نوروز باشیم با شادی!

1- نوروز؛ نوروز جهان است درنیمکرۀ شمالی سیارۀ زمین، چه درهیچ جا وهمه جا ثبت شده باشد یانه!

2- ونوروز؛ نوروز ایران است درگسترۀ سیارۀ زمین، چه درهیچ جا وهمه جا جشن گرفته شود یانه!

3- تنها ایران است که چرخش روزگارش به تاریخ خورشیدی درجریان است. وما خیلی سپاس گزاریم که شعباتی به بزرگی وکوچکی کشورهایی داریم مثل افغانستان وتاجیکستان وآذربایجان و...که با بالیدن به "جشن ایرانی" به گذشتۀ پرافتخارشان درجزیی از قلمرو سرزمین مقدس(ایران بزرگ)بودن مباهی هستند.

4- اگر درایران انقلاب مذهبی نشده بود؛ چه بسیار محتمل بود که درهنگامۀ فروریزی دیوارهای آهنین، ایران نیز می توانست شاهد ایران متحد وقدیمی باشد همچون آلمان. چرا که همۀ شعبات فقیر جدا مانده از مادر(ایران) میل طبیعی دارند برای برگشتن به آغوش مادر مهربان وثروتمند. آیا این فاجعه نیست که گاهی بشنویم تکه هایی از ما می خواهند از ظلم مادر به دامن نامادری پناه ببرند.

5- حاکمیت مذهبی هویت ایرانی دست اول و منحصر بفرد وجهانی ما را با یک هویت دینی دست دوم وعربی ومنطقه ای – حداکثر- تاخت زد. تا امروز ما نه تنها شاهد بازگشت پاره پاره های تن ایران به آغوش وطن نباشیم. بلکه شاهد ادعاهای مضحک وبدون سند و...همسایگان مان هم باشیم درمصادرۀ هرآنچه از اندیشمند ومفاخرملی داریم تا حتی مثلاً فلان قوم متحد برای فلان کشوربزرگ- نام قوم ها را نمی آورم وکشورهای آرزویشان را زیرا که هم زیادند وهم مناقشه تولید می کند این اشاره به واقعیت تاریخ. وبه من آذربایجانی اصیل اتهام شوونیسم فارس می زنند. چنانکه افتد ودانی. حرفم چیز دیگری است. وشما حسش باید بکنید مثل همیشه-

6- وچه می گویم! ما نه تنها به سعادت اتحاد همۀ نوروزیان اصیل نایل نشدیم. بلکه بخاطر مصادرۀ اصلی ترین هویت عربی(حضرت محمد رسول مکرم اسلام(ص) کشورهای عرب ومسلمان؛ خودمان را بعنوان دشمن مشترک آنان نیز ثابت کردیم. تا امروزهرجا اعراب بهمدیگر می رسند سخن اولشان خطر ایران باشد ،واگر وقتی وحوصله ای داشتند نیم نگاهی هم داشته باشند به مشکل اسراییل! با بی میلی.

واما بعد:

1- چهارشنبه سوری را دیدم. اگرچه به گستره وشکوه یک کارناوال نبود ازدست فتواهای عملۀ ظلم؛ ولی به اصالتش نزدیک بود درهمان سطح فرارازدست شحنه ودشنه: رنگ وگرما ونورآتش با موزیک ورقص وبگوبخند وشادی... واین است کلید باز پس گیری زندگی از چنگال مرگ. که بخشی ازآن محصول جنبش اخیر ایرانیان بود: درآنجاییکه: "جنبش مردم توانست "امراجتماعی" را تقدم بدهد به "امرسیاسی". یعنی اینکه وقتی حاکمان به درمعرض تهدید بودن قدرت سیاسی شان پی بردند وبه اجبار منطق قدرت، تمام عِده وعُده شان را بسیج مراقبت از تداوم حکمرانی خویش گسیل داشتند به حوزۀ سیاست عریان. حوزۀ اجتماعی -حتی بعد ازآن فتواهای عبوس مرگ اندیش حرمت شادی- توانست نفس تازه کند بشادی. واگر می خواهیم اتفاق خوبی بیفتد فقط همین یک راه را باید ادامه بدهیم: "جمع شویم دورهم وباهم بخندیم"

2- راه وچاره را نه درصبرمی دانم ونه استقامت- تازه کسی هم رسماً مدعی نبوده به این نام گزاری. بچه ها خودشان استنباط کرده اند از سخنان گهربار! طفلک بچه ها با این رهبران- تنها چاره ایجاد پتانسیل خنده است؛ با هم. ونه به هم.

3- زندگی گریه اش هم برای خنده است! نه درآن دنیا؛ که فقط این دنیا واقعی است. وآن دنیا جعل نام است برای آخرت که ما نترسیم از مدعیش!

4- عید نوروز برهمۀ جهان به محوریت ایران مبارک باشد. برای خنده وشادی باهم. حتی با قلقلک عاشقان، دوستان، همسایگان، همزبانان، هموطنان وهم جهانان.

5- والتماس می کنم شادی کنید وخوش بگذرانید به هر زحمتی هم.

6- پاینده باشیم درجهان؛ با ایران نوروز. یا...هو

پی نوشت:

تاسال بعد خداحافظ وبدرود. در15 روزی که ایران تعطیل است وهیچ کدام از اولیاء سیاست وعملۀ قدرت برسرکارنیستند که سد راه زندگی ایرانیان باشند مثل همۀ یازده ماه ونیم دیگر؛ حداکثر استفاده را ازکارآمدی حکومت در نبودن(تعطیلی خرابکاری سرکاربودن) بکنیم ودمی بیاساییم به شادی. شادی خیلی مهم است رفقا.