ایرانِ خامنه ای ذلیل اوباما؛ امریکای اوباما دخیل عربستانِ ملک عبدالله! چگونه دنیا وارونه شد.

1- همانطور که در رسم نوروز خودمان هم عرفی نانوشته وجود دارد که کوچکترها به دیدار و عید مبارکی بزرگترها می روند؛ در عالم سیاست هم این عرف جاری و ساری است که کشورهای کوچک بدنبال دیدار و یاری طلبی از کشورهای بزرگ  اقدام می کنند. اما این قاعدۀ عرفی هم در نوروز خودمان و هم در سیاست جهان از یک استثناء هم برخوردار است. به این ترتیب که همانطور که در نوروز هم برخورداری از سه مؤلفۀ "قدرت، ثروت، منزلت" می تواند قاعده را برهم زده و بزرگترهای فامیل را به دستبوس فامیل کوچکتر اما برخوردار ترغیب و وادار کند؛ در جهان سیاست هم این اتفاق دور از انتظار نیست. اما نه به این پررنگی که رییس تنها ابرقدرت بالفعل جهان مجبور از شرفیابی به دربار یکی از کوچکترین و مستبد ترین و افراطی ترین مذاهب موجود در روی کرۀ زمین بشود فقط جهت دلجویی و ببخشید.

2- اما این اتفاق افتاده است و باراک اوباما رییس جمهور امریکا به محضر پرفیض و دلار و مقتدر ملک عبدالله سعودی شتافته تا با عرض گزارش سیاست های اعمالی از سوی خودش و توضیح نکته های مبهم و باعث نگرانی شیخ پیر سعودی از او دلجویی کند و طلب بخشش کند؛ و قول بدهد که عربستان را به ایران نخواهد فروخت؛ سر موضوع مذاکرات هسته ای، و البته سوریه هم. یعنی یک جورایی خوشم آمد از ملک عبدالله و سیاست ورزیش و حسادت هم ورزیدم به این همه بزرگی که عرب ها شده اند و تحقیری که ما شده ایم. اما جهان جهان واقعیت است و همیشه نمی توان با استناد به "من آنم که رستم بود پهلوان" برای خود نوشابۀ تگری باز کرد.

3- ملک عبدالله پادشاه سعودی اینقدر مطمئن و بی نیاز و معتمد بنفس ظاهر شده در ماه های گذشته که نه تنها لازم ندیده مثل نتانیاهو و دیپلمات هایش سعی صفا و مروه کند بین ریاض و واشنگتن جهت تعدیل نظر اوباما راجع به آشتی با ایران بلکه سفت و محکم نشسته بر روی هزاران هزار میلیارد دلارهایش و چاه های نفت بی بدیل و غیر قابل جایگزینش و باراک اوباما را واداشته که در یک سفر اختصاصی - و نه ادواری و منطقه ای و از این قبیل - به ریاض برود و ناز سلطان پیر را بکشد که دلخوریش را برطرف کند.

4- سفر حسن نیت اوباما به سرزمین حجاز و دین اسلام و مذهب وهابی و نفت اما فقط از جنبۀ جابجایی "برتری روانی" مهم نیست که وارونه شده بین ابرقدرت دنیا و عربستان سعودی - با آفرین به سعودی - بلکه مهمتر این است که نشان می دهد کار خامنه ای چقدر سخت تر خواهد بود در موس موس گدایی معیشت ملت ایران در "دربدر دنبال باسن" امریکایی. نه روحانی و نه ظریف و نه واسطه شدن پادشاه عمان و نه پیغام پسغام های علنی و پنهان و نه هیچ ترفند دیگری تا کنون مؤثر نبوده در مورد اخذ یک نیشخند حتی بسمت ایران از سوی عربستان؛ تا چه رسد به لبخند و قهقهه و بهبود مناسبات. هاشمی هم که گفته جز به التماس از طرف خامنه ای و قول عدم تحریک شیعیان منطقه از سوی او حاضر نیست برود و از دوست همسال و همنشین سال های دورش (ملک عبدالله) در خواست آشتی کند.

5- حالا دیگر می توان عربستان سعودی را بعنوان برترین قدرت منطقه ای در خاورمیانه برسمیت شناخت و مطمئن بود که مذاکرات اتمی غرب با آیت الله ها جز به محو کامل انرژی هسته ای در ایران ممکن نخواهد شد؛ و تازه در آن صورت هم فقط زمانی امریکا به ایران روی خوش نشان خواهد داد که قدم های نزدیکی ایران چنان محکم و مصمم باشند که به رنجاندن و یا حتی از دست دادن دوستی عربستان بیارزد. این خط و این هم نشان که نه روحانی جرأتش را دارد و نه ظریف سیاستش را هم؛ که بدانند و بخواهند و بتوانند کلید بهبود رابطه با دنیا را در عربستان به ثمر بنشانند. چه روزهایی دیدم در تاریخ: "عربستان امریکا را احضار کرد!" یا...هو