نوشتۀ فاخر وامیدواری را دیدم در سایت کلمه از قلم فرید خضرایی . کامنتی هم برایش نوشتم که دراینجا هم گذاشتم. توصیه می کنم آن مقاله را که لینکش را گذاشته ام درخط پایین بخوانید اگرمفید بود. که برای من بود. بویژه آنجاییکه نویسنده فکت می آورد از دستپاچگی احمدی نژاد درنامیدن مستأصل هرسه رقیبش با نام "میرحسین"درمناظره های قبل از انتخاب. چنین دقتی معلوم می کند که نویسنده چقدر هشیار است به التفات به دقایق وظرایف. یا...هو
فوق العاده ولب کلام است مقالۀ بسیارفاخر "فرید خضرایی" نازنین. دست مریزاد.
واما بعد:
آقای مهندس موسوی؛
کامنت های ذیل همۀ مطالبی که اسمی ورسمی از شما دارد؛ مردمانی جان شیفته وبتنگ آمده که حاضر بوده اند وهستند وخواهند بود که شمارا درعبور از سیاست دو(آرمان) به سیاست یک(نتیجه) همراهی کنند را نشانه دارد. تا جاییکه برخی جوانان! عاشقانه ومریدانه حتی به یک نگاه وحرف ونمایشی از سخن وچهرۀ شما چنان ملتمسند که مطمئن هستم به پدران ومادران خونیشان چنین شیفته نیستند.
البته که تردیدی ندارم ونیست که شما چه احساس مسئولیت تلخ وشیرینی دارید از گران سنگی چنین اقبال واعتمادی. ولی- واین ولی خیلی مهم است- بد یا خوب، شیرین یا تلخ وخواسته یا ناخواسته این سطح سیاسی یک است که درنهایت امر باید سیاست دو را عملیاتی ومحقق کند.
لذا شما راه دومی برای انتخاب ندارید جز این که: "پروسۀ برانگیخته در سیاست2 را به پروژۀ نتیجه در سیاست1 تداوم بدهید"؛ تا خدای ناکرده ما دوباره شاهد مأموریت آقای خاتمی در مورد مشابه سالهای 76-84 نشویم.
من سختی کار شمارا خیلی خوب درک می کنم وقطعاً پیش نهاده ام این نیست که شما باید چنین کنید. فهم منطقی من این است که برانگیختگی مقدس درسیاست 2 اگردرمدت معقولی نتواند ارتباطش را با سیاست 1 تعریف وبه عرصه بیاورد محکوم به شکست همراه با سرخوردگی اجتماعی است. واین یعنی فروپاشی سرمایۀ اجتماعی. چنین مباد انشاء الله. یا...هو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر