تفسیر یک عکس: سند روز تنهایی سیاسی "خامنه ای"!

هنیه در آغوش خامنه ای

اصول مهم خوانش:

 اصل اول:
کلیۀ هر آنچه از مطلب و عکس و فیلم از خامنه ای منتشر می شود؛ یشدت تحت کنترل دفتر ایشان و خود ایشان در قلعۀ بیت رهبری  است. و محال ممکن است که چیزی خارج از این چهارچوب توسط رسانه ها منتشر شود. بعبارت دیگر هر آنچه از خامنه ای منتشر می شود بار معنایی مورد خواست او را تعقیب باید بکند و لاغیر.

 اصل دوم:
در اوایل سال نود و همزمان با اوج گیری اختلاف احمدی نژاد با خامنه ای کلیه و کلیۀ عکس های منتشر شده برای اخبار و گزارش های مرتبط با خامنه ای از عکس های محزون، درحال گریه و ترحم برانگیز او انتخاب می شد. در همانموقع من هم به این موضوع اشاره کردم و آن را نشانه ای از اعلان مظلومیت و درخواست ترحم از هواداران اعلام کردم. طولی نکشید که خامنه ای متوجه برد منفی عکس های نزارش شد و دستور داد در همۀ مطالب مربوط به او از عکس های شاد و خندانش استفاده شود. لذا از نیمۀ دوم امسال ما شاهد انواع عکس های لبخند ژوکوندی خامنه ای بودیم با ارتباط یا بی ارتباط به متن خبر یا گزارش.

 اصل سوم:
عکس خامنه ای با اسماعیل هنیه اولین - با تأکید به اولین -  عکسی از خامنه ای است که در این هیبت منتشر می شود و امکان ندارد عکسی با این مشخصات از خامنه ای منتشر شده باشد در تمام سی و سه سال گذشته. - کسی اگر سراغ دارد معرفی کند -

ب- مختصات و مشخصات عکس:

1- عکس بشدت مدرن و سیاسی است.

2- کمترین شباهتی به "مصافحه"های آخوندی ندارد. زیرا آخوند ها با آغوش دو دست باز با هم دیگر یا با دوستان صمیمیت نشان می دهند.

3- پرواضح است که عکس القاء می کند که خامنه ای به استقبال هنیه آمده است. در حالیکه خامنه ای به استقبال کسی نمی رود و همه بر او وارد می شوند. یعنی او ساکن و ثابت است در جایگاه خودش و دیگران بسمت او می شتابند.

4- خامنه ای با اشتیاق زاید الوصفی چشم در چشم هنیه است. این هم در میان رسم روحانیان اولاً و بویژه با توجه به جایگاه خدایگانی که خامنه ای برای خودش قائل است امر شگفت و برای اولین بار است.

5- گذاشتن دست روی شانۀ طرف مقابل نیز از رسوم معمول روحانیان اولاً و خامنه ای مطلقاً نیست. این دست علاوه بر القای نهایت صمیمیت و احتمالاً پشتیبانی؛ بشدت حرکتی در ادبیات مدرن سیاسی است و نه دوستی پدر و فرزندی سنتی.

6- لبخند بسیار مشتاق و گشاده روی خامنه ای توی چشمان هنیه نیز حرکتی غیرمعمول و مدرن و تا کنون دیده نشده ای از خامنه ایست.

پ- تفسیر و نتیجه:

1- می شود این زوایای منحصر بفرد این عکس را بازهم شمرد حتی از جنبۀ هنر عکاسی مثل رنگ ها و نور صحنه و ... اما من بهمین بسنده می کنم تا به موضوع متن شکل گیری این عکس هم اشاره بکنم. زیرا بدون توجه به زمینۀ سیاسی که به این عکس منجر شده عمق بیچارگی خامنه ای ناپیدا می ماند. در پست قبلی مفصل نوشتم که اسماعیل هنیه در ضعیف ترین موقعیت سیاسی خودش از زمان رهبر حماس شدن قرار دارد. او در حالی مهمترین مهمان سیاسی دهۀ فجر امسال شده است که از ملاقات توافقی اش با محمود عباس و همچنین ملاقات رسمی و صمیمانه اش با پادشاه بحرین و عربستان می آید. و کیست که نداند خامنه ای و عباس و آل خلیفه دشمن ترین افراد روی زمین با همدیگر هستند. اکنون هنیه ای با این موقعیت متزلزل و در حال سازش با اعراب و غرب چنین چاپلوسانه از سوی خامنه ای برصدر می نشیند و قدر می بیند. در حالی که فقط کافی است تصور کنید که عباس یا آل خلیفه یا یاسر عرفات مرحوم بجای هنیه آن سازش ها را شروع کرده بودند با چه ادبیات و موضع گیری های هتاکانه ای از سوی خامنه ای نواخته می شدند.

2- در متن حرف های خامنه ای به هنیه نیز جز یک مورد خیلی گذرا و خفیف که خامنه ای می گوید: "باید مواظب نفوذی ها در بدنۀ مقاومت بود. زیرا که نفوذ بتدریج انجام می گیرد". حرف تندی که نشانه ای از اتمام حجت خامنه ای در مورد مواضع سازشکارانۀ هنیه با عباس و اعراب دشمن خامنه ای باشد دیده نمی شود. با این پیام نهایی و رسوای خامنه ای در تعریف از موقعیت ضعف خودش که تفسیر نهایی عکس هم است امید را بشما تقدیم می کنم.

3- خامنه ای می گوید: همۀ یاران سیاسی ام در خارج و بیشتر حواریون مذهبی ام هم در داخل را از دست داده ام. می دانم که هنیه دستانش بوی خون شیعیان بحرین را گرفته از دستان آل خلیفه و لبخندش سایه ای قلابی و دلارخوار از همان قهقهه ایست که چند روز پیش در آغوش محمود عباس کرده است. اما چه کنم که موقعیتم در وضعی نیست که رجز بخوانم و همین هنیۀ تمام شده را هم از خودم دور کنم. اسد سوری که بدجوری در خطر است - و اتفاقاً تنها رهبر ضد دینی است که عمدۀ مخالفانش را نه طبقات مدرن شهری که طبقات دینی و سنتی حاشیه نشین و روستایی تشکیل می دهند. و حتی مخالفانش مورد حمایت القاعده قرار گرفته اند؛ ولی من نه از اخوان المسلمین و شورشیان دینی که از اسد بعثی و سوسیالیست سکولار حمایت می کنم! - حسن نصرالله که از ترس اسرائیل حتی قادر به حضور فیزیکی در نزد خانواده اش نیست؛ و هیچ یار و مشاری نمانده برایم در دنیا. پس بهترین عکس و استقبال و آغوش سیاسی مدرنم را تقدیم آخرین امید متزلزلم در بین شرکاء می کنم بلکه هم معجزه ای شد و من از مرگ محتوم سیاسی خلاص شدم. و پاسخ تاریخ این است به خامنه ای: زهی خیال باطل! یا...هو