سیاست اوباما: هویج برای روحانی؛ خورنده خامنه ای. سیاست ترامپ: چماق برای خامنه ای؛ خوراک روحانی. آخ سَرَم!

1- آن دسته از تحلیلگرانی که اعتقاد دارند ترامپ و جناح رادیکال حزب جمهوریخواه امریکای همراه او جمهوری اسلامی را یک کل بدون شکاف و شر مطلق می دانند حرف شان غلط نیست اما کاملاً هم درست نیست. غلط نیست به این دلیل که رییس جمهور منتخب امریکا و تیم در حال معرفی اش جمهوری اسلامی را به جناح های مختلف تقسیم نمی کنند و هرگاه راجع به حکومت ایران حرف می زنند مواضع آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی را تنها صدای مؤثر می دانند و با حرف ها و رجزهای او و افراد نزدیک به اوست که جمهوری اسلامی را ارزیابی و معرفی می کنند . اما درست نیست به این دلیل که آنان عملاً وجود شکاف در هیئت حاکمۀ ایران را تشخیص می دهند ولی معتقدند که هرگونه سرمایه گذاری روی این بخش فرعی منتج به تغییر و نتیجه نخواهد شد و بهتر است حتی حرفش را هم نزنیم.

2- در یک ساده سازی با ادبیات معروف چماق و هویج می توان اینطور جمع بندی کرد که اوباما و دولتش معتقد بودند که از راه دادن هویج به دولت روحانی باید جبهۀ او را تقویت بکنیم تا بتوانند بتدریج بر جبهۀ خامنه ای اثر گذاشته و با برگرداندن توازن قوای جامعه بنفع عرفی ترها خامنه ای را مجبور به عقب نشینی بکنیم. ترامپ و دولتش اما اعتقاد دارند که این روش جواب نداده و نمی دهد. و امریکا باید بجای هویج برای روحانی چماق برای خامنه ای را اولویت سیاست خودش قرار بدهد. تا اگر روحانی و بخش عرفی صداقت دارند بتوانند از عقب نشینی های مقطعی خامنه ای در ترس از چماق امریکا پیشروی کرده و مواضع رها شده از سوی تندروان را اشغال و از ضد حمله های خامنه ای جلو بگیرند. بعبارت دقیق تر جمهوری خواهان امریکا معتقدند که بهترین هویج برای روحانی همانا زدن چماق به سر خامنه ای است تا دولت و نیروهای عرفی تر و منتخب بتوانند از گیجی ضربه های امریکا استفاده و حکومت را عرفی تر بکنند. و بدرستی مدعیند که هرنوع هویج به روحانی بلافاصله توسط خامنه ای از دستش قاپیده می شود و بنفع ایدئولوژی او از تسهیلات هویج اهدایی استفاده می شود.

3- بنظرم می رسد این سیاست درستی است و کار خواهد کرد. نمونه های زیر نشان می دهد که حکومت کاملاً گیج است و در روزها و ماه های آینده مجبور از تمرکز بر روی تهدیدات خارجی اعم از سیاسی و اقتصادی و نظامی خواهد شدو و این فرصتی هم ایجاد خواهد کرد که صحنۀ اجتماعی و فرهنگی از اولویت متحجران - هم بدلیل کمبود نیرو و هم بعلت عصبی تر نکردن جوانان غیر سیاسی - خارج شده و نیروهای مدنی و دنبال زندگی معمولی قدرت مانور بیشتری در عرصۀ عمومی و آزادی های شخصی مثل حجاب و سبک زندگی پیدا بکنند و البته باید آگاهانه تشدید هم بکنند:

الف- موضوع لغو سخنرانی علی مطهری در مشهد اصالتاً کاری بنفع مدرنیته بود و باید از آن استقبال کرد. زیرا گر چنین سخنرانی - حتی سخنرانی زیباکلام در قزوین - برگزار می شد هیچ بهره ای برای تحولخواهان نداشت. چون نه سخنرانان حرفی جدید برای گفتن داشتند و نه مخاطبان حرف جدید برای یادگرفتن. گفته های مطهری و زیبا کلام همان تکرار مکرراتی می بود که بارها گفته اند و مخاطبان شان حتی بهتر از خود سخنرانان به این گفته ها اشراف دارند. اما بروز مشکل در مقابل سخنرانی چند مورد را برملا کرد که مفید است:

الف1- مهمترین وجه لغو سخنرانی از طرف دادستانی این است که یا نیروهای خودسر دیگر قادر یا حاضر به برهم زدن تجمعات منتقدان نیستند و یا حکومت نمی خواهد از این نیروی خودسر زیاد استفاده کند. در نتیجه یک هماهنگی جدید بین سپاه و قوۀ قضائیه تعریف کرده است که دادستان ها را بطور مطلق تحت امر اطلاعات سپاه قرار داده و آنان را موظف کرده است که بنابدستور سپاه وارد شده و از قانون برای بی قانونی استفاده کنند. این عمل بزودی دادستان ها و قضات بیشتری را در تقابل با این "دستور از سپاه و اجرا از سوی دادستان ها" قرار خواهد داد. قبلاً این موضوع فقط در رابطه با قضات محدودی در دادگاه انقلاب و محدود به جرایم سیاسی مصداق داشت در حالیکه اینک کل دادگستری را زیر امر اطلاعات سپاه رسمیت می بخشد.

ب- افشاگری در مورد حساب های صادق لاریجانی یکی دیگر از خبرهای خوب بود که توضیحش هم مشکل است و هم نیروهای حزب اللهی را قانع نخواهد کرد. اصل ماجرا - ربطی هم به دورۀ لاریجانی ندارد و از اول انقلاب بوده است - چنین است که چون به حساب های دولتی سود بانکی تعلق نمی گیرد لذا رؤسای قوۀ قضائیه مجاز شده اند که پول های قوۀ قضائیه را در حساب های شخصی رییس قوۀ قضائیه نگهداری کنند که حساب شخصی و خصوصی محسوب و سود بانکی تعلق بگیرد. سوء استفاده از این بی قانونی در موجودی خود حساب ها که پول قوۀ قضائیه است اعمال نمی شود. بلکه منظور از ین کلک بازگذاشتن دست رییس قوۀ قضائیه در سودهای کلان ناشی از این حساب ها بوده است. با این توجیه که قوۀ قضائیه هم بودجه کم دارد و هم هزینه های بالاسری کلانی دارد که باید محرمانه انجام و بدون حسابرسی باشد. صادق لاریجانی به این دلیل در سیبل مضاعف این دزدی قرار گرفته است که پروندۀ زمین خواری برادر بزرگش جواد لاریجانی در زمین های ورامین و مهمتر از آن باج گیری برادر کوچکترش فاضل لاریجانی از مرتضوی و بابک زنجانی این خانواده را بدنام کرده در بین نیروهای حزب اللهی و تا کنون هم کمترین نتیجه ای از رسیدگی قضایی اعلام نشده است.

پ- موضع گیری - بسیار دیر هنگام اما شدید - انصار حزب الله و فرمانده آن الله کرم در مورد پروندۀ فساد اخلاقی قاری سعید طوسی یکی دیگر از بهترین خبرهای روزهای اخیر بوده است. دیر هنگام بودن این موضع گیری نشان بارزی از آن دارد که بدنۀ حزب اللهی به تلاش های ماستمالی این ماجرا از سوی مقامات و فرماندهان بالادستشان تمکین نکرده و راضی نشده اند در ماه های گذشته؛ تا اینکه فرماندهان مجبور شده اند چنین دیر و تحت فشار پیاده نظام خود موضوع را محکوم و خواستار برخورد و تنبیه شدید سعید طوسی شوند و شده اند. این خبر و اطلاعیه نشان دیگر و محکمتری از مسئله دار شدن هواداران تیفوسی است و بدیهی است که به ریزش هرچه بیشتری از نیروهای سازمان یافتۀ خودسر ختم می شود. و مهمتر آنکه قوۀ قضائیه را بازهم بیش از پیش در نزد هواداران خامنه ای بی اعتبار می کند. ورود امروز قاسم سلیمانی در دفاع صریح و محکم از قوۀ قضائیه - در حالیکه ربطی هم نداشت موضوع بسیج و روز بسیج با این قوه - را باید در این متن دید و بیشباد گفت.

ت- فروپاشی ایدئولوژیک جناح اصولگرا که حتی یک آدم نصفه نیمه هم پیدا نمی کنند برای کاندیدایی ریاست جمهوری که مورد تأیید حداقلی هوادارن حزب اللهی هم باشد؛ یکی دیگر از خبرهای خیلی خوب است که هرچه به انتخابات سال آینده نزدیک می شویم شکاف ها را بیشتر و بیشتر خواهد کرد و نتیجه اش جز به ریزش بازهم بیشتر هواداران عقیدتی و ایدئولوژیک منجر نخواهد شد. زیرا کسانی که حداقل کارآمدی و اقبال جامعه را داشته باشند مورد تأیید مکتبیون نیستند و کسانی که مورد قبول مکتبیون هستند کمترین کارآمدی و اقبال عمومی را هم ندارند. و طرفه اینکه تقریباً همۀ ژنرال های پیر وپاتال جبهۀ اصولگرایان در مظان و باور سازشکار و غیر انقلابی نیروهای بدنۀ حزب اللهی هم هستند.

4- نتیجه اینکه چماق ترامپ هنوز بالا نرفته و فرود نیامده بر سر خامنه ای هم اینقدر ترسناک بوده است که تحقیقاً همۀ متحجران را دچار گیجی کامل کرده و نمی دانند چگونه و با چه ترفندی باید از بن بست پیش رو عبور کنند و جان هم بسلامت ببرند. نمونه ها زیاد است از احتیاط بسیار شدید خود خامنه ای در حمله به امریکا تا نمازهای جمعه و احزاب سیاسی و حوزۀ علمیه و ... که نشان دادن مصداق را منتفی می کند. فقط بعنوان یک نمونۀ بسیار خنده دار و مسخره به اظهارات آخوند موحدی کرمانی - که هم امام جمعۀ تهران است و هم رییس قطب اصلی سیاست اصولگرایی جامعۀ روحانیت مبارز - در رابطه با ماجرای علی مطهری اشاره می کنم. او با گفتن اینکه مطهری باید حرف هایش را با مقام معظم رهبری هماهنگ می کرد - که به اندازۀ کافی گاف و مسخره است از نظر تخریب خامنه ای - این را هم در ادامه گفته است که ما باید دهان ها را ببندیم. که بلافاصله تیتر اصلی مخالفان و منتقدان در فضای مجازی و رسانه ای شده از حیث وقاحت آشکار. اما واقعیت قضیه این نبوده که - از گیجی منجر به لغزش زبانی و ادبیاتی او ناشی شده - برداشت شده است. در حالیکه منظور او از این گفته بستن دهان دیگران و منتقدان بمفهوم عام نبود. بلکه منظورش بستن داوطلبانه و مصلحت اندیش دهان خودشان بود. و چون علی مطهری را خودی حساب کرده می خواسته بگوید که ما - جمع استفاده کننده از مزایای حکومت گری و سیاستمداری در جمهوری اسلامی اعم از امام جمعه و نماینده و وزیر و سپاهی و ... - باید دهان مان را ببندیم و زبانمان را کنترل کنیم و علیه منافع خودمان سخنی نگوییم. می خواهم گیجی طرف را نشان بدهم که اوضاع چنان رو بوخامت ایدئولوژی می رود که طرف حرف یومیه اش را نمی تواند طوری بگوید که باعث تمسخر و آتو گرفتن ضدانقلاب! نشود. یا...هو

بعد از تحریر:
از بعد از برجام گفته ام که روحانی صادق نیست و کند است و دارد فرصت ها را می سوزاند. بویژه بعد از انتخابات اسفند مجلس تدقیق کرده ام که برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی توازن قوای حقیقی جامعه بنفع نیروهای لیبرال و عرفی متحول شده و اینک وقت فشار آوردن به جبهۀ تحجر است تا هر چه در توان دارند رو بکنند و شکست بخورند. اما نه دولت روحانی و نه خود روحانی و نه شرکای سیاسی روحانی بهای لازم را نداده اند. و با اینکه هر روز هم خطر در کمین را حس کرده اند اما از افزایشش جلو نگرفته اند. اینک مجدداً یادآوری می کنم که صحنۀ جدید سیاسی فعلی در ایران یک بهره بردار زیرک و صادق و ملی می خواهد که در قدرت هم پایی - هرچند لرزان - داشته باشد. و هاشمی و روحانی و خاتمی قادر به این کار هستند اگر در میهن خواهی و مردم خواهی شان صادق و راست گفتار باشند. اما عدم توجه به واقعیاتی که گفتم به فاجعه منجر خواهد شد و حکومت ایران بجای مقابله با مصباح و علم الهدی و دادستان مشهد و انصار حزب الله؛ با نابودی "آش با جاش" روبرو خواهد شد. و خیانت به ایران بنام روحانی و دولتش هم ثبت خواهد شد.