کی روش عامل باخت به بوسنی بود و باید جوابگو باشد! لعنتی کی روش!

1- حرف هایم در تعریف از کی روش و رفتار مدرن و نظام مندش را پس نمی گیرم. اما من که با او عقد اخوت نبسته ام اولاً و مدعی عدم اشتباه هیچ انسانی نیستم ثانیاً؛ چرا باید سکوت کنم در مقابل باختی که اگر چه عوامل میدانی هم داشت اما علت اصلی اش تفکر اشتباه کی روش برای این بازی بویژه بود.

2- حرف اصلی و علت باخت ایران به بوسنی را در حرف دو کلمه ای سوشیج سرمربی بوسنی باید جستجو کرد و یافت آنجائیکه گفت: "ایران برای مساوی آمده بود". این حرف مربی بوسنیایی دقیق ترین تحلیل از علت باخت غیرمنتظرۀ ایران در مقابل بوسنی بود. هر چند که عملکرد ضعیف علیرضا حقیقی دروازه بان و خط دفاع بدون تمرکز ایران هم آتش بیار معرکۀ این ناکامی شد؛ اما علت اصلی باخت به بوسنی بلاتکلیفی ذهنی بازیکنان کی روش شد که دلیل آن هم آشفتگی ذهنی خود سرمربی کی روش بود. به این معنای دقیق که کارلوس کی روش و برعکس دوبازی قبلی در مقابل نیجریه و آرژانتین؛ خودش هم به قطعیت نمی دانست و تصمیم نتوانسته بود بگیرد که در مقابل بوسنی چه می خواهد. 

3- این یک بازی حسی روانی شناخته شده است در مقابل مدیران و شاگردان که چونان طفل دو ساله ای که گول ظاهر آرام و بظاهر سازشکار پدر و مادر پرتنش خود را نمی خورد، و درک می کند که این پدر و مادر دارند فیلم بازی می کنند برای پنهان کردن اختلافات شان در مقابل او؛ شاگردان یک مربی هم گفتار بدون باور قلبی مربیان خود را تشخیص می دهند و آن را باور نمی کنند. کی روش در رختکن قبل از بازی با بوسنی هرچه که به شاگردانش گفته باشد؛ در این نکته تردیدی نیست که او خودش از نظر ذهنی به تصمیم قطعی "خواست برد" در مقابل بوسنی نرسیده بود.

4- کی روش بازی با بوسنی را با همان دوازده بازیکنی شروع کرد که بغیر از چند دقیقه بازی بی ثمر و تعویض باری بهر جهت علیرضا جهانبخش تنها بازیکنان بکار گرفته اش از جمع 23 نفرۀ تیم ملی ایران بود. ایران تنها تیم جام جهانی 2014 هم شد که از ده بازیکنش حتی یک دقیقه هم استفاده نکرد. و گویی فقط با 13 بایکن به بازی ها آمده بود. حالا دیگر تقریباً مطمئنم که کارلوس کی روش تا قبل از فرستادن تیم بمصاف بوسنی هیچ ذهنیت متمرکزی برای فقط پیروزی نساخته بوده است در بچه های خودش؛ مثل همان ذهنیتی که برای دفاع در مقابل نیجریه و آرژانتین ساخته بود. حتی اگر قسم حضرت عباس هم خورده باشد جلو بازیکنان که پیروزی می خواهد؛ بازهم با دم خروس عدم تعویض حتی یک بازیکن از تیم سراسر دفاعی اش در مقابل بوسنی ترس خودش از باخت را به بچه ها القاء عملی کرده بود.

5- شواهد و قراین زیاد است در دو عیب بزرگ کی روش که در بازی آخر نمایان شد و بنظرم حالا دیگر خیلی نباید به ماندن کی روش دل بست و اصرار کرد:

الف- کی روش ذهنی فراتر از منطقی بودنِ مدرن؛ منظم و منطقی و ریاضی دارد و این در فوتبال که بخشی از آن بازی و هیجان و احساس است خیلی و همیشه جواب نمی دهد. کی روش همه چیز را با خط کش اندازه می گیرد و گاهی تا دیسیپلین خشک و ویرانگر فوتبال مکانیکی کمونیست های سابق هم افراط می کند و خلاقیت بازیکنان را در چهارچوب های تاکتیکی قربانی می کند.

ب- حُسن کیروش در مورد عدم تحمل بازیکن سالاری که تا دیروز خودم هم مدعی اش بودم و تبلیغ می کردم؛ اینک و تا این حد افراط در انضباط آهنین آن را نفی می کنم و داوری ام را اصلاح می کنم که این صفت کیروش ناشی از ضعف های او هم بوده است و خودخواهی بیش از اندازۀ یک سرمربی ایده آل. البته کیروش در سابقه اش هم داشت این ضعف را چه هنگام ناکامی اش در رئال مادرید و چه اختلافاتش با کریستیانو رونالدو در جام جهانی 2010 افریقای جنوبی با تیم ملی پرتقال. اما من آنرا مشکلش با کهکشانیها فهمیده بودم و نه با بازیکنان درجه دو ایرانی. در حالی که این مشکل کیروش با هر کسی است که نامی جلوتر از او بخواهد داشته باشد در ذهن جامعۀ هدف.

6- این که بهانه آورده می شود که بدن بچه ها تخلیه کرده بود و بعد از گل بوسنی دچار فروپاشی روانی شده اند و از این قبیل؛ قابل قبول مستند نیست. زیرا همانطور که گفتم ایران هر سه بازیش را با 13 بازیکن انجام داد و در طول بازی ها نه مصدوم داد و نه حتی یک بازیکن از ایران دچار کشیدگی عضلانی مقطعی در داخل زمین شد. این نشان می دهد که کار بدنسازی کیروش و دستیارانش بدون نقص بوده و بچه ها کمترین مشکل بدنی نداشته اند. و وقتی بازیکن مشکل بدنی نداشته باشد بطریق اولا مشکل ذهنی هم نخواهد داشت؛ و حاضر و قادر به پیاده کردن هر تاکتیکی خواهد بود که سرمربی تشخیص و تجویز بکند. پس کی روش مقصر اصلی باخت ایران به بوسنی بود و آنچه که در زمین دیده شد همۀ بضاعت بچه ها در حالت فوتبال نرمال خودشان نبود. خداحافظ کیروش عزیز! یا...هو