بیشتر از موشک بازی امروز خامنه ای؛ ادعاهای دروغ روحانی بود که نا امیدم کرد!

1- آیت الله خامنه ای رفته به معبد محبوبش در سپاه و به بهانۀ بازدید از صنایع هوافضای آن؛ تا تصریح کند که هم وقتش را داشته و هم سلامتش را برای بیرون رفتن از غار تنهاییش در پاستور. و اگر به نمایشگاه کتاب دست پخت پسر احمد و توطئۀ اکبر نرفته است؛ بخاطر تلاش - البته بیهوده و ابتر - جنتی و روحانی بوده برای تنفس مصنوعی به فرهنگ ایران؛ و نه تکمیل هر چه سریعتر مرگ و نابودی ایران و ایرانی. و خودش ادامه می دهد که: می بینید که سرومروگنده آمده ام و از ابزار مرگ و نابودی عاشقانه بازدید می کنم و با جنازۀ پهپاد سقوط کردۀ امریکایی عکس یادگاری چند باره می گیرم.

2- خامنه ای در این بازدید حرف هایی هم زده که مثل همیشه یک مشت مزخرفات است و پوشاندن پوست شیر به روباه چلاق؛ مثل

آیت الله خامنه ای افزودند: من همواره طرفدار ابتکار در سیاست خارجی و مذاکره بوده و هستم و توصیه همیشگی من به مسئولان این بوده که در سیاست خارجی و مبادلات بین المللی هرچه تلاش و ابتکار وجود دارد به کار بندند اما نباید نیازمندی های کشور و برخی مسایل همچون تحریم ها، به مذاکره گره زده شود.  ایشان تاکید کردند: مسئولان باید موضوع تحریم را به طریق دیگری حل کنند. 

رهبر روان پریش و بزدل جمهوری اسلامی اما نمی گوید که منظورش از "مسئولان باید موضوع تحریم را به طریق دیگری حل کنند". کدام طریق دیگر است بغیر از طریق بابک زنجانی. مگر نه اینکه برخلاف گفتۀ درست مطهری: "این اوست (خامنه ای) که حاکم است و نه روحانی و هر رییس جمهور دیگری؛ در حالی که طبق قانون کاملاً باید برعکس باشد و حاکم رییس جمهور باشد و ناظر رهبری". پس چرا این حاکم مطلق و همه فن حریف از آن طریق دیگری که می شناسد اما دولت استفاده نمی کند پرده برنمی دارد و همه چیز را بعهدۀ تعلیق رها می کند در فضای موشک و جنگ و طیاره! و تهوع مضاعف تولید می کند برای هواداران تیفوسی دچار سرگیجه که: بالاخره نفهمیدند بیچاره ها که باید مخالف تسلیم باشند یا موافق آن. و این حرف مخالف و آن عمل موافق با توافق ژنو چگونه قابل جمع است.

3- نمی خواستم با نوشتن از ترهات همیشگی خامنه ای شمارا تهوع بدهم. اما ناچار بودم زیرا به آن تک جمله ای که نقل قولش را آوردم در بالا از خامنه ای نیاز داشتم برای اصل مطلبم خطاب به حسن روحانی که چرا دروغ می گوید. روحانی در مسیر خلاف خامنه ای که به میدان جنگ هسته ای رفته؛ رفته به میدان صلح و سلامت هسته ای و در آنجا روضه ای خوانده است دروغ.

4- قبول دارم که حسن روحانی نه صداقت و نه سیاست و نه جرأتش را دارد، و نه موقعیتش را که گذشتۀ ناگفته را راست بگوید. اما قطعاً این انتظار را دارم که دروغ هم نگوید. او امروز حرف هایی در رابطه با برنامۀ هسته ای گفته که دروغ محض است چه در مورد آنچه که در گذشته (تا سال 2012) بوده و چه در مورد آنچه که در آینده (در صورت توافق با غرب) خواهد بود. او گفته است که جمهوری اسلامی هیچگاه دنبال سلاح هسته ای نبوده در گذشته؛ و هیچگاه هم توسعۀ صنایع هسته ای صلح آمیز خودش را محدود نخواهد کرد در آینده.

4- در حالیکه واقعیت هرجایی - هم بمعنی هرزه و هم بمعنای شامل - این است که اولاً ایران از بدو شروع مجدد فعالیت های هسته ای در دولت هاشمی تا سال 2003 با حداکثر توان و سرعت دنبال دست یابی به تسلیحات هسته ای بوده؛ و بعد از لو رفتن این فعالیت بکلی سری - تا حدودی تند و آسان و ارزان از جهت دستیابی به بازار دانش هسته ای منطقه هم - نیز این فعالیت را با طبقه بندی امنیتی مضاعف تر از قبل - بسیار کند و سخت و گران بدلیل توجه و مراقبت بین المللی - ادامه داده - نشانه اش تأسیسات فردو - ولی نتوانسته به بمب برسد؛ و رسیده به سال 2012 که رکود اقتصادی و تحریم ها و مدیریت احمدی نژاد دست بدست هم داده و ایران را به فکر تسلیم واداشته است. که این فکر دو سال در پشت پرده سناریو شده که چگونه جام زهر را بدون مرگ عمر سیاسی خامنه ای اجرا کنند؛ و نهایتاً مأموریت به اجرا در آمدنش بگردن حسن روحانی افتاده - برخی بدبین ها می گویند گذاشته شده - و تمام.

5- می خواهم این را به رییس جمهور اسلامی بگویم: که آقای روحانی شما که آدم خنگی نیستید انشاءالله. لذا چطور تشخیص نمی دهید که ادعای شما در مورد گذشتۀ صلح آمیز فعالیت های هسته ای ایران مطلقاً از سوی موافقان شما پذیرفته نخواهد شد چون گفتم که با واقعیت همخوان نیست و برای همه آفتاب آمد دلیل آفتاب است. و ادعای شما در مورد آیندۀ برنامۀ هسته ای ایران مورد پذیرش مخالفان شما قرار نخواهد گرفت زیرا آنان علاوه بر بی منطق بودن حق هم دارند؛ و توافق نهایی ژنو مطلقاً ظرفیتی که شما ادعای آن را می کنید باقی نخواهد گذاشت در ایران. پس حرف بیهوده و دروغ دو طرفه ای که نه موافق را شاد می کند و دلگرم و نه مخالف را متقاعد و ساکت؛ را چرا می گویید.

6- شما وقتی چند روز پیش در یکی از صحبت هایتان گفتید که "مخالفان توافق ژنو بیایند جلو و بگویند برای تحریم ها چه راه حلی دارند" (نقل به مضمون) با خودم گفتم آفرین این درست است: روحانی خوب دریافته که چانه زنی راجع به متن توافق ایران و غرب نه فایده دارد و نه بنفع او در جزییات داده ها و ستانده ها بزبان ریاضی. او باید از ابتدا هم همین را می گفت به مخالفانش: "اگر توافق ژنو نه پس چه. تحریم های فلج کننده را چکار کنیم؟" امروز اما اتفاق مبارکی که افتاده خامنه ای هم گزک لازم را دستت داده که آن "با تحریم ها چکار کنیم" را برجسته تر کنی و بیاندازی در زمین حریفانت. خامنه ای گفته دولت باید برای تحریم ها طریق دیگری پیدا کند بغیر از مذاکره" و شما روحانی همین گاف رهبر معظمت را به اقتراح بگذار در جلو مخالفان پایدارت و از آنان بخواه که بیایند و بگویند با تحریم ها چه باید کرد بغیر از تسلیم در مقابل ارباب های پرقدرت و ثروتمند و زحمتکش و پرمغز و دانشمند دنیا. منظور نهایی ام هم این است که خودمانی نصیحتت بکنم که کمتر چرت و پرت بگو. تو واعظ بالای منبر نیستی حالا. بلکه تو سیاستمدار پشت تریبون ریاست جمهوری هستی. یادت باشد و روزی صدبار جریمه بنویس که من رییس جمهورم و نه مرثیه خوان. یا...هو