ایران 21 آورد و کره را برد: با یک ده لو خوشگله و یک آس دل 21 تمام. بچه ها متشکریم!

ترکیب تیم ملی ایران در بازی امروز

1- امشب شب شادی است و ستردن دل از هر چه سیاست است و تهوع قدرت است و استفراغ معرفت. معرفت همانجا بود که چمن سبز بود و آزادی نامش بود و رسمش باید بشود؛ و مردان ایرانی در میدان مبارزه با دویست هزار چشم و صد هزار دل مراقب و همراه نفس به نفس و میلیون میلیون جان هایی که یکصدا می گفتند: "ایران من بپاخیز و بمان. خواهش می کنیم. ما باید پیروز بشویم". و ایران ما بپا خواست و ماند و پیروز شد. بچه ها متشکریم.

2- بازی فوتبال ایران با کرۀ جنوبی تحلیل و تفسیر فنی ندارد. زیرا که جان ها را نمی توان با اعداد و ارقام و چگونه پیروز شدن فسرد یا تنفس داد. جان های ما همه یکپارچه پیروزی نیاز داشت و می خواست و بدست آورد و صیقل خورد. حتی تو بگو برای یک لحظه، آن، دقیقه و ساعت و هفته. مگر شادی 75 میلیون لحظه، آن، دقیقه و ساعت و هفته کم مدتی است در این گیرافتادگی "همه چیز در خدمت نابودی شادی ما" در همه جا. البته که ما پیروز شدیم؛ و جوانمردانه هم پیروز شدیم؛ و کم هم نیاوردیم پیروز شدیم؛ و با غیرت و باور ایرانی مان هم پیروز شدیم. بچه ها متشکریم.

3- وقتی بیاد بیاوریم آن اشکان دژاگه ده لو خوشگله مان را که اولین برگ برنده مان بود بعنوان اولین کارت مان در قمار محبوب بیست و یک ایرانی؛ نمی توانیم دستمان را خالی معرفی کنیم از ابتدای بازی. اما هنگامی که مسعود شجاعی آس پیک سوخته مان از ابتدای بازی را داور از بازی کنار گذاشت در دقیقۀ 53. کابوسی سهمگین چون بختکی شناسا برایرانی دربدر - چه فرقی می کند داخل باشیم یا خارج. غریب غریب است حتی در خانه - چنبره زد روی دلهای همه مان که: "دیدی خدا هم با ما قهر کرده است در دریغ کردن همین دلخوشی فوتبال نیز". و خزیدیم در جلد هماره مان در این روزها و در خوف ورجاء - سوقات زبان عربی حاکمان به بزبان پارسی مان - منتظر ماندیم. 21 دقیقه تمام در جهنم توقف کردیم تا کارت دوم مان را بخوانیم در چهرۀ مردانه و زیبای کاپیتان نکونام "آس دل". دقیقۀ 74 بود که ما فرش را با عرش تاخت زدیم.  پسر ما با همین دوتا کارت 21 آورده بودیم مطمئن. اما دستمان را رو نکردیم تا سربازان سرپست هایشان بمانند تا حواسشان پرت نشود که "خدا با ماست!" و چه شگفت که ما بازهم باید 21 دقیقه صبر می کردیم برای سوت داور در دقیقۀ 95 و سرود پیروزی می خواندیم. صبر کردیم و خواندیم و درحال خواندنیم و خندان و زیباییم. بچه ها متشکریم.

4- ما امروز با دو کابوس و رویای 21 دقیقه ای 21 آوردیم و کره را بردیم. کرۀ جنوبی را بردن سوای باختن به لبنان و گل خوردن از قطر است. زیرا ما بغیر از کره و ژاپن و استرالیا بقیه را ریز می بینیم - باید ببینیم - در قارۀ کهن؛ و طبیعی است که ریزه میزه ها گاهی از زیر دست و پایمان در می روند و بدست و پایمان می پیچند. اما از ما جلو بزنند هرگز! زیرا ما ایرانیم و بزرگیم و عددی هستیم صحیح به بزرگی 75 میلیون جان شیفته. و... بچه ها متشکریم.

چطور بتوانم در پایان حس زیبای تمام نشدنیم از "بچه ها متشکریم"؛ را با نگفتن از یک عدد 21 دیگر؛ بپایان پرامید لینک نکنم:

5- ما امروز 21 دقیقه (قرن مثالی) در جهنم بودیم با دل های نگران غمگین. تا اینکه وارد بهشت شدیم و 21 دقیقه (قرن مثالی) هم در بهشت ماندیم با دلهای نگران شاد. و بالاخره در قمار 21 ایرانی برنده شدیم و از فرش بعرش صعود کردیم. و چرا خوش بین نباشیم و امیدوار که: آیا این درست است که بغیر از دوزخ  و فردوس مثالی یک برزخ واقعی هم داریم در تاریخ مان که آن هم درست با عدد 21 نیک بختی فوتبالی امروز ما برابر است. اما نه در دقیقه و قرن مثالی. بلکه در قرن واقعی و تاریخ سرزمین مان طولانی. آری دوستان ما 21 قرن هم است که در دوزخ تاریخ مان مانده ایم دلنگران - اغلب غمگین و گاهی هم شاد - تا قرن 21 میلادی. و چرا حالا که این عدد 21 اینقدر خوش یمن بود برای ما باور نکنیم که توقف ما در برزخ 21 قرنی مان هم همین امسال تمام شود انشاء الله. و جام جهانی برزیل را همۀ ایرانیان با یک پرچم و یک سرود و یک رنگ جشن بگیریم در وطن یکپارچه و مردمانی آزاد و شوخیده! من که مطمئنم از شگون این عدد 21. چون خودم هم 21 باز قهاری بودم در جوانی! ایام بکام. بچه ها متشکریم. یا...هو

این را به بالاترین ببرید لطفاً.