رأی دادن به ری شهری و ... سخت است ولی منطقی: چون در سیاست قاتل و مقتول نداریم و فقط هدف و خط سیاسی داریم!

1- یکی از دم دستی ترین و فکر نشده ترین و بی بنیادترین بهانه های تحریم کنندگان انتخابات این گزارۀ تکرار شونده و شاهکار پنداشته شده و آخر استدلال معرفی شده و می شود که: چطور می شود به امثال ری شهری که صادر کنندۀ حکم اعدام ده ها نفر است رأی داد. در ظاهر امر هم استدلالی محکم و گول زننده و فریبا بنظر می رسد. اما - این اما مهم است - تاریخ جهان حتی در عصر مدرنیته و بعد از رنسانس مشحون از دوره هایی در سیاست های کشورهای مختلف است که قاتل و مقتول با هم ائتلاف کرده اند برای کسب قدرت و پس راندن قاتل مهمتر یا خطر بزرگتر برای ملت ها و کشورهایشان. زیرا سیاست محل انتقام کشی های شخصی و گروهی نیست و چه بسا خود مقتولانِ "مؤتلف قاتل" امروز ما هم اگر بجای ما بود، چنین ائتلافی را او انجام می داد. مثل هزاران خانواده ای که قربانی جنایت های دور و نزدیک حاکمان جمهوری اسلامی بوده اند؛ و امروز در صف اول دعوت کنندگان و ترغیب کنندگان و تشویق کنندگان به دادن رأی "سلبی" هستند. و درست هم است و این سنت تاریخ سیاسی جوامع است. زیرا ما در سیاست قاتل و مقتول نداریم بلکه در سیاست یک هدف داریم و یک راه و خط سیاسی منجر به هدف. بطور مثال اگر من انسان لیبرالی هستم این می شود خطم. و اگر هدفم آزادی اجتماعی و فرهنگی باشد این هم می شود هدفم. تنها عناصر ثابت در فعالیتم فقط همین "خط" و "هدف" باید باشد و نه این شخص و آن سیاستمدار. هرکس درهر برهه ای بهردلیلی بخط من لیبرالیسم نزدیک تر بود و بهدفم آزادی اجتماعی یاریگرتر با او وارد بازی می شوم و بالعکسش هم صادق است. بنابراین رأی دادن به خیلی از روحانیان حاضر در لیست معروف به هاشمی عین درستی سیاست است و کمترین بویی از یکی شدن قاتل و مقتول نمی دهد. من به ری شهری رأی می دهم تا از شر ایدئولوژی و رهبر فکری امثال ری شهری (مصباح یزدی) خلاص شوم. بدیهی است که بعد از این مرحله خود ری شهری هدف مبارزه و حذف من خواهد بود.

2- در یکی از کامنت هایم در بالاترین در دفاع از دری نجف آبادی که روحانی میانه رو و آگاه و خوبی است مطلبی را نوشتم. حالا اما بمناسبت مطرح بودن مسلسل وار و سیبلی ری شهری چند کلمه هم از گذشتۀ او می گویم که اولی خاطرۀ شخصیم است و دومی گرایش سیاسی دیده شده از او. خاطرۀ شخصیم این است که ری شهری رییس و قاضی دادگاه خودم در سال 62 بوده است که بازجویم شاگردم همافر عباس سلیمی بود؛ به اتهام سمپات مجاهدین خلق بودن و همزمان دفاع سفت و سخت از دولت مهندس بازرگان. اما ری شهری با یک منطق مرا تبرئه کرد. زیرا روز دادگاه شش تیغه و کراواتی و شیک پوش حاضر شده بودم و او معتقد بود که اگر ریگی بکفشم بود نباید اینقدر جسور و تابلو می آمدم به دادگاه. دوسیۀ سیاسی ری شهری هم متفاوت با خیلی از روحانیان دیگر است. او بنیانگذار و بوجود آورندۀ "حمعیت دفاع از ارزش های انقلاب اسلامی" بود در دهۀ هفتاد که از سوی همین جریان سیاسی هم نامزد ریاست جمهوری رقیب خاتمی شد و باخت. اما در آن جمعیت سیاسی ناپایدار احمد پور نجاتی عزیز و اصلاح طلب رادیکال دست راست ری شهری بود و محمد شریعتمداری وزیر بازرگانی خاتمی و معاون اجرایی روحانی دست چپش! یا...هو