سوء استفادۀ خامنه ای از جوانان: در خیابان مجرمند؛ در المپیک قهرمان!

The Double Dream of Spring

1- همۀ ورزشکاران ایرانی را که به المپیک اعزام شده اند لیست کنید از الف تا ی. و یک نفر - بلی فقط یک نفر - از آنان را معرفی کنید که متشرع به مذهب شرعی خامنه ای و مصباح و حوزۀ دین سیاسی قم باشد. یا از این هم راحت تر یکی از آنان را پیدا کنید که از گشت ارشاد نیروی انتظامی تذکر و توبیخ و بازداشت و ... نگرفته باشد. معلوم است که نمی توانید. چون ورزش مقوله ای مدرن است و انسان متشرع به لوازم دین مورد تبلیغ خامنه ای وارد چنین فعالیتی نمی شود. چرا نمی شود؟ خب برای اینکه ورزش در دنیای جدید بعنوان سرگرمی شناخته می شود و دنیای قدیم واژه ای بنام سرگرمی را برسمیت نمی شناسد. ورزش مدرن محل جلوه گری است و دین با هر نوع جلوه گری جز در راه شهادت و جنگ برای دین خدا مخالف قطعی است. اینکه می گویند سوارکاری و شنا و تیراندازی در صدر اسلام رواج داشته است و حتی مسابقه دادن و شرط بندی بر روی این ورزش ها مرسوم بوده است نوعی خلط مبحث است. چون آن سوارکاری و تیراندازی و شنا با برون داد جنگ و کشتن و افزایش قدرت تعقیب دشمن برای بیشتر و بهتر کشتن پذیرفته و حلال و واجب معرفی می شده است و کمترین ارتباطی با ورزش مدرن که فقط با صبغۀ سرگرمی و بازی و لذت افزایی انجام می شود ندارد. لذا هیچ مرد متشرعی وارد هیچگونه ورزشی که قصد قهرمانی و لذت جویی داشته باشد نمی شود. و طبیعی است که وقتی مرد حزب اللهی حاضر نباشد بدون پیراهن یقه بسته و زیرشلواری راه راه حتی ساق دست و پایش را در معرض دید غریبه بگذارد چطور ممکن است نه تنها خودش شورت ورزشی بپوشد که حتی به دخترش یا خواهرش اجازه بدهد چادر حجاب برترش را زمین بگذارد و با هر پوشش کاملی هم - اما بدون چادر - در میدان مسابقه ای در منظر زن و مرد غریبه برقابت بپردازد. پس با یقین یک میلیون در صد مطمئن باشید که هیچ ورزشکار ردۀ قهرمانی نمی تواند نمایندۀ ایدئولوزی خامنه ای باشد و آدم تراز جمهوری اسلامی. مرد و زن تراز جمهوری اسلامی با کمی تخفیف در صلاحیت ها فقط فاطمۀ رجبی است و جناب غلامحسین الهام.

2- حالا بیاییم بر سر مسئولان و مقامات اداره کنندۀ این ورزش. خب بدیهی است که اگر مقامی و مسئولی متشرع از نوعی که گفتم باشد نمی تواند موافق ورزش قهرمانی که مستلزم وجود ورزشکاران غیر متشرع است باشد و ریاست و مسئولیت آنان را بپذیرد. زیرا وقتی تو به وجود پدیده ای کمترین باور و اعتقادی نداری و آنرا گناه و فعلی حرام می دانی چطور ممکن است برای شکل گیری آن پدیده وارد میدان بشوی و مسئولیت و وظیفه و مقام بپذیری. بنابراین مسئولان و مقام های کلیۀ سطوح ورزش قهرمانی در جمهوری اسلامی خامنه ای اعم از رییس و مربی و ... نمی توانند مسلمانان متشرع باشند. لذا اینان سه دسته اند: دستۀ اول لمپن ها و لامذهب هایی هستند که از نیاز حاکمان به تظاهر به تجویز ورزش و مدرن نمایی استفاده می کنند و بدون کمترین صلاحیتی مقام های ارشد و تصمیم گیر حوزۀ ورزش را بچنگ می آورند. دستۀ دوم اما مربیان و متخصصانی هستند اعم از داخلی و خارجی که فروشندۀ کالای تخصص خود در برابر انبوه ریال و دلار هستند و کاری به بهشت و دوزخ رژیم سیاسی ندارند. و دستۀ سوم کسانی هستند که با علم قطعی به نیات ضد ورزش و تفریح و بازی حاکمان خودشان را با تظاهر و ریاکاری به مسئولیت می رسانند که بتوانند یا گذران زندگی بکنند و در معدود موارد هم از حد اکثر تخریب کشور بدست خامنه ای ها جلوگیری کنند.

3-  203 کشور از 204 هیئت نمایندگی شرکت کننده در المپیک لندن نمایندۀ یک کشور بزرگ و کوچک بودند. تنها هیئتی که نمایندگی هیچ کشور و سرزمین و مرز جغرافیایی و دولت ملتی را نمایندگی نمی کرد هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی بود. چون آنان مشتی رییس لمپن و مشتی ورزشکار مجرم بودند که اگر چه شناسنامۀ ایرانی داشتند ولی ایران و ایرانی را نمایندگی نمی کردند. اگر دقت کرده باشید همۀ شرکت کنندگان بغیر از جمهوری اسلامی مسطوره و نمونۀ کوچکی از ملت واقعاً موجود در خیابان ها و شهر ها و روستاهای سرزمین شان را به المپیک آورده بودند. مصر و ترکیه و تونس و ... در قالب زن و مرد و با حجاب و بی حجاب؛ عربستان در قالب مردان و برای اولین بار زنان با حجاب و دیگران که جای بحثی ندارند. اما هیئت جمهوری اسلامی کمترین شباهتی به جامعۀ در حال جان کندن در داخل مرزهای ایران نداشت. نه علی آبادی لات نظام آباد نمایندۀ تشرع آخوندی بود؛ نه افشار زاده شباهتی به افشارزاده های - از تاج تا عمامه در همه جا حاضر - مدرن داشت و نه ورزشکاران دفرمه شده بخاطر تهدید، از نظر ظاهر و باطن نمونه ای از جوانان برادر و خواهر و همشهری و هم محله ای خود بودند. چون ما در کشورمان مثل کشورهای سنی مذهب زنان مانتویی با حجاب کامل نداریم. بلکه زنان ما یا بی حجابند یا چادری. که بی حجاب ها بزور حکومت مانتو می پوشند و روسری های باری بهرجهت سر می کنند و معروف به بدحجابی هستند. بعبارت دیگر حداقل باید چند ورزشکار ایرانی با ریش سه تیغه و موی ژل زده از مردان و چند بانوی بی حجاب و یا لااقل بدحجاب در بین هیئت ایرانی بودند؛ تا شباهتی به جامعۀ - حتی تحت مهمیز کنترل خامنه ای - پیدا می کردند.

4- ممکن است این پرسش طبیعی مطرح شود که بازهم ما نسبت به عربستان وضع بهتری داریم. یا حتی این سؤال که اگر اینطور باشد زمان شاه که بدتر بود چون در هیئت های نمایندگی قبل از انقلاب ایران نه از انبوه مردان مذهبی نماینده ای بود و نه از اکثریت غالب زنان محجبه. در مورد عربستان می گویم که اشتباه می کنید زیرا که تا کنون حاکمان عربستان نبودند که سرخود زنان را محروم کرده باشند. بلکه این عرف غالب جامعۀ عربستان بود که به زنان نه اجازۀ ورزش می داد و نه بطور طبیعی کسی داشت که داعیۀ و مهارت مسابقه دادن داشته باشد. بعبارت رساتر در عربستان دین شرعی با دین عرفی منطبق بوده است تا کنون. و عرف غالب سعودی ها منطبق بر شریعت سلفی جامعه را نگاه داشته بوده است. اما در مورد زمان قبل از انقلاب حق با پرسش کننده است. اما - این اما مهم است - این حکومت شاه نبود که به متشرعین اعم از زن و مرد اجازۀ ورود به ورزش قهرمانی را نمی داد بلکه همانطور که در اول مقاله هم گفتم این مذهب و دین شرعی بود و است که ورزش بعنوان تفریح و سرگرمی را قبیح و گناه و حرام می دانست و می داند و اجازۀ ورود به این امر حرام را نمی داد و نمی دهد.

5- در چنین پارادوکس غیرقابل حلی است که جمهوری اسلامی مجبور می شود از قربانیان - گشت ارشاد و امر بمعروف و نهی از منکر - خودش برای تظاهر به مدرن بودنش جوان استخدام کند. و چون پیوند عاطفی و ملی بین این قربانیان و آن حاکمان گسسته است لذا ناچار است بضرب پول و زمین و آپارتمان و ماشین و سکه و انواع پاداش های غیرمتعارف در خیلی از ثروتمندترین کشورهای جهان این مجرمان مستخدم را وارد بازی های المپیک و امثالهم بنام خودش و پرچمش بکند. و الا کدام یک از این دختران و پسران ورزشکاری که حتماً همه شان پرونده ای شفاهی یا کتبی در کمیته های امربمعروف و نهی از منکر رژیم دارند حاضر می شوند برای پز دادن خامنه ای و علی آبادی و عباسی وارد چنین بده بستانی شوند. و دو نکتۀ نهایی تا خدای ناکرده تعرضی به قهرمانان ورزشکار سرفراز کشورم اولاً و به خیل مؤمنان مسلمان هموطنم نکرده باشم:

الف- اول اینکه آنچه را گفتم اشاره به واقعیت حاکم بر اوضاع حکومت و جامعۀ امروز ایران دارد و لزوماً به این معنا نیست که حتی یکی از ورزشکاران هیئت جمهوری اسلامی با آگاهی از این فلسفۀ زیربنای حرکت خامنه ای و بدون علقه های ملی وارد این همه سختی و مشقت و تمرین و مسابقه و افتخار شده باشد. و بسیار محتمل یقینی است که کلیۀ فرزندان قهرمانم مثل همۀ کشورهای دیگر فقط برای پیروزی و موفقیت و بالابردن نام و آوازۀ ایران حاضر در این کارزار شده اند.

ب- مود دوم مربوط به ورزشکاران و قهرمانانی است که بسیار مؤمن و مسلمان هستند و کمترین تردیدی در مسلمانی و ایمان آنان نیست. لذا توجه تان را یکبار دیگر جلب می کنم به آنچه که من برای ساده سازی به "مذهب شرعی" و "مذهب عرفی" تقسیم کرده ام. و منظورم از مذهب شرعی دین سیاسی و ایدئولوژیک و اجباری بر مبنای متحجر ترین قرائت سنت حوزوی است. و منظورم از مذهب عرفی دین شخصی و ایمان قلبی مردمانی است که از بدو خلقت هماره به یک دینی با هر اسمی باور داشته اند و اینک این دین اسلام است. اینان همان دختران والیبالیست بی حجاب مؤمن زمان شاه بودند و اینک تکواندو کار شده اند بضرورت یا انتخاب. و همان سید مهدی ابطهی ها و محمد مایلی کهن های مؤمنی که در زمان شاه در تیم ملی فوتبال بازی می کردند. و اینک بوکس می کنند و کشتی می گیرند و ... با درود و سلام به همه شان. یا...هو