً داور را کلافه کرده بود. لذا داور با توجه به برتری مظاهری به بوکسور کوبایی ابتدا چنین برداشت کرد که این بوکسور کوبایی است که بدلیل ضعف به مظاهری نزدیک و با او قاطی می کند لذا اولین اخطار را به بوکسور کوبایی داد که جدا مبارزه کند.

4- اما راند دوم که شروع شد و تقریباً بوکس این دو بیشتر به کشتی شباهت پیدا کرد داور متوجه شد که این مظاهری است که هر وقت بوکسور کوبایی نزدیک می شود او را بغل می کند و تحرک صحنه را از بین می برد. اینجا بود که داور از فریبی که خورده بود کمی عصبانی شد و بلافاصله به مظاهری اخطار داد. اما نه مظاهری و نه مربی بی تفاوتش کمترین عکس العمل تصحیح تاکتیک انجام ندادند و داور بفاصلۀ چند ثانیه اخطار دوم را هم بمظاهری داد. طرفه اینکه بازهم هم بوکسور و هم مربی اش متوجه وخامت اوضاع نشدند و مظاهری و مربی اش با همان یک تاکتیکی که از مدت ها پیش حفظ کرده بودند به مبارزه و گرفتن حریف ادامه دادند و داور هم که هنوز از کلاهی که سرش رفته بود عصبانی و دلخور بود اخطار سوم را داد و تمام.

5- بوکسوری که می خواهد جدا و از دور مبارزه کند حتماً باید رقص پا و تحرک زیادی داشته باشد و با سرعت و دور رینگ چرخیدن اجازۀ نزدیک شدن حریف بخودش را ندهد. در حالیکه مظاهری ساکن بوکس می کرد و تنها حربه اش برای متوقف کردن حریف گرفتن سر و گردن او بود هنگام نزدیک شدن. طبیعی است که وقتی مربی لاابالی باشد و نتواند بوکسورش را راهنمایی و به تغییر تاکتیک سریع فرابخواند. و اصلاً اینقدر مربی بی انگیزه و بی تفاوت باشد که نتواند روانشناسی داور را تشخیص بدهد که عصبانی است و شمشیرش را از رو بسته نباید دنبال عامل بیرونی و احساساتی گشت در حذف این جوان خوب ایرانی. ورزش ایران روزهای بسیار بدی را به المپیک آورده است چرایش را در پایان المپیک خواهم گفت. هر چند که مسایل چند دستگی و مدیریت های گسیخته و واقعاً تأسف بار این روزهای ورزش را همه خوب می دانید. اما علت ها فراتر از همین ظواهر پیدا هم است. تا بعد! یا...هو