ببخشید دوستان یا آخرین مرثیه!

The Triumph of Death

1- ازساعت 5 صبح که عاشق خوابش بودم ازکودکی وهیچگاه خودم را نبخشیدم بخاطر شغل دولتی! بیدارم یک سره ازدست بقایای دندان وبقایای فیلترچی وبقایای اکبرگنجی وحالا هم که قهوۀ تلخم را خواننده ای به شیرینی متلک ازتلخی انداخته به بی مزگی؛ دارم به انتخاب بی رحم این نقاشی قرن 15 میلادی توسط رایانه فکرمی کنم وعنوانی که گویی پیروزی مرگ درهمۀ قرون 15 امری بدیهی است میلادی یا هجری فرقی نمی کند؛ تازه اگر تصویرسازی دراسلام حرام نباشد هنوز!

2- اکبر گنجی می گوید، مقاله سیاسی می نویسد، حرف دینی می زند، نامه به فیلسوفان می نویسد، دستورالعمل برای جنبش سبز پست می کند واینقدرفرصت دارد که جایزه های کلان خودش را که گرفت بنمایندگی ازدوست وهمکارسابق دربند ش بروی صحنه برود.وکمترین کارسبک اش امضای بیانیه ها وما اعلام می داریم های ازهمه طیف باشد. اکبر گنجی هرکدام ازاین کارهایی را که گفتم یاهرروز همه را با هم ویا هردوروز یکبارقطعاً همه را باهم انجام می دهد ودعوت هیچ کس را پس نمی زند وکماکان لباس های شنبه یکشنبه می پوشد وریشش را اصلاح نمی کند ویقه اش را نمی بندد ویقۀ هیچ کس را ول نمی کند از نهنگ ها ودایناسور هایی چون آرامش دوستدارتا موش هایی -یوز پلنگ هایی که موش شدند بتدبیر جمهوری اسلامی- مثل ابراهیم نبوی؛ ومن چقدر حسرت می خورم به ماه نامۀ "راه نو" اکبرگنجی درنیمۀ دهۀ 70 خورشیدی که حتی گویا یادم است دریکی نوشته بود: "ببخشید من اشتباه کردم". نه قطعاً راجع به صدوربیانیۀ مشترک معروف به بیانیۀ پنج درلندن نبود که همین پارسال با مهاجرانی وکدیور وبازرگان وسروش امضاء کرد، چون این قبول اشتباهی که من می گویم مربوط به 15-16 سال پیش است وگنجی چنان بوی صداقتش خوشبو بود که خیلی ها را مست وبسیاری را حتی مدهوش کرد تا مردن در همین تابستان 88.


3- بعدازسه سال که فقط چند قطعه پارازیت ناقص دیده بودم ازطریق فیس بوک، بی احتیاطی کردم وبرای اینکه بدانم چرا گنجی کمی هم فکرنمی کند قبل از همین جوری تولیدانبوه ازهمه چیز وهمه جا وهمه کس، رفتم سراغ تلویزیون صدای امریکا وبرنامۀ "روی خط"- ندیده بودمش تاحالا وجدیدبود- می گویند اگر بگویی فاجعه بود گورخودت را کنده ای وبایکوت می شوی وسکۀ یک پولت می کنند دربی پناهی غربت. پس نمی گویم فاجعه بود این نوع برنامه سازی. وچقدر جلو آینه ازخودم تشکرکردم که ساکن شهری هستم که سیاوش اردلان وپونۀ قدوسی ونیما اکبرپور وحسن صلح جو ونادرسلطان پور وداریوش وزیری ورمضانپور و...خبرنگاران ومجریانش هستند. روی خط دیشب بغیرازیک میخ محکم بتابوت آن همه استعداد وتلاش ودربدری وامید جوانی بنام آرش سیگارچی چیز دیگری نبود. مجری رنگ پریده با صدایی لرزان وتپق های فراوان واعتمادبنفسی درمحاق وکارگردانی افتضاح وهماهنگی صفر وارتباط با خواننده های بدتر ازشبکه های تک اتاقه ویک شبه واکبر گنجی طلبکاربعدازاین همه جایزه ای که برده امسال! وچرا جمهوری اسلامی نباید خوشحال باشد ازاین اپوزیسیون تهوع آور!- این صفت عام است برای همه مان تاحتی دلقک یک لا قبا وفقط دراینجا آمد بقلم والا ربطی به شخص اکبرگنجی ندارد-


4- فکرنمی کنم می نویسم چون اگرفکرکنم نمی نویسم. بنابراین نمی دانم چه می خواستم بنویسم وتا کجا نوشته ام والان نوبت کجاست یا ازچیست. خواننده ای که آخرین کامنت تا اکنون پست قبلی را نوشته کمی هم حال کرده با هالوگری من وخواننده ها وبه ریش محمد رهبرهم خندیده که گیریم اصلاً همۀ یحیی لاری را بغل کردی وشب بردی توی رختخوابت، آخرمردحسابی از طلبۀ دینی که معشوقه درنمی آید، چون اوظرافتی ندارد که قلم زنی اندوخته باشد درخدمت استاد. ومن البته که موافق نباشم مثل همیشه که مخالفم وبگویم که دست محمد رهبردرد نکند اگر طلبه یحیی اثراوست ویادمان باشد که خیلی از روحانیان قلم ها ونثرهای خوبی هم دارند وشیرین. البته که ما برای بازپس گرفتن ایران که اگر روشنفکر مرجع 500 هزار دلاری اش اکبرگنجی باشد وبرهمین سیاق عجول وحراف ونخودهرآش بماند وهر اشتباهی را به اشتباه بعدی گره بزند ویادش نباشد که کلماتی مثل تندرفتم وببخشید وباید بیشتر دقت بکنم وتا اندازه ای حق باشماست و...هم جزو واژه های همۀ فرهنگ های لغات رایج زبان فارسی است؛ کاربسیاربسیارسختی درپیش داریم، ولذا به تک تک مردم ایران وبویژه طلبه یحیی ها نیازداریم درانبوه شدن وکارکارستان کردن.


5- راجع به "یحیی لاری بیهوده بود" ننویسید جان مادرتان که اگرهم بود که نبود من وبلاگم را معامله کرده ام درما به ازایش وهزینۀ زیادی است برای یک دلقک پایین کشیدن کرکرۀ سیرک اش. وهنوز خوابم وفقط خوابم نمی برد؛ بیدارکه شدم باید زیاد فکرکنم که همین جا بمانم وولی نعمت هایم درایران را زحمت بدهم برای تهیۀ نردبانی مطمئن برای پای دیوارهای وبلاگم بجای "یک کلیک یک وبلاگ" یا خودم اسباب کشی کنم به وبلاگ جدیدی با این ریسک قطعی که خیلی ها راهشان دورباشد دیگر نیایند وفیلترچی ها که با داشتن نام ونشان برسمیت فیلتردرآمده ام تند تند بیایند ومن را بیندازند دردورباطل ازاین خانه به آن کلبه وازآن کلبه به زیرپلۀ بعدی، ودغدغۀ کوچ را جایگزین کنند با نگرانی اندیشه ای برای وطن تاراج شده. خب بدیهی است که خیلی حوشحال می شوم کمکم کنید که چه راهی بهتراست. همین جا "یا...هو"ی معروف را بنویسم دیگر چرت وپرت نمی نویسم. یا...هو