جنگنده های سوخو هدیۀ ایران به مالکی است و نه خرید از روسیه!

1- جنگ اول خلیج فارس که در پی دفع حملۀ عراق به کویت و اشغال آن شروع شد بسیاری از هواپیماهای عراقی که اغلب سوخوهای ساخت شوروی بودند به ایران فرستاده شدند و در پایگاه های نیروی هوایی ایران پناه گرفتند. این هواپیماها که تعداد قابل توجهی هم بودند اما هیچگاه دیگر به عراق برگردانده نشدند چه در زمان تداوم حکومت صدام و چه بعد از سقوط او در حملۀ دوم غربی ها به عراق.  خلبانان نیروی هوایی ایران هم که آموزش دیدۀ غرب و بر روی هواپیماهای امریکایی و غربی بودند شروع کردند به آموزش جهت پریدن و استفاده از این طیاره ها و میگ های جدیدی که ایران از روسیه خریداری کرده بود و می کرد. نمی خواهم داستان این هواپیماها را بگویم و فقط اشاره کردم برای خواننده ای که در جریان سابقۀ موضوع قرار بگیرد.

2- ماجرای گستردگی و قدرت حملۀ داعش که پیش آمد ارتش عراق علاوه برهمۀ مشکلات سازمانی از این هم رنج می برد که نیروی هوایی مؤثری نداشت و بویژه دارای هواپیمای جنگی نبود و خریدهای تسلیحاتی اش در این مورد هنوز در کارخانه های هواپیماسازی غرب در حال ساخت هستند و موعد تحویل آن ها نشده است. در نتیجه مهمترین خواستۀ مالکی از امریکا و غرب پوشش هوایی بود و بهم زدن آرایش داعشی ها از راه بمباران مواضع و خطوط تدارکاتی و منابع تسلیحاتی و غیره اش بود. و در حقیقت هم جنگ بدون نیروی هوایی امری نشدنی است برای ارتش های امروز. اما نه امریکای اوباما و نه سایر شرکای غربی اش قصد ورود مستقیم به جنگ داخلی در عراق نداشتند و لذا درخواست مالکی را فقط در حد هواپیماهای بدون سرنشین قابل اجابت دانستند.

3- در سوی دیگر اما روزهای اول حملات داعش به موصل خبری روی تلکس ها رفت که ایران حاضر شده هواپیماهای عراقی مستقر در ایران را به مالکی برگرداند اما خیلی سریع از روی میز برداشته شد و مقامات تهران هم چنین موضوعی را تأیید نکردند. علت البته معلوم بود زیرا غرب هم بخاطر وجهۀ ضد ایرانش و هم بدلیل همپیمانان سنی منطقه ایش و مهمتر از آن متهم شدن به اجازۀ ترکتازی رسمی دادن بدشمن 30 سالۀ منطقه ایش در عراق؛ حاضر نشد ایران با نام خودش هواپیما یا خلبان بعراق بفرستد.  اینک اما بنظر می رسد که یکی از توافق های مهم انجام گرفته در سفر اخیر جان کری به بغداد؛ رسیدن بهمین فرمول "هواپیما و خلبان ایرانی با نام خرید جنگنده از روسیه" باشد که تقریباً بهترین فرمول بود و مخالف نمی توانست داشته باشد. چون هم ارتش عراق پشتیبانی هوایی نسبی دریافت می کرد و هم جنگنده ها را خرید خودش و متعلق به ارتش عراق معرفی می کرد و هم به جمهوری اسلامی کردیت رسمی همکاری با امریکا و غرب نمی داد.

4- این موضوع را از این جهت مطمئنم که خرید هواپیما مثل نخودچی کشمش یا حتی اتومبیل نیست که مشتری پولش را بردارد برود سراغ کمپانی تولید کننده و چندتا دانه درشتش را از انبار جدا کند. بلکه هواپیما با سفارش مشتری است که تولید می شود و زمانبر است. اینکه سوخوهای تحویل داده شده بعراق هم مال خیلی قدیمی و مربوط به  عهد دقیانوس هستند هم نشان می دهد که این هواپیماها جزو هواپیمای در حال خدمت ارتش روسیه نبوده اند و باید از کشور ثالثی که هنوز این سوخوها را در اسکادران های هوایی خودش استفاده می کند آمده باشند؛ لذا این طیاره ها همان جنگنده های سوخویی است که در سال 70 به ایران آمده اند و اینک با خلبان ایرانی - یا سوری - به عراق برگردانده شده اند. زیرا آموزش خلبانان جدید عراقی هم غربی است - مگر اینکه از خلبانان سابق ارتش صدام استفاده کنند که گمان نمی کنم در سن خلبان اکتیو باشند - و نمی توانند در طرفة العینی هواپیمای سوخوی قدیمی را پرواز عملیاتی بدهند. تحلیل سیاسی و نظامی موضوع مدنظرم نبود و قولش را می دهم برای روزهای بعد و فقط خواستم که این دروغ "همۀ دشمنان باهم توافق کرده اند" را توضیح بدهم. یا...هو