پوتین در اوکراین بازی را می برد. و این بضرر تحول خواهان ایران است!

نمی خواستم وارد بحث بحران اوکراین بشوم. زیرا آن را خیلی پیچیده و طراحی شدۀ از بیرون نمی دانم. نه اینکه تأثیری نداشته اند بلکه علت تامه را می گویم که موضوعی داخلی بود حداقل در شروع کار. و اگر ایرانیان بدلیل تسلط تئوری توطئه و نوستالوژی جنبش سبز از نارنجی ها استقبال کرده اند لزوماً به این معنا نیست که صحنۀ اوکراین محل برد و باخت عمده ای خواهد بود بین روسیه و غرب. اما حالا که مراسم اسکار هم تمام شد و بی خوابی زده سرم بگذارید در چند جمله نظرم را بنویسم.

1- پوتین سیاستمدار بسیار قابلی است و براحتی بازی منافع کشورش را نمی بازد. بهمین خاطر هم در حالی که بحران اوکراین هفته هاست شروع شده تا به اینجا رسیده کمترین شتاب در موضع گیری نکرد و دستور داد اولاً تمام عوامل ستادی رده یک کشورش سناریوهای احتمالی و واکنش های مناسب را بررسی کردند و ثانیاً با عوامل خودش در اوکراین بویزه در کریمه تماس های لازم برای هماهنگی های مورد نیاز را برقرار کرد. و آنگاه از دومای روسیه درخواست صدور مجوز استفاده از نیروی نظامی را کرد. ولی بازهم نگفت می خواهم دخالت نظامی کنم. بلکه ابتدا عنوان کرد که این یک اقدام احتیاطی معمولی است و قصد دخالت در امور داخلی اوکراین را ندارد.

2- تا اینکه روز گذشته بدون شلیک حتی یک گلوله و غافلگیرانه از سوی غرب کریمه را اشغال کرد و کنترل آن را بدست گرفت. او کریمه را هم اشغال نکرده که برسر اوکراین با کسی جنگ کند. حتی نمی خواهد کریمه را از اوکراین جدا کند. بلکه او کریمه را سرپل گرفته است تا دست پر داشته باشد در هنگام چانه زنی برای منافع کشورش و نه بیشتر.

3- اینکه برخی از تحلیلگران خط لوله های گاز روسیه از اوکراین را برجسته می کنند بنظرم وجهی ندارد زیرا خطوط لولۀ اوکراین همانقدر که برای روسیه بعنوان صادر کنندۀ گاز اهمیت دارد برای اروپا هم مهم است بعنوان وارد کننده و مصرف کنندۀ گاز. حتی می توان گفت که اروپا بیشتر از روسیه متضرر می شود در هنگام هرگونه اختلال منجر به قطع گاز صادراتی روسیه از طریق خط لوله های اوکراین.

4- نهایت قضیه این است که روسیه هم از جنبۀ قانون و عرف بین المللی که رییس جمهور قانونی اوکراین را برکنار کرده اند دست پری دارد و اینک با اشغال کریمه قدرت چانه زنی بیشتری هم پیدا کرده است و بطور حتم نخواهد گذاشت اوکراین به حیاط خلوت غرب تغییر کاربری بدهد. منظورم این نیست که اوکراین با اتحادیۀ اروپا تجارت نخواهد کرد بلکه نظرم این است که صرف یک قرارداد تجاری با اتحادیۀ اروپا - درصورت برنده شدن نارنجی ها در انتخابات آینده - مرگ روابط اوکراین و روسیه نخواهد رسید و اوکراین در هر صورت تا سال های متمادی بیشتر روسی خواهد ماند تا غرب اروپایی یا امریکایی.

5- لذا غرب در موقعیتی نخواهد بود و نیست که از پوتین باج بخواهد و آن هم نه در حوزۀ اروپا بلکه در آسیا و سوریه و بدتر از آن ایران. در حالیکه گفته ام روسیه حامی رژیم ایران نیست و اسلام سیاسی برای او هم خطرناک است ولذا روس ها ایران را فقط در چهارچوب اقتصادی تا موقعی که هست و نیازمند است شریک تجاری خودش می داند و نه متحد استراتژیک خودش. اما پیروزی پوتین نه بخاطر حمایت روسیه از ایران بلکه بعلت برملا شدن ضعف بیشتر غرب در صحنه های جهانی بار روانی مثبتی برای رژیم ایران خواهد داشت.

6- این را هم اضافه کنم در مورد ان دوستمان که گفته امریکا اوباما را کنار گذاشته و با جان کری که سیاستمدار قابل تری است دارد بازی می کند. اوباما اگر چه سیاستمدار خوبی در حد رهبری ابرقدرت امریکا نیست اما ادم نازنینی است در حالیکه من هروقت کری را می بینم یاد کشاورزان بیل زن رمان های فالکنر می افتم که بقول معروف نه جاذبه ای دارد و نه سیاستمدار قابلی بنظرم. سیاستمدار خوب هیلاری کلینتون بود که حیف شد اوباما را تنها گذاشت در چهار سال دوم. و این نکته که امریکا نه در سنت و پرنسیپ و شخصیتش است که رییس جمهور کشورش را تضعیف و از گردونه خارج بداند و نه قدرت بلامنازع رییس جمهور در سیستم ریاستی امریکا چنین امکانی را می دهد. و اوباما همۀ اختیارات و هویت های نیرو بخش رییس را دارد اما همان که گفتم کمی خصلتاً غیر ابرقدرتی ریاست می کند. یا...هو

افزوده: این مطلب را در کامنت دانی پست قبل نوشتم. و اینک چون بنظرم می رسد که پیروزی سیاسی روسیه در اوکراین به ضرر تحول خواهان ایران است می گذارم اینجا که تعداد بیشتری ببینند. ضمن اینکه تحولات اوکراین بسرعت بنفع روسها در حال پیش روی است و غرب نه اراده و نه ابزارهای سیاسی لازم را جهت عقب راندن پوتین ندارد. یا...هو