۱۳۹۱ آبان ۶, شنبه

آیندۀ سوریه چه خواهد شد: "توافق امریکا و روسیه بر روی یک چهرۀ مخالف ایران"!

Warlugulong


 دوستی خواننده از من راجع به عاقبت سوریه پرسیده است و تحلیلی پیش بین خواسته است. این مطلب را به احترام ایشان می نویسم:

1- همانطور که گفته ام و تأکید می کنم استراتژی کلان امریکا "تعریف امریکایی خاورمیانۀ بزرگ برای همیشه" است. زمان بندی این کار را هم بارها گفته ام که قبل از بیداری کامل خرس روسی و آتشین شدن بیشتر نفس اژدهای چینی است. این استراتژی مشخصاً با حملۀ امریکا به عراق شروع شد و بر عکس پیش بینی و ذوق زدگی ابتدایی جرج بوش به مشکلات زیادی برخورد و پروژه کندتر و آهسته تر از انتظار امریکا جلو رفت و می رود. لذا در مورد سوریه امریکا با مانع بسیار جدی و پای کاری بنام روسیه و کمی هم چین مواجه است و تا روس ها و بتبع چینی ها راضی نشوند کار با بطئیت پیش خواهد رفت. 

2- در ورژنی دیگر اینطور باید گفت که روس ها در مورد ایران اختلاف فلسفی و ایدئولوژیک با امریکا و غرب ندارند و هر دو معتقدند که سرچشمۀ اسلام سیاسی رادیکال در ایران باید خشکانده شود؛ حتی روس ها بیشتر هم روی این موضوع حساس و مصمم هستند بدلیل مناطق مسلمان نشین کشور خودشان اولاً و کشورهای مسلمان جدا شده از آنان در جریان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ثانیاً. لذا دفاع نصفه نیمه و هر از گاهی روس ها و کمتر چینی ها از جمهوری اسلامی جنبۀ سیاست روز و تاکتیک و منافع مادی دارد تا دفاع تمام قد آنان از سوریه که جنبۀ استراتژیک و ایدئولوزیک دارد. بازهم در عبارتی روشن تر باید بگویم که روس ها از استراتژی امریکا برای خاورمیانه مطلع هستند و می خواهند حداکثر تلاش شان را انجام بدهند که قبل از قدرت گیری کامل و تبدیل شدن به ابرقدرتی تأثیر گذار مثل زمان شوروی بودن شان به استقبال باخت نروند و با چنگ و دندان از آخرین پایگاه های خاورمیانه ای خود (در اینجا سوریه) دفاع می کنند.

3- اما انچه که قطعی است موفقیت امریکائی ها خواهد بود در مقابل روس ها و خود روس ها هم این را می دانند. اما دارند تلاش می کنند که خود زنی نکنند و با حداکثر مقاومت در سوریه بتوانند امتیازی استراتژیک که حداقل تأثیر گذاری در خاورمیانه باشد را کسب کنند. لذا موضوع سوریه ارتباط مستقیم به چالش بین روس ها و امریکا دارد و وضعیت پیش رو که کشتار و تخریب سوریه است تا توافق این دو بازیگر ادامه خواهد داشت. چیزی که مسلم است سوریه تغییری اساسی خواهد کرد در پایان ماجرا و آن این است که بطور کامل از عقبۀ سیاسی جمهوری اسلامی حذف خواهد شد و بتبع آن هم نفوذ سوریه در لبنان و هم ارتباط ارگانیک ایران با حزب الله لبنان قطع خواهد شد. زیرا هر دو طرفین دعوا - روس و امریکا - در مورد حذف ایران توافق دارند. اما دارند روی فرمولی کار می کنند که چگونه ایران را کاملاً حذف و روس ها را شریک ضعیف و دارای نفوذ نگهدارند. اگر این فرمول پیدا بشود که فرمول سختی است و باید هم بشار اسد عقبۀ ایران حذف شود و هم جانشینش ضد روسیه نباشد و در عین حال کمی امریکایی و ضد ایران هم باشد پیدا شود که جمع ضدین بنظر می رسد و تا کنون بثمر نرسیده است ماجرا طول خواهد کشید.

4- اما بنظرم می رسد که دیگر منطقه و سوریه و همسایگانش - بویژه ترکیه - بیشتر از این توان ایجاد توازن و جلوگیری از جنگ منطقه ای را ندارند؛ بنابراین موضوع سوریه اولین و مهمترین دستور کار دولت جدید امریکا در ابتدای سال نو میلادی خواهد بود و قبل از پایان سال جاری خورشیدی به سرانجام "برد برد روس و امریکا و باخت ایران" خواهد رسید. و پیش بینی ام این است که بشار اسد برود و یک چهرۀ میانه ای که گرایش ضد روس نداشته باشد و امریکا را هم خوش بیاید برسرکار خواهد آمد. اما انچه که مسلم است امریکا با هیچ چهرۀ نزدیک به ایران موافقت نخواهد کرد که مورد توافق روس ها هم است. یا...هو

۲ نظر:

ناشناس گفت...

فکر نمی کنید ، از اونجاییکه روسیه مطمئن است پس از سوریه نوبت ایران است ، اجازه نخواهد داد سوریه از دست ایران خارج شود . چون اگر ایران نتواند از طریق سوریه و لبنان در منطقه آشوب درست بکند کاملا محاصره و پس از اندکی زد و خورد به دست آمریکایی ها خواهد افناد و روسیه اصلا دوست ندارد با امریکا همسایه شود .

Dalghak.Irani گفت...

ببخشید دیر کردم. فرمایش شما درست است. حتماً چنین ملاحظاتی را هم دارد مثل خیلی ملاحظات دیگر. اما یادمان باشد که روسها همین الان هم با جمهوری های جدا شده از خودش که بیشتر هوادار امریکا هستند محاصره است مثل گرجستان وآذربایجان و تاجیکستان و قزاقستان وازبکستان و... البته افغانستان. برای روسها دریای آزاد مهم است و آب های گرم که فعلاً می دانند خلیج فارس و دریای عمان را در دسترس ندارند و همه جا غرب است جز ایران که آن هم قابل اعتماد و رفیق نیست از نظر جهان بینی و اسلامگرایی. بنابراین باقی ماندن در حوزۀ مدیترانه خیلی زیاد برایشان اهمیت استراتژیک دارد. یا...هو