ایران در راه سرنوشت چین: هاشمی بجای خامنه ای از نظر سیاسی مرده!

The Trial

1- خواب می بینم گاهی آشفته و بی سر وته و هیچکدام هم یادم نمی ماند که بگویم دیشب خواب دیدم. اما دیشب خواب دیدم. آن هم نه یکبار بلکه دوبار پشت سرهم پی در پی. و چه کسی را خواب دیدم: آیت الله خامنه ای. بازهم مهمتر که بعد از خواب دوم بیدار شدم من ِ "خواب سنگین". و بازهم جالبتر که خامنه ای با من مهربان بود. هم در خواب اول که نوشته ای بغایت خوش خط را برایش برده بودم که از محتوای نوشته هم تعریف می کردم. و هم در خواب دوم که بناهار یا شام مهمانش بودم و شنیدم از بیرونی که می گفت اینجا جای تیمسار است کسی ننشیند. طول و تفصیل دیگری هم داشت هر دو خواب از جمله اولی که خامنه ای خندید و گفت خط خوب را من می شناسم بخودت غره نشو. و کتاب را از دستم گرفت و نگاه کرد و گفت الحق که خط زیبایی است. موضوع مهم دیگر این خواب نام یکی از دو نفر نویسندگان آن نوشته بود که در پای تابلویی که خامنه ای داشت تعلیم می داد؛ نامش را از من پرسید و من گفتم: "طالعی". و باقی قضایا که قصد بازگویی جزییاتش را ندارم نه چندان مهم.

2- امروز اما هنگامی که غزلخوان و سرخوش از استادیوم آزادی برمی گشتم به تهران در بین خنده های "افسرده ناز" مردم نازنین چشمم بتصویر مردی کوچک اندام افتاد در حالت نشسته که بی شباهت نبود صورت پیرش به هاشمی رفسنجانی این روزهای پیر. اما نزدیک تر که شدم متوجه شدم که او نیست و زیر تصویر نوشته بود شادروان "دن شیائو پینگ معمار چین نوین" همان مردی که گفته بود: "سیاه یا سفید بودن گربه اهمیت ندارد. مهم این است که گربه بتواند موش بگیرد". و چنین بود که دیگر آن تصویر (آقای شیائو پینگ) و این نام (آقای هاشمی رفسنجانی) ذهنم را رها نکردند از بیشترین شباهت هایشان و فقط یک فرق غیر مستقیم!

3- هم شیائوپینگ چینی و هم هاشمی رفسنجانی ایرانی از بانیان درجه اول انقلاب های ایدئولوژیک کشورهایشان بودند در کنار رییس مائو و امام خمینی. هردوی این آقایان مسئولیت مشترک داشتند با مائو و خمینی در هر آنچه بر سر کشورشان و ملت شان آورده بودند مثبت و منفی. هر دو نفر در جریان انقلاب های فرهنگی کشورهایشان بدست رهبران بالفعل (آقای پینگ در جریان انقلاب فرهنگی همسر مائو در 1966 میلادی و آقای هاشمی در واقعۀ انقلاب فرهنگی آیت الله خامنه ای در 1388 خورشیدی) از حزب کمونیست چین و حزب الله ایران تصفیه شده بودند محترمانه و بی اثر. هم آقای شیائو پینگ و هم آقای هاشمی هم تفکری اقتصاد محور داشتند و هم با تجدید نظر در سیاست های شکست خوردۀ عدالت محور چین و مستضعف نواز ایران معتقد به لیبرالیسم اقتصادی شده بودند. هم هاشمی و هم همتای چینی اش بنوعی دموکراسی نخبه گرا معتقد بودند و به دموکراسی توده گرا برای وضع بالقوۀ کشورشان اعتقادی نداشتند. هم دن شیائو و هم رفسنجانی به آشتی با جهان وجذب سرمایه و وارد بازار تجارت جهانی شدن اتفاق نظر داشتند. دنگ شیائوپینگ هیچگاه به انقلاب چین و آرزوی جوانیش پشت نکرد بلکه اصلاحات انجام شده اش را عین ایدئولوژی معرفی نمود. مثل رفسنجانی که حاضر نیست به انقلاب خودش پشت کند و مصرّ است که انقلاب توسط همسر مائو (خامنه ای) دزدیده شده است؛ بویژه بعد از کودتای فرهنگی در سال 1388 و ... و گفتم که نشسته در پیری شان هم خیلی بی شباهت نبودند به هم در چهره.

3- تنها فرقشان اما این بود و است که شیائوپینگ از رهبر اصلی انقلاب چین بیست سالی کوچکتر بود در حالیکه اگر چه رفسنجانی هم بیش از بیست سال با امام خمینی فاصلۀ سنی داشت. اما از رهبر باسمه ای و قلابی فعلی انقلاب خامنه ای بزرگتر بود و است. آقای پینگ چاره ای نداشت جز اینکه صبر کند تا مرگ مائو که باید در پروسۀ طبیعی زودتر اتفاق می افتاد. و افتاد. و آقای شیائوپینگ در کمتر از ده سالی که فرصت داشت بعد از مرگ مائو؛ چین را بجایی رساند که مائو در طول نزدیک سی سال نتوانسته بود. چین اگر امروز چین است فقط مدیون یک نام است: "رییس دن شیائو پینگ مرحوم". آیا هاشمی رفسنجانی هم باید منتظر مرگ خامنه ای باشد برای تکانه ای به ایدئولوژی در راه پیشرفت و توسعه. اگر آری آن پیری خودش و این جوانی خامنه ای چگونه باید محاسبه شود.

4- خب اولاً که مرگ طبیعی دست خدا و طبیعت است و هزار چیز دیگر و لزومی ندارد که همیشه پیران قبل از جوانترهایشان بمیرند. تازه یادم باشد که خامنه ای آسیب سخت تری دیده از ترورش تا رفسنجانی. و اصلاً ما که آرزوی مرگ جسمانی خامنه ای را نداریم و مسئله مان نیست. ما خواهان مرگ سیاسی او هستیم که با این همه تمهیداتی که سیاست خودش در داخل و خارج مهیا کرده - و مائو یک صدمش را هم نداشت و بلوک شرق هم چَه چَه می زد - نه تنها بعید نیست که کمی هم حتمی است. پس من می توانم نتیجه گیری کنم که می شود به احتمال محکم گفت "ایران در راه چین" است. و چه خوب! می دانم اینک همه یاد میدان "تیان آن من" می افتید و جان های درو شده. اما من می گویم چرا باید همه چیز کپی هم در نظر گرفته شود در تمثیل. انشاء الله که خامنه ای بزودی بمیرد و یک انقلابیِ بنیان گذار هم در ایران دست به اصلاح انقلابش بزند بدون میدان تیان آن من و نعل بالنعل منطبق بر چین. بلکه مدلی ایرانی  بپا کند با رحمت از دین محمد امین. و نه فلسفۀ زیبای کنفسیوس حکیم.

5- اگر کمی نرم و شوخ نوشتم بخاطر زایل نکردن شادی تیم ملی مان بود اولاً. و نترساندن شما از هاشمی رفسنجانی ثانیاً. از جدیت مسخره و عبوس سیاست عبور دادن خودمان ثالثاً. و اینجا سیرک است یادمان نرود رابعاً. و الا حرفم بشدت جدی و آرزویم بتندی واقعی است. و خوب است که معیار هم دستتان بیاید که من خیلی هم دموکرات و حقوق بشری نیستم در این لحظه. من یک هاشمی در نقش آقای شیائو پینگ را خوب تر از خیلی آرمانگرایی ها می دانم و شدنی. این هم مدل فردایی که حداکثر ممکن - و لذا خواسته من - برای ایران است از نگاه و تشخیص خودم. یا...هو