کیهان در اغما! از سرنوشت جمهوری خامنه ای می گوید نا امید در چهار ماه آینده!

Venus with a Mirror

 1- هرچه صبر کردم که کیهان فردای شریعتمداری منتشر شود تا مطلب تازه ای بنویسم افاقه نکرد و شریعتمداری بازهم نتوانست کیهان را بموقع ببندد و سایتش را بروز کند. این علامت البته همیشه علامت خوبی است از آبدارخانۀ مبارکه؛ و معلوم می کند که پشت صحنه خیلی هم بر وفق مراد نیست مثل روی صحنه که همه آچمز مانده اند که چه بگویند و چه بکنند که تف سربالا نباشد و بصورت بی لیاقت خودشان برنگردد. با احتساب امشب این چهارمین روزی در 15 روز گذشته است که چنین اتفاقی می افتد و شریعتمداری نمی تواند کیهان را بموقع و طبق روال ببندد و اولین روزنامه ای باشد که به چاپخانه می رود. نمی خواهم شرح چرا خبر خوب بودن این استیصال را بنویسم زیرا که بارها نوشته ام و گفته ام که کیهان آئینۀ تمام نمای وضع روحی و قوت و ضعف خامنه ایست و هر نوع کنش یا واکنشی از این روزنامه ریشه در سیاست های روز خامنه ای دارد.

2- پس من هم یک فلاش بک دو روزه می زنم به کیهان شنبه و سرمقاله ای که بقلم دومین قلم مهمی که سرمقاله های کیهان را می نویسد بنام محمد ایمانی. ایمانی در سرمقالۀ کیهان با عنوان "این رزم ستاد مشترک می خواهد" بعد از اعتراف به سنگینی بسیار تعیین کننده ای که تحریم ها و اوضاع بین المللی در مقابل خامنه ای بوجود آورده و تشبیه آن بجنگ احزاب پیامبر در صدر اسلام از اصولگرایان در قدرت می خواهد که اختلاف و ستیز و جدال را کنار بگذارند و همه در جبهۀ واحد در مقابل دشمن صف آرایی کنند. او البته رطب و یابس زیاد می بافد و مثل همۀ آن دیگر مستأصلان می خواهد در عین تعریف انتقاد بکند که موفق نمی شود چون چنین چیزی ذات پارادوکسیکال دارد.

3- اما حرف مهم ایمانی این است که جهان و خامنه ای در دوسوی یک معادلۀ نا معادله به مرحلۀ تعیین سرنوشت رسیده اند و اگر جمهوری اسلامی بتواند چهار تا شش ماه آینده را دوام بیاورد کمر دشمن غدار غرب بطور قطع خواهد شکست و چتر سعادت خامنه ای جهانی پر از عدل و داد را به ارمغان خواهد آورد. در یک برابرسازی تمثیلی بنظر می رسد که ایمانی رویارویی غرب و خامنه ای را با حملۀ هیتلر به استالینگراد مشابه دیده و معتقد است که اگر اصولگرایان بتوانند با وحدت و یکپارچگی سپاه هیتلر را زمینگیر کنند دیگر معارضی نخواهد ماند و خامنه ای خواهد توانست بعنوان استالین ایران تاجگذاری نهایی بکند. البته که حرف های ایمانی جز در مورد مهلت نه ماهۀ خامنه ای برای سقوط - قول دلقک - و بشدت بحرانی بودن اوضاع چفت و بستی ندارد و بیشتر از جنس استیصال و توهم و "این را هم نگویم چه بگویم" است.

4- آنچه که مهم است این است که حالا جبهۀ خامنه ای هم قبول کرده است که این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست و در پایان سال 91 از خامنه ای و امریکا یکی بیشتر در جهان ترکتاز باقی نخواهند ماند - هر کدام از نوع خودش (واقعی یا رجزخوان) - بدیهی است که ترجیح و آرزو و وظیفه و مسئولیت ایمانی کیهانی بقای خامنه ای را می خواهد و پیش بینی و معرفی می کند. و من و شما و ایرانیان بستوه آمده و دین و دنیا باخته برعکس آن؛ نابودی و سقوط و اضمحلال خامنه ای را نتیجۀ این بازی می دانیم و می خواهیم و تبلیغ می کنیم. تأکید می کنم که مهم صرف پذیرش واقعیت "سرنوشت ساز بودن" شش ماه آینده از سوی نزدیک ترین تفکر به خامنه ایست. نتیجه همان خواهد شد که منطق سیاست و موازنۀ قوای دو طرف می گوید. از ایمانی تشکر می کنم که بکمک من آمد تا تنها نباشم در پیش بینی یکطرفه شدن موضوع خامنه ای و امریکا در شش ماه آینده. یا...هو