بیعت مجدد با خامنه ای؛ بعد از روحانی به هاشمی و ناطق نوری رسید. آیا حلقه بدور کاپیتان از ترس است یا شادی!

1- از تجربه و مشاهداتمان از سفرهای دریایی می دانیم که تجمع کارکنان ارشد کشتی بدور کاپیتان بدو علت انجام می شود. الف- در موقعی که کشتی بمقصد رسیده و کاپیتان و مهمانداران و کارکنان عمده صف می بندند به شادی که مسافران سالم و خوشحال رسیده را بدرقه کنند که یک مراسم کلیشه است و نه چندان جدی. ب- در موقعی که کشتی یا دچار حادثه ای شده و یا احتمال تهدید نزدیک و بزرگی در میان باشد که یک رویداد ناگزیر است و بسیار جدی. خوشحال باشید که مشتری سیرک من هستید و نه تنها دروغ و دغلی از من نمی شنوید بلکه - حتی بخاطر کسب رضایت مقطعی شما - بخودم اجازه نمی دهم که "عین واقعه" را برای شما ننویسم. بنابراین ملاحظه می کنید که با دقت و صحت بالا جهت گیری های سیاسی جمهوری اسلامی را هم پیش بینی و هم اعلام می کنم. دیروز از بیعت مجدد روحانی با خامنه ای نوشتم و شاهد بودید که امروز چه استقبالی کردند دولتی ها - مشخصاً ارجاع می دهم به پست های اینستا گرامی ثنا و دعای عراقچی و ابوطالبی - از صمیمیت و نوازش بنده نواز خامنه ای از کابینه و روحانی. و پیامد این بیعت مجدد امروز اخباری جدید برجسته و نقل شده از دو روحانی - که نشان می دادند کمی تا قسمتی با بخش مدرن جامعه نیز همدلی هایی دارند - که بر تعهد خویش در بیعت مجدد با خامنه ای اصرارهای خنده داری کرده اند:

الف- ناطق نوری یک مراسمی خودش جفت و جور کرده در طلابخانۀ چیذرش در تهران و بمناسبت خوش آمد به طلبه های جدید چه تعریف و تمجید هایی کرده از استراتژی منطقه ای خامنه ای و مخالفان کشته شدن در سوریه را نفهم وکودن نامیده و از مدافعان حرم دفاع جانانه کرده.

ث- گفتم خنده دار مربوط به این دومی بوده که هاشمی رفسنجانی به امپراتوری تبلیغاتی خود دستور داده یک حرف مزخرف و زیر خاکی را از دهان ناطق نوری راجع به هاشمی برجسته و خبر اول کنند که بلی من (ناطق نوری) شاهد بودم که هاشمی قوی بنیه را قرص لازم دیدم روزی و علت را جویا شدم و ایشان گفت که گاهی یاد این می افتم که اگر روزی آقای خامنه ای را نداشته باشیم چکار می توانیم بکنیم و از واهمۀ این نگرانی و ترس سرگیجه می گیرم و تلو تلو می خورم و قرص را در چنین حالتی مصرف می کنم برای کنترل این سرگیجه. خنده دار از این جهت که نقل قول ناطق از هاشمی حتی کمی جلوتر از پاچه خواری معروف سعیدی امام جمعۀ قم رفته که چندسال پیش مدعی شده بود که خامنه ای از زهدان مامانش الله اکبر گویان بدنیا امده است.

2- می خواهم به دوستی که از من درخواست "از امید هم بگو مثل همیشه" کرده بود پاسخ بدهم که اگر امید مرا می خواهی همین که الیگارشی احساس چنان خطر بزرگی کرده که دارد بشدت و بسرعت فشرده می شود دور کاپیتان خامنه ای امید بزرگی است و باید دید که کدام خطر عظیم در چشم انداز بوده و است که عرفی گرایان را متقاعد به اعلام بیعت مجدد کرده با شرعی گرایان خامنه ای. خب بدیهی است که این گردهمایی سوته دلانۀ هاشمی و ناطق و روحانی بدور خامنه ای از جنس "بمقصد رسیدن کشتی و شادمانی" نیست و هرچه هست جنسی از تهدید بغرق شدن کشتی دارد و اوضاع نابسامان داخلی و خارجی. نگاهی به گزارش علی لاریجانی بیاندازید از شاخص های جهانی در قعر جمهوری اسلامی در همۀ حوزه های پیشرفت و توسعه تا مطمئن بشوید که یکی از این تهدیدهای بزرگ اوضاع اقتصادی و اجتماعی داخلی است. تهدید دوم هم که بارها گفته ام مربوط است به بن بست استراتژی ایدئولوژیک جمهوری اسلامی بعد از برجام و بویژه در منطقه. که کاملاً قفل کرده حکومت را از تحرک برای حل مشکلات انباشته.

3- قبل از ادامۀ بحث بگذار یک تعریف مجددی بدهم از تعاریف مشترک و مؤکد بکنم که از نگاه همیشگی من چه نیروهایی در صحنۀ امروز جامعۀ ایران وجود دارند. الف - بنیادگرایان شرعی گرا هستند برهبری خامنه ای که استقلال را بریدن از دنیا می دانند و برگشتن بمناسبات مدینۀ منوره! اینان که خودشان هم طیف هستند از منهای علم الهدی و کریمی قدوسی و شریعتمداری و عزیز جعفری و نقدی تا بعلاوۀ مراجع مذهب سیاسی و روحانیان ارشد لانه کرده در جای جای مناسبات قدرت اعم از امام جمعه و خبرگان و شورای نگهبان و مؤتلفه ای ها و رهپویان و بدنۀ اصلی سپاه و بسیج و ... ب- اصلاح طلبان و اعتدالیون اصولگرا که از منهای باهنر و لاریجانی و حداد عادل شروع می شوند و به خواهندگان اجرای بدون تنازل قانون اساسی ختم می گیرند و مخالف  هرگونه تکانه های تغییر ساختاری در ساختارهای حقوقی و قانون اساسی هستند. پ- تحولخواهان و محذوفان دستۀ آخر هستند که بدلیل حذف از ساختار قدرت و نداشتن هیچ نوع امکان مدنی برای تأثیر گذاری در مناسبات قدرت سیاسی ناچار شده اند خودشان را در شکم تنگ اسب تروای اصلاحطلبان و اعتدالیون پنهان کنند برای تسریع استحاله از درون و پیدا شدن منفذهای تنفس برای آنان. اینان نیز از منهای نزدیک به اصلاح طلبان رادیکال شروع می شوند و تا بعلاوۀ براندازان سخت - بهر ترتیب تا حملۀ نظامی از خارج - خاتمه می یابند.

4- خب جای من در این صحنه ای که نمایش دادم کاملاً مشخص و قطعی بوده در همۀ 7 سالی که با شما بوده ام. و آن جایی نبوده غیر از میانۀ طیف تحولخواهان حذف شده از حقوق فردی و اجتماعی. و الا من اگر اصلاح طلب و اعتدالی بودم که نیاز نداشتم خودم را آوارۀ غربت و این همه سختی بکنم در سال هایی که کمی آسودن در کنار عزیزانم حداقل حق طبیعی و انسانیم بود. من اگر سوار هرکه شده ام یا بشوم در آینده همیشه این حق انتخاب با من سوار بوده و نه سیاستمدار زیر باسنم که هرگاه دیدم دارد یا راه کج می رود و یا به انتهای راهش رسیده است جلدی بپرم پائین و مرکوبم را رها کنم بسر خود در بیراهه ای که بهرکجا برسد بوطنی که من آرزویش را دارم نخواهد رسید. اما اگر شما اصلاح طلب باشید یا اعتدالی طبق تعریفی که کردم جای امید بسیاری می توانید پیدا کنید در صحنه ای که سوته دلان جمعشان جمع می شود بسوی کاپیتان خامنه ای. می توانید خوشبین هم باشید که این بازی جدید فقط بریدن روحانی و هاشمی و اصلاح و اعتدال نیست و خامنه ای هم بدلیل به بن بست رساندن کشور بالاخره حاضر به کمی کوتاه آمدن شده و می خواهد کشور را از سقوط نجات بدهد. به این معنا که حاضر شده یک مقدار کمی از موانع ایجاد کرده اش در حوزه های مهمی مثل قراردادهای نفتی و پذیرش مبارزه با پولشویی - منجر به کم کردن حمایتش از اراذل و اوباش منطقه - و از این قبیل - البته فقط در سیاست خارجی و نه گشایش های سیاسی و اجتماعی در داخل - را فعال نگه ندارد تا روحانی و زنگنه و سیف بتوانند مقداری سرمایه و تسهیلات - در حد برون رفت از بحران - جذب کنند و اجازه ندهند دهان های مردم به اعتراض و شورش گشوده شود. و این یک گزارۀ حقیقی است و اصلاحطلبان و اعتدالیون می توانند امیدوار بمانند.

5- اما آنچه که قطعی است این امید مذکور در بالا - کمی هم مشکوک - دیگر جوابگوی من و محذوفان دیگر نیست. زیرا ما خدمت بسیار بزرگی کردیم به هاشمی و روحانی و خاتمی و در 4 اسفند سال 94 در انتخابات مجلس و آنان را به نقطه ای از قدرت مردمی رساندیم که برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی بتوازن قوای انتخابی و انتصابی نزدیک شدیم. و بدیهی است که انتظار همۀ ما این بود که از موقعیت طلایی بوجود آورده مان حداکثر استفاده بشود برای خلع سلاح خامنه ای و عقب راندن او و بنیادگرایان. اما در عمل نه تنها چنین اتفاقی نیفتاد بلکه هاشمی مثل خرس قطبی بی خاصیت خودش را زیر عمامۀ جنتی بحراج سیاسی گذاشت در خبرگان و روحانی خودش را چسباند به برادران لاریجانی و عارف را مضحکۀ عام و خاص کرد - البته که عارف بیشتر از این هم لیاقت نداشت و خودش را گرانتر از قیمتش بما فروخته بود در بازار مال فروشان - اما بازهم من تحمل می کردم و هرچه بود توجیه مثبت می کردم که "زیاد هم ناراحت نشویم چون روحانی را داریم و باید به او اعتماد کنیم تا با چانه زنی با خامنه ای برخی خواسته هایمان را گدایی و برآورده کند".

6- تا اینکه رسیدیم بسرفصل فاجعۀ "فیش های حقوقی و اتهامات به حسین فریدون برادر روحانی". اینجا دیگر جای درنگ برای من و طیف محذوفان و سکولارهای مدرن نمانده بود. یا باید روحانی بدون کمترین فرافکنی - احمدی نژادی ها دزد داشتند میلیارد دلاری پس فساد میلیاد ریالی مدیران و نزدیکان ما منصفانه بوده است - و شفافیت تمام از این باتلاق عبور می کرد - چه با دفاع جانانه از مدیرانش اگر اتهامات را قبول نداشت و چه با تنبیه سخت مدیران و گزارش بمردم از بی قانونی و چپاول و بی وجدانی رخ داده اگر اتهامات را قبول داشت - و یا باید از سبد امید من و ما حذف می شد که شد. و بازگشت من و او بهم دیگر بسیار بسیار بعید است مگر در حالتیکه روحانی و دولتش کاری بکنند کارستان حداقل در حوزۀ آزادی های اجتماعی و مهار کردن عملی بگیر ببندهای شادی و زندگی مدرن ها - می دانید که فلسفۀ تغییرخواهی من مختص همین حوزه است و لاغیر - امروز که این یادداشت را در سالروز ورود به 70 سالگی ام می نویسم کمترین امیدی به جنس قلابی درآمدۀ روحانی ندارم که بازهم بتوانم او را ملاقات کنم بزودی. طلاق قطعی است و این خواست روحانی هم بوده و اصلاً او بوده که مرا شرمنده و سربزیر جلو حسین شریعتمداری رها کرد با تشر "بروم به جهنم". اما نا امیدی من و طلاق من از روحانی دلیل نمی شود که اصلاحطلبان و اعتدالیون - اصلاح و اعتدال بمثابه هدف و نه واسطه و ایستگاه موقت در سرراه هدف سکولاریزه کردن حکومت - نا امید باشند از نرمالیزاسیونی که سعید حجاریان اوج شاهکار روحانی برآورده کرده و برگرداندن ایران به سال های طلایی قبل از احمدی نژاد. چشم انداز کمی بهبود جبری در برخی شرایط مستأصل های داخلی دور از انتظار نیست هنوز. اما نایی نمانده در من لندن نشین که هنوز هم منت روحانی را بکشم. چون هرچه جلوتر می رویم این اوست که بمن و مای محذوف و تحولخواه محتاج خواهد بود و نه ما به او.

7- انتخابات ریاست جمهوری سال 96 را هم درست طراحی کرده روحانی. خلاصۀ نقشۀ راهش از زبان روحانی این تیترهاست:

الف- تحولخواهان و محذوفان را که نردبان ترقی خودم قرار دادم هم در انتخابات ریاست جمهوری و هم مجلس از سبد رأی خودم در 96 کنار می گذارم. چون هم توقع آنان بالاست و هم عرضۀ من پائین. ضمن اینکه آنان جز به واگذاری قدرت به شایستگان - که نه دزد باشند و نه رانتخوار و نه مردم فریب - حد یقفی نمی شناسند و می خواهند روحانیت را از اسب هم بیاندازند. و مهمتر از همه آنان همه خواستار ایستادن در مقابل اسلام متحجر حوزۀ قم از سوی رییس جمهور است؛ که نه در حد و اندازۀ من است و نه من چنین خودزنی خواهم کرد. مقدار آرایم کم می شود؟ مهم نیست چون هزینۀ این آرا زیاد است ضمن اینکه من در جای دیگر جبران می کنم.

ب- اصلاح طلبان خاتمی را هم ولش. چون آن ها داخل آدم نیستند که این همه عرّه گوز می کنند. اصلاح طلبان یادشان رفته که در سال 92 آنان آویزان من بودند و چاره ای جز حمایت از من نداشتند. هنوز هم همان است و آنان راهی جز حمایت از من ندارند به قیمت تکه استخوانی - 57 میلیون تومانی - در کنار پوزه شان. پس اصلاً به این حتی فکر نمی کنم که اصلاحطلبان چاره ای جز موس موس بدنبال باسنم داشته باشند که نخواهند داشت. درست مثل سال 92.

پ- در عوض من ترازوی اعتدالم را که بخاطر فریب محذوفان و تحولخواهان بسمت آنان سنگین نشان داده بودم با گذاشتن پاره سنگ های بیخودی مثل حقوق شهروندی و آزادی های مدنی و رفع حصر و رفع موانع فرهنگی و هنری و اجتماعی و از این مهملات حالا اجازه می دهم شاقول عدالتم دقیقاً در همانجایی قرار بگیرد که تمام 35 سال قبل از 92 بود: "در اردوی برادران اصولگرایم و رهبر معظمم حضرت آیت الله خامنه ای. تا از این راه با یک تیر دو نشان بزنم. هم برگشته ام به اصل خودم و خانۀ خودم و از سوی بزرگان الیگارشی و رهبرم محافظت خواهم شد و هم دیگر اصولگرایان هم رغبت و تلاشی نخواهند کرد برای تراشیدن رقیب برای من. و خودم خواهم شد تنها کاندیدای مؤثر در انتخابات سال 96 که اصولگرایان الیگارشی با اشتیاق پنهان و اصلاح طلبان قلابی با اجبار آشکار پشتیبانم خواهند بود حتی اگر انبوهی از محذوفان و تحولخواهان هم نیایند بپای صندوق رأی از نا امیدی. یک نتخاب مطمئن با نزدیک پانزده میلیون رأی خیلی بهتر از رییس جمهوری سی میلیونی است که داخلش از دلقک ایرانی مدعی باشد تا باران کوثری.

ت- البته که روحانی خطیبی اش را فراموش نکرده و ته دلش بسیار زیاد امیدوار است که بتواند بازهم زبانش را طوری بچرخاند بدروغ و ادعا که بخش بزرگی از محذوفان و تحولخواهان بیچاره در داخل را هم مجدداً بفریبد بوعده و وعید.

8- من تأیید می کنم که از جهت منطق قدرت نقشۀ راه روحانی کار خواهد کرد و او در منطق ماکیاولیسم درست و دقیق تحلیل کرده و خواهد توانست ریاست خودش را تمدید کند. این همه را که گفتم یک چیز را هم نگفتم: و آن اینکه در ایران امروز و این منطقه و این جهان و عشوه های این شترگاوپلنگ 38 ساله گفتن از فردا هم پیغمبری می خواهد و علم غیب داشتن تا چه رسد که راجع به نه ماه دیگر پیش بینی کرد. صحنۀ امروز و قبض و بسط های این روزها در بین بازیگران سیاسی را روایت کردم و محتمل است اوضاع یکباره چنان پارامترهای مؤثری را وارد صحنه کند که اصلاً ایران به آنروز انتخابات نرسد. نمی دانم چه. اما حسی که باعث گردآمدن سوته دلان بدور خامنه ای شده مرا هم امیدوار می کند که بلکه آمدن کلینتون و پایان بحران سوریه گزینه های جدید و بهتری برای محذوفان و تحولخواهان فراهم خواهد آورد. امیدوارم. یا...هو