سؤال دوم از احمدی نژاد؛ همان سؤال اول از خامنه ای خواهد بود. آیا مجلس جرأتش را دارد!

The Storm on the Sea 

1- همانطور که پیش بینی "آفتاب آمد دلیل آفتاب" بود؛ مسئولان جمهوری اسلامی از حل مشکل ارز و طلا ناتوان ماندند و بعد از دوهفته بگیر ببند کیهانی و زد و خورد خیابانی؛ منطق اقتصاد به بازار برگشته و ارز - اگر اجازه بدهند معامله شود - افسارش را بازهم بیشتر رها کرده است. لذا همه دستشان را جا رفته اند و فعلاً جز توافق برای ممنوعیت اعلان نرخ ارز و طلا راه حلی بنظرشان نمی رسد و سکوت کرده اند. بنابراین اینک تنها گزینۀ سیاسی باقی مانده بر روی میز "سؤال دوم از رییس جمهور آری یا نه" است. نگاهی کرده ام به این موضوع:

الف- نگاه شکلی و احتمالات آماری:

الف1- خاطرمان هست که در کمتر از سه هفته پیش در مجلس بیانیه ای امضاء شد در رابطه با حمایت از سعید مرتضوی با 164 امضاء. هنوز جوهر امضاهای نمایندگان بر پای این بیانیه خشک نشده بود که سؤال دوم از رییس جمهور روی میز نمایندگان قرار گرفت و آن هم بیش از صد امضاء را بخودش اختصاص داد. با توجه به اعلام رسمی خود طراحان و امضاء کنندگان سؤال آمد و شد هایی از پس گرفتن برخی امضاءها تا اضافه شدن تعداد جدیدی به امضاءها بوقوع پیوست که اینک هنوز هم طرح سؤال دارای 106 امضاء است. اگر با آن رفت و برگشت ها حساب کنیم می توانیم براحتی بگوییم که تا کنون 120 نفر از نمایندگان اعم از پشیمانان یا باقی ماندگان این طرح را امضاء کرده اند.

ب1- از نظر منطقی نباید در بین این دو بیانیه و طرح در نزدیک همزمان با هم امضای مشترک وجود داشته باشد. زیرا بیانیه در موافقت با احمدی نژاد و طرح سؤال در مخالفت با اوست. و یک شخص (نماینده)نمی تواند همزمان موافق و مخالف شخص دوم و واحدی (رییس دولت)  باشد. از سوی دیگر اگر به سوابق آماری کل مجالس جمهوری اسلامی مراجعه کنیم می بینیم در شرایط عادی و عدم اضطرار هیچگاه تعداد نمایندگان حاضر در جلسۀ علنی بیشتر از دو سوم نمایندگان (200 تا 240 نفر) نبوده و نیست. اما جمع دو عدد پیش گفته عدد 284 نفر می شود که بودن یکجای اینان در جلسات عادی محال قطعی است. 

پ1- نتیجه اینکه با احتمال ریاضی نزدیک به یقین می توان نتیجه گرفت که نزدیک به 50 نفر امضاء در این طرح سوال از دولت و بیانیۀ تأیید دولت مشترک است. بنابراین نتیجۀ نهایی این می شود که حداقل 50 نفر از نمایندگان کمترین و کمترین احساس مسئولیت نمایندگی و منافع و مضار کشور را ندارند. و فقط در فکر مناقع شخصی و در بردن فرش ابریشم ریزباف "از هر کس یک لقمۀ چربی کندن برای خود" به ساحل لذت هستند؛ و حتی چشمشان را هم خسته نمی کنند برای باز نگه داشتن بهنگام امضاء.

ب- احتمالات محتوایی:

ب1 - اگر آن 50 نفر فرصت طلب مطلق را از 106 امضاء طرح سؤال کم کنیم می ماند 56 امضاء که هرکدام با رویکردی انفرادی یا دو سه نفره مشترک سؤال از احمدی نژاد را امضاء کرده اند.  خیلی بعید است که در بین باقی مانده ها کسی باشد که آگاهانه بداند سؤال دوم از احمدی نژاد در حقیقت ریسک خطرناکی است بمعنای سؤال غیرمستقیم از خامنه ای و آن را امضاء کرده باشد. - البته این احتمال صفر هم نیست و ممکن است یکی دو نفر چنین تشخیصی را داده اند و تعمداً امضاء کرده اند که بالاخره مسئول اصلی این وضع مشخص شود - اما بسیاری از آنان احتمال داده اند که ممکن است این پرسش و پاسخ نهایتاً به خامنه ای هم ترشح کند. و راضی بوده اند از این ترشح نامحسوس.

ب2- این گروه دوم که حداقل 50 نفر از آن 56 نفر را شامل می شوند انتظار دارند که سؤال از احمدی نژاد و پاسخ او نه مستقیماً دامن رهبری را بگیرد ولی پالس مهمی باشد برای تحت فشار قرار دادن او جهت تجدید نظر جزیی در راهبرد کشور. اینک همۀ کشمکش ها و رایزنی های فشردۀ پشت پرده برای یافتن پاسخ این سؤال است که: "پاسخ محتمل احمدی نژاد در پشت تریبون مجلس چه خواهد بود از نظر زیر سؤال بردن تلویحی یا تصریحی استراتژی خامنه ای". تا اگر مطمئن شدند که این زیر سؤال بردن تلویح ملایم و "خاصه فهم" بود سؤال را عملیاتی و اگر احتمال دادند که پاسخ احمدی نژاد تصریح عریان و "توده فهم" بود از دنبال کردن سؤال صرفنظر کنند. مخالفت امروز حداد عادل با طرح سؤال - نه بعنوان یک نماینده بلکه بعنوان رییس فراکسیون اصولگرایان و اعلان موضع فراکسیونی- تازه ترین نشانۀ قطعی هراس از همین موضع است.

ب3- اما موضع احمدی نژاد قابل پیش بینی 50 درصدی هم نیست. زیرا او هرچه کم داشته باشد هوش غریزی بسیار بالایی دارد و در آخرین لحظات رفتن به مجلس با رصد توازن قوای طرفین تصمیم خواهد گرفت که جدی باشد یا مسخره یا آمیزه ای از موعظه و پند و متلک. اگر توازن قوا را بنفع خامنه ای تشخیص بدهد و توانسته باشد از او قول پشتیبانی قویتری دریافت کند؛ جلسه را بمسخره و متلک و شوخی خواهد کشاند. اما اگر خامنه ای را در نقطۀ حضیض ارزیابی کند جدی وارد جلسه خواهد شد و همۀ جمهوری اسلامی از بالا تا پایین را خواهد شست و خودش را در نقش عروسک خیمه شب بازی آنان مظلوم مطلق جلوه خواهد داد. اگر هم ببیند که هنوز وقت شفافیت نیست و همچنان سگ صاحبش را نمی شناسد؛ موعظه ای جهانی خواهد کرد و ضمن شوخی و خنده همه را به برادری و اتحاد و همکاری فراخواهد خواند.

پ- نتیجه:

پ1- باور قطعی دارم که طرح سؤال  از احمدی نژاد و با هر سطحی از سطوح سه گانه ای که برشمردم هم بضرر کم یا بیش خامنه ای و جایگاه او خواهد بود.

پ2- تحلیلم این است که سؤال انجام نخواهد شد و دستاویز هم این خواهد بود که پاسخ های نمایندگان احمدی نژاد در کمیسیون مربوطۀ مجلس تا اندازه ای قانع کننده بود و مجلس شورای اسلامی برای جلوگیری از سوء استفادۀ دشمنان و معاندان نظام ادامۀ طرح سؤال از رییس جمهور در جلسۀ علنی را بمصلحت نمی داند و انجام نخواهد داد.

پ3- طبیعی است که آرزویم این است که نتیجۀ تحلیلی ام غلط باشد و سؤال از احمدی نژاد انجام بشود. یا...هو